De Nederlandse columnist, schrijver, westrijdanalist, voormalig voetballer, Brussellover en voetbalminnaar Jan Mulder in enkele zinnen vatten, is misschien een nog moeilijkere klus dan zonder handen buitenspel aan een voetballeek uitleggen. Met een aanstekelijke liefde voor het spel én voor het woord, was hij de afgelopen duivelse zomer niet van het televisiescherm te branden. Hoe hij daar dribbelde met metaforen - soms ietwat absurd, soms er boenk op, maar altijd even Mulderiaans - doet denken aan zijn gloriedagen bij Anderlecht. Met ongelofelijk veel zin om te spelen en een sterke drang om te scoren. Met een aanstekelijke vrolijkheid en dwarsheid, spitse kijk en zachte tongval. Met gespeelde en oprechte verontwaardiging die nu eens vermakelijk is, dan weer tussen de ribben port. Altijd een mening, nooit te beroerd om die luid te verkondigen. Maar ook nooit te beroerd om met een knipoog toe te geven dat hij ook maar wat zegt. Hoe hij er altijd voor pleit om te spelen en te leven volle petrol vooruit, en er tegelijk ook een beetje weemoed doorheen zijn zinnen sluimert, dat intrigeert ons. Dit najaar verschijnt zijn roman Liefde & Aardbevingen. Natuurlijk kijken we daar naar uit.

We brengen Jan samen met Frank Vander linden, ook wel gekend als die mens van De Mens. Franks jongensdroom was - verrassing verrassing - voetballer worden, maar het werd via een journalistieke omweg uiteindelijk rockzanger/singersongwriter/medaillewinnaar in de sport genaamd luddevudde. Geen zanger zong ooit treffender over de liefde en zijn weerhaakjes. Zoals Jan het voetbalspel analyseert, zo ontrafelt Frank de liefde. Spelend met taal en een vleugje absurditeit nooit ver weg. Met een bedrieglijke eenvoud puurt hij een groter verhaal uit het individuele en geeft elke heupwiegende toeschouwer persoonlijke stof tot nadenken. Het is de kracht van herkenbaarheid, dat moment wanneer iemand eindelijk weet te verwoorden waar je eigen lijf geen weg mee weet. Nooit belerend, altijd zelfrelativerend en ver weg van het makkelijke tranentrekkerij. Tegelijk laat hij liefst de muziek spreken, want Frank is zuinig op interviews en zuinig op zichzelf. Hij wil de wereld niet vermoeien met zijn woorden, zo lijkt het. Maar ergens onderweg, met zijn gitaar en proper gesorteerde kabeltjes, houdt hij toch even halt op ons Festival voor een babbel met Jan Mulder. En een intiem concert daaropvolgend.

Een Festivalbabbel over jongensdromen, over de blues die je af en toe koestert, over liefde voor het spel en taal, over de absurde schoonheid van Brussel, over het thuisgevoel, over de roes van de overwinning en de pijn van het verliezen.

Donderdag 13/12 19:30-20:30
LOCATIE
Balzaal Vooruit

Bron: http://www.festivalgelijkheid.be/programma/jan-mulder-frank-vander-linden