BusinessEurope, de corporatie die Europese werkgeversorganisaties vertegenwoordigt, schreef de Ministers van Financiën van de Europese Unie aan in een laatste poging om de Europese Financiële Transactie taks (FTT of Robin Hood Taks) te doen ontsporen; het betreft de taks waarvoor in de Eurozone een groep van 11 landen, waaronder België, die samen 7O% van het bruto binnenlands product in de EU vertegenwoordigen, zich inzetten.
De aanpak van BusinessEurope was een grandioze mislukking aangezien de Ministers van Financiën die de implementering van de taks onderhandelen een verklaring uitbrachten waarin zij hun engagement voor een breed toegepaste FTT nog sterker beklemtoonden, geschraagd door de instructie gegeven door de Franse President Hollande aan zijn Minister van Financiën om zijn bezwaren tegen een taks op derivaten te laten vallen.
Maar waarom, in vredesnaam, doen ondernemers in leidende posities het vuile werk van de banken, gegeven het feit dat de financiële sector hen losgeld vraagt en ook gezien een Financiële.Transactie.Taks, door het effect het kortetermijn denken en speculatie in de financiële sector te verminderen, eigenlijk de reële economie ten goede zou komen?
De financiers die zich bezorgd maken om een FTT – een taks die wel aan hun opgeblazen winsten en gezwollen bonussen zou knabbelen - zijn waarschijnlijk ook lid van BusinessEurope, maar hun korte-termijn en ‘casino-achtige’ investeringsstrategieën (waarbij zij fundamenteel de echte economie behandelen als de opgehemelde eenarmige bandiet van de gokautomaat) doen de productieve sectoren van het financiële bedrijfsleven wegkwijnen.
Zij verdraaien er de besluitvorming door leningen op korte-termijn te stimuleren in plaats van lange-termijn investeringen aan te moedigen en zij zetten mensen aan tot wat Lord Adair Turner eens omschreef als een “sociaal nutteloze” (maar heerlijk winstgevende) activiteit op de financiële markten, door mensen die anders goed werk voor de economie en de gemeenschap zouden kunnen verrichten.
BusinessEurope zou de belangen van de meerderheid onder haar leden voorop moeten plaatsen, eerder dan die van de ‘financiële meesters van het universum’ die maar een kleine en in zichzelf geïnteresseerde fractie onder haar leden vertegenwoordigt.
De argumenten in de brief van BusinessEurope gericht aan de Ministers van Financiën bevatten geen nieuwe elementen. Met de uitwerking van een nieuw Commissie initiatief, voorzitter Juncker’s eerder dof investeringsplan met een herschikking van de (lig)zetels, beschikken de nee-stemmen daar toch over andere middelen om de FTT te ondermijnen (zij hebben de Robin Hood Taks nog niet verweten dat die verkeersopstoppingen zou veroorzaken maar ook dat zal niet lang meer uitblijven):
Zij suggereerden dat gepensioneerden verliezen zouden lijden. Maar in verband daarmee is het merkwaardiger dat BusinessEurope vergeet uit te leggen dat bij een actief gemanaged pensioenfonds herhaaldelijk handelsverrichtingen gebeuren die niet noodzakelijk betere resultaten genereren voor de gepensioneerde maar die wel de vergoedingen opdrijven die door de investeringsmanagers worden aangerekend.
Een Robin Hood Taks zou ongetwijfeld pensioenfondsen die op zo een manier beheerd worden duurder maken: de correcte respons van de beheerders van pensioenfondsen zou er in bestaan ermee op te houden die fondsen te behandelen als hun inzet in een hoog oplopend pokerspel waar enkel zij van profiteren, een spel dat de economie schaadt.
Pensioenfonds investeringen worden door de mensen beschouwd als investeringen op lange termijn, zoals de aankoop van een eigen huis. Niemand zou het in zijn of haar eigen hoofd halen de eigen woonst meerdere keren in de week te verkopen!
Een Robin Hood Taks zou goed zijn voor de economie, voor de planeet, voor de versterking van publieke diensten, voor de uitbouw van de verzorgingsstaat die noodzakelijk is voor de zwakkeren, werklozen, zieken en voor de toekomst van het bedrijfsleven zelf.
BusinessEurope zou, niet meer dan wij allen, gegijzeld mogen worden tot het betalen van losgeld voor opgezwollen bankiersbonussen.
Maar de meest plausibele uitleg blijft dat ook BusinessEurope zoals een deel van de politieke klasse zich met plezier wil laten gijzelen door de financiële industrie omdat hun belangen sterk parallel lopen en ze gedomineerd worden door dezelfde neoliberale dogma’s.
Het is een fabel dat de reële economie en de financiële industrie gescheiden werelden zouden zijn, want door de neoliberalisering van de markten en dus deregulering, is de reële economie onderdeel geworden van een totalitair financieel-economisch complex.
Zo ook de Belgische bankensector, financiële industrie, werkgeversorganisaties en de huidige regering Michel I.
Ze dienen allen dezelfde Mammon.
Eric Goeman (Attac Vlaanderen) - februari 2015
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.">Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.