De carrière van acteur, theatermaker, schrijver en regisseur Josse De Pauw vatten in één alinea is onbegonnen werk. Laat ons dat dan vooral niet doen. De grootmeester van het spelen lijkt met een bedrieglijke eenvoud universele verhalen te vertellen. Nu eens woordloos, dan weer met de kracht van een indrukwekkende monoloog. Als toeschouwer tast je voortdurend af waar Het Personage overvloeit in De Acteur. Want Josse ìs zijn personages, flirtend met de grens van tragische perfectie. Hij ademt zijn teksten alsof het zijn eigen woorden zijn. Maar wanneer hij voorleest uit eigen werk, spéélt hij de schrijver die voorleest uit eigen werk. Het is een intrigerend spel, dat je als toeschouwer nooit beu geraakt. En hijzelf ook niet, zo lijkt het. Hoe uitbundig en bewust hij ook in het heden leeft, wanneer Josse praat, sluimert er toch een vleugje melancholie doorheen zijn woorden. Het lijkt alsof het spelen ook hem helpt om de zwaarmoedige werkelijkheid te lijf te gaan. Want hoewel hij enkele personages op het witte doek en kleine tv-scherm onsterfelijk maakte, lijkt theater zijn grootste liefde. Omdat de vluchtigheid ervan bevrijdend werkt. Omdat een voorstelling keer op keer opnieuw uitgevonden en uitgepuurd kan worden. Omdat het uitdaagt om telkens opnieuw betekenis te zoeken.

In die intrigerende zoektocht naar betekenis, brengen we hem graag samen met de grande dame van de Nederlandse Letteren, Connie Palmen. Openhartig en oprecht laat ze haar lezers delen in haar eerlijke beschouwingen over filosofische concepten als verbinding, fictie, controle, familie, vriendschap, barmhartigheid, overgave, roes, verleiding, veiligheid ... en niet in het minst: de liefde en haar littekens. "Je zou kunnen zeggen dat verbintenissen ons leven zin geven en dat het tevens de verbintenissen zijn die ons leven zwaar maken." Het zijn de woorden van iemand die ervan overtuigd is dat je als individu enkel kunt zijn wie je bent, door wat je voor een ander bent. Een ouder voor je kind, een zus voor je broer, een vriend voor je vriend, een kunstenaar voor je publiek. Wanneer je die verbintenissen zorgvuldig kiest, kan je de regie over je identiteit in handen houden. Hoewel ze zich compleet van de wereld kan afsluiten wanneer ze in een nieuw boek duikt, vertelt Connie graag dat ze al sinds haar kinderjaren graag in het middelpunt van de belangstelling staat. Het is geen toeval dat roem - het verliezen van die regie over je identiteit - het onderwerp was van haar indrukwekkende debuut De Wetten waarvan ze zo maar eventjes 400.000 exemplaren verkocht en een trouw lezerspubliek voor zich won. Maar waarbij ook de publieke figuur Connie Palmen geboren werd en in de spotlights onderhevig was voor kritiek en betekenisverlening waarop ze geen vat had. Haar latere boeken lezen als een intense zoektocht naar wat verslaving en vriendschap betekent (De Vriendschap), een hartverscheurende ode aan liefde en leven (I.M.), of geven een stem aan wie in stilte achterbleef na een vernietigende liefde en verketterd werd door de publieke opinie (Jij zegt het). Twee jaar na haar eerste doortocht op het Festival van de Gelijkheid, zijn we maar wat blij dat ze er opnieuw bij wil zijn, want er valt nog zo veel te vertellen ...

Een Festivalbabbel over helden en over dat waarvoor je je leven zou willen geven, over durven twijfelen en de moed hebben vragen te stellen die doen wankelen, over soms op de voorgrond willen spelen of dansen en soms heel onzichtbaar willen zijn, over hoe het zoeken naar verschillen inspierender kan zijn dan de gelijkenissen, over de intimiteit van een boek lezen en de publieke beleving van theater, over hoe vluchtigheid én traagheid bevrijdend kan werken, over de leugen en het spel.

© Foto Connie: Annaleen Louwes

Donderdag 13/12 18:00-19:00
LOCATIE
Balzaal Vooruit

Bron: http://www.festivalgelijkheid.be/programma/josse-de-pauw-connie-palmen