Kamerlid Wouter De Vriendt en Europees parlementslid Bart Staes roepen premier Charles Michel op om bij zijn bezoek aan Israël de Palestijnen niet uit het oog te verliezen.

Scheidingsmuur tussen Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem

 

De timing voor de rondreis van premier Charles Michel in Israël en de Palestijnse gebieden kan niet beter. Sinds het aantreden van Donald Trump als Amerikaanse president, worden de teugels in Israël los gevierd. De aankondigingen van nieuwe woningen in nederzettingen volgen elkaar in sneltempo op. Er zijn zelfs plannen voor de bouw van een volledig nieuwe kolonie. Het is evident dat dit grove schendingen zijn van het internationaal recht. De Israëlische arrogantie scheert hoge toppen, polariseert, en ontneemt de regio elke kans op vrede en ontwikkeling.

 

De Europese Unie doet waarin ze goed is: de daden van Israël in woorden veroordelen. Waarna alles bij het oude blijft. Charles Michel heeft de kans om beter te doen. Maar dan moet hij wel beide kanten van het verhaal horen. Vorige week hing het Palestijnse luik van zijn bezoek nog in een sluier van geheimzinnigheid. Wat we weten, is dat een bezoek aan Hebron samen met de organisatie Youth Against Settlements en de VN uit het programma geschrapt werd. Uit eigen ervaring weten we dat weinig zo beklemmend is als een wandeling in de afgesloten Shuhada Street waar je de apartheid in bezet Palestijns gebied aan den lijve ondervindt.

 

Zal Charles Michel een bezoek brengen aan de Israëlische muur die Betlehem doormidden snijdt? Of aan een van de vele checkpoints die het dagelijkse leven van Palestijnen bemoeilijkt? Gaat de premier naar Gaza, om er de effecten te zien van de blokkade? Bezoekt hij gevangenissen in Israël, waar Palestijnen maandenlang in administratieve detentie vastgehouden worden zonder enig proces? Spreekt hij met Palestijnse kinderen, opgepakt door Israëlische militairen en weggerukt van hun ouders? Gaat hij langs bij Palestijnen wiens familieleden gedood werden door buitenproportionele repressie van Israëlische veiligheidsdiensten?

 

In de benadering van het conflict is evenwicht nodig. Uiteraard erkennen we dat Israël het recht heeft om zich te verdedigen tegen mogelijke terroristische aanslagen door Hamas of Hezbollah. Maar het ganse Palestijnse volk daarom aan een genadeloze collectieve strafmaatregel onderwerpen, verdient een sanctie vanwege de internationale gemeenschap. Israël, dat zichzelf graag de enige democratie in de regio noemt, is het Noorden kwijt. De Israëlische overheid gedraagt zich als een wrede bezetter. Dit is geen bondgenoot van onze Europese normen en waarden.

 

Het is geen verrassing dat Charles Michel vandaag de nederzettingenpolitiek heeft veroordeeld. Dat is niet voor het eerst. Maar zal hij er deze keer ook naar handelen? Vorig jaar nam de Kamer van Volksvertegenwoordigers een resolutie aan om de regering op te roepen tot een differentiatiebeleid tegenover Israël. Met Israël kunnen we nog zaken doen, met de nederzettingen niet. Waarop wacht Europa om de import van producten uit de illegale nederzettingen te verbieden? Waarop wacht België om uit EU Law Train te stappen, een samenwerkingsproject met de Israëlische politie wiens hoofdkwartier gevestigd is in Palestijns gebied?

 

Helemaal stuit het tegen de borst dat op 28 februari een EU-Israël Associatieraad gepland staat. Op de agenda: de uitdieping van de handelsrelaties tussen Israël en de Europese Unie. In het licht van de voortdurende schendingen van het internationaal recht mag en kan daar nu geen sprake van zijn. Het is hemeltergend dat Europa voor de galerij Israël zou veroordelen, maar achter de schermen haar commerciële samenwerking verder zou verdiepen. Welke hefbomen voor verandering heeft Europa nog, indien het alles op voorhand in een blanco cheque zomaar weggeeft? Zowel in de Kamer als in het Europees Parlement zullen wij vragen om die Associatieraad uit te stellen. Wie in de diplomatie nooit zijn tanden laat zien, wordt in het beste geval niet serieus genomen en is in het slechtste geval een vogel voor de kat.

 

Het brute Israëlisch beleid ontneemt de regio elke kans op vrede en ontwikkeling. De intensifiëring van het Israëlisch-Palestijns conflict bedreigt de stabiliteit in het Midden-Oosten, maar ook bij ons. Het conflict wordt immers door moslimterroristen aangegrepen om nieuwe rekruten aan te trekken. En dat kunnen we missen als kiespijn. Er zijn met andere woorden vele redelijke argumenten voor een strakker beleid tegen de huidige Israëlische regering. Charles Michel kan er nu, tijdens zijn rondreis in de regio, aan beginnen.

 

Wouter De Vriendt, Kamerlid Groen

Bart Staes, Europees Parlementslid Groen