images/headerlefonline.jpg
Delen van artikels

9977a1de6135e890a48f476d25156fc9

 

Het vergt moed om in prime time - en vooral in front of een class bloedeerlijke pubers - je gezicht te ontschminken. Het is exact wat televisiepresentatrice en -maker Dina Tersago deed in het ontwapenende tv-programma De Klas. En of het nu met of zonder make-up is, stralen doet ze altijd. Want wanneer je in het woordenboek naar 'cynisme' zoekt, vind je daar ongetwijfeld 'het tegenovergestelde van Dina Tersago'. Haar vrolijke energie en kleurrijke levenslust geeft ons meteen zin om de dag in te duiken. Sommige mensen associeer je instinctief met een kleur. Bij Dina is dat ontegensprekelijk geel. De kleur van de warme najaarszon en rijpe graanoogst geeft je energie, maakt je vrolijk, doet je vermoeidheid wegsmelten en verwarmt je hart een beetje. Dat is zo'n beetje het opwekkende effect dat de goudgele zonnebloem-verschijning van Dina Tersago heeft op ons gemoed. Maar vergis je niet, Dina is geen onbesuisde zwever. Met haar fleurige regenlaarzen staat ze met beide voeten stevig op de grond en durft ze eerlijk praten over wat haar onzeker maakt. Dat het geen walk in the park is om een carrière te combineren met een harmonieus gezinsleven bijvoorbeeld. Weigerend om in hokjes te denken, bouwde ze zowel een modellencarrière uit als Mooiste Vrouw van het Land en werkte ze als redacteur achter de schermen voor Woestijnvis. Voelt ze zich even veel thuis op een boerenhof als op de dansvloer. Of ze nu pirouettes draait op het 1-2-3-ritme van een Weense Wals, of praat over de rust die het ritme van de seizoenen brengt, Dina is authentiek. En hoe elegant ze ook door haar drukke dagen lijkt te zwieren, even graag zet ze de tijd stop, kijkt rond zich, haalt adem, neemt de tijd om veel te voelen en dankbaar te zijn. Een sterke én zachte ziel die gelooft in de liefde, in de kracht van mensen die elkaar ontmoeten en elkaar mooier maken.

 

We brengen haar samen met televisiemaker en moestuinierder Wim Lybaert. Met zijn ColumBus trok hij vorige lente langs trage wegen, op het ritme van een goed gesprek. Met een kauwgumballenautomaat vol tot de verbeelding sprekende bestemmingen als wekelijks startschot, een kompas als leidraad. Wat telde was het onderweg zijn, de verrassende ontmoetingen, de toevallige horizonten, het durven loslaten van gejaagde en geregelde levensritmes. Als kijker is het vanaf seconde 1 genieten van Wims bezieling. Zijn aanstekelijke enthousiasme wanneer hij weer voor een nieuwe gast mag koken, zijn bijna kinderlijke opgetogenheid wanneer hij groenten kan ruilen met een plaatselijke boer, zijn schuchtere schouderophalen wanneer hij met zijn brede bus een dorpje inrijdt, zijn pretoogjes wanneer hij zijn gasten speels confronteert met hun menselijke kantjes, zijn onbeholpen houding wanneer hij zich in een andere taal verstaanbaar probeert te maken en hoe zijn Frans, Engels, Duits ... toch altijd weer opnieuw als een nieuwe variant van het West-Vlaams klinkt (sorry, Wim ;). Nooit op zoek naar pittige oneliners bij zijn gasten, wel naar een echt gesprek. Het is zijn grootste kracht als televisiemaker. Nu ìn het licht van de camera, jarenlang als monteur achter de schermen. Over de traagheid van de tijd en het terugvinden van het ritme van de seizoenen maakte hij eerder al de reeks Het goeie leven. België zag er nooit zo paradijslijk uit, als tijdens dat wekelijks uurtje goei leven in de groententuin van de abdij van Drongen, naast een bocht van de Oude Leie. "Ik ben jarenlang redder geweest aan het strand in Knokke. Eigenlijk is redder een verkeerd woord, want ik heb nooit iemand uit het water gehaald. Als een kleuter tot aan zijn borst in het water staat bij 4 Beaufort, moet je niet wachten tot het zijn evenwicht verliest. Zo is het ook met moestuinieren. Je moet je planten op tijd ter hulp komen." En zo ook met de planeet. Hoe hij onlangs een uitgelaten groep Oostendse 17-jarigen in De Klas boeide over de dramatische gevolgen van de klimaatopwarming ... En vooral: zich niet liet verlammen door het rampscenario dat op tafel ligt. Samen met hen zocht hij naar manieren om onze geliefde aardkloot te redden. Kijk voor mensen die met zo'n aanstekelijke goesting de wereld redden, daar hebben wij meer dan een snijboontje voor.

 

Een Festivalbabbel met twee mooie authentieke zielen die een beetje en stoemelings voor de camera zijn beland. Over het ritme van de seizoenen. Over hoe anders de lichtinval is in elk van die jaargetijden, hoe bijzonder de kleur en de felheid, hoe het altijd deugd voelt dat licht te zien. Over hoe tuinieren leert wachten en verlangen, je leert omgaan met groei en mislukkingen. Over stadsmussen en boswezels, en hoe je beide kan zijn. Over hoe beweging en rust je kunnen voeden als mens. Over alle ballast overboord gooien en hoe écht contact altijd de bedoeling is. Over hoe de reis vaak belangrijker is dan de aankomst. Over de keuze, die je altijd hebt en altijd kan durven maken. Ook al is het niet de gemakkelijkste.

 

foto Dina © VTM
foto Wim © Thomas Sweertvaegher

 

Vrijdag 14/12 18:00-19:00
LOCATIE
Balzaal Vooruit

 

Bron: http://www.festivalgelijkheid.be/programma/dina-tersago-wim-lybaert