De Secretaris-Generaal van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OEA), Luis Almagro, riep vorige week dringend een Algemene Vergadering samen om de lidstaten te vragen zich uit te spreken tegen Venezuela en activiteiten te starten "om de democratie en de grondwettelijkheid in Venezuela" te herstellen, zoals de "Democratische Interamerikaanse Brief", ondertekend door alle lidstaten, bepaalt.
Almagro had al op verschillende momenten zijn ongenoegen geuit over hoe de zaken in Venezuela er aan toe gaan. Daarbij liet hij enkel en alleen de stem van de oppositie horen.
Ter herinnering: President Maduro is op een democratische manier verkozen, via transparante verkiezingen. Meteen na die verkiezingen kwam de (uiterst rechtse) oppositie op straat. De oppositieleiders, Capriles en Leopoldo López riepen op tot een gewelddadige betoging, waar meer dan 30 doden vielen. Leopoldo werd voor deze feiten veroordeeld tot 14 jaar gevangenis. Met veel geld vanuit de VS reist mevrouw López al jaren de wereld rond om iedereen ervan te overtuigen dat Leopoldo een politieke gevangene is. Uiteraard klinkt dit mooi in de oren van de oppositie en van alle rechtse regeringen in de wereld.
(Tussen haakjes: op dit moment herhaalt deze geschiedenis zich in Ecuador, waar de linkse kandidaat Lenin Moreno de verkiezingen gewonnen heeft, maar waar de rechtse kandidaat de mensen oproept om de resultaten niet te aanvaarden en op straat te komen. Het lijkt op een vast patroon. Wie bepaalt en betaalt dit?).
Wat Almagro het meest ergert is het feit dat het Hoger Gerechtshof vorige week het Congres ontbond en zei voorlopig de taak van het congres over te nemen. De reden van deze beslissing (die twee dagen daarna op verzoek van President Maduro ingetrokken werd) was omdat het Congres duidelijk de uitspraken van het Hof naast zich neerlegde. In januari 2016, nadat de oppositie de meerderheid behaalde in het Congres, besliste het Hof dat twee congresleden de eed niet mochten afleggen en dus ook niet functioneren als volksvertegenwoordigers, omdat er een proces tegen hen liep en zolang daar geen uitspraak over gedaan werd, konden ze hun taak niet opnemen noch uitvoeren. De congresleden namen toch de eed af van beide heren en die functioneren dus normaal als congreslid. Wegens ongehoorzaamheid aan het opperste gerechtshof, werd dus het congres tijdelijk ontbonden.
President Nicolas Maduro
El Salvador (samen met nog 10 lidstaten) stemde tegen het voorstel van Almagro met het argument dat de problemen van Venezuela door Venezuela moeten opgelost worden. Buitenlandse inmenging is uit den boze, zeker nu het Vaticaan pogingen doet om regering en oppositie aan de onderhandelingstafel te krijgen.
De uiterst rechtse partijen van El Salvador (ARENA, PCN,de partij van de militaire diktaturen en PDC, de Christen-democratische partij???) gaan niet akkoord met de stem die de regering van El Salvador heeft uitgebracht in de Organisatie van Amerikaanse Staten, en heeft nu een eigen persbericht de wereld ingestuurd. Zij veroordelen de regering van Venezuela voor wat het Hoger Gerechtshof gedaan had tegenover het Congres. Net als de oppositie van Venezuela spreken ze hier over een staatsgreep en "het formaliseren van de dictatuur en het verbreken van de Grondwettelijke Orde in Venezuela". Tegelijk steunen ze de Secretaris Generaal van de OEA in zijn directe aanvallen tegen President Maduro.
En hier komt de schijnheiligheid van deze uiterst-rechtse Salvadoraanse partijen aan het licht. Er zijn verschillende gebeurtenissen waar die partijen nooit een woord over gerept hebben. Laten we een kijkje nemen:
1. In 2002 werd Hugo Chávez, toen president van Venezuela, ontvoerd. De rechtse partijen spraken met geen woord hier over en onze toenmalige President Flores, erkende meteen de leiders van de staatsgreep. Gelukkig duurde die ontvoering maar 72 uur en kon Chávez weer verder regeren. Ter herinnering: ook de Europese Unie steunde de staatsgreep.
2. In 2008 was er in verschillende provincies van Bolivië een opstand tegen President Evo Morales. Rechts Amerika vond dat er geen spraken was van een poging tot staatsgreep en beschuldigden President Morales van gebruik van geweld.
3. In 2009 werd President Zelaya van Honduras door het Congres afgezet en het land uitgezet. Tot op vandaag werden deze feiten door rechts niet erkend als staatsgreep.
4. In 2010 was er een opstand tegen President Rafael Correa door politie en militairen wat iedereen zag als een poging tot staatsgreep. Uiterste stilte hierover van de rechtse Salvadoraanse partijen.
5. In 2012 werd President Fernando Lugo van Paraguay door het Congres afgezet. Tot op vandaag geen woord hierover vanuit rechts in El Salvador.
6. In 2016 werd de Presidente van Brazilië, Dilma Rousseff door het Congres afgezet. Die staatsgreep stond onder leiding van de ex-voorzitter van het congres Eduardo Cunha, die onlangs veroordeeld werd tot 15 jaar gevangenisstraf wegens corruptie, witwassen van geld en andere misdrijven. Haar opvolger, President Temer, staat nu ook terecht voor verschillende misdrijven, waaronder corruptie. Rechts vergat alle argumenten en blijft goeie vriendjes met het corrupte congres van Brazilië.
Mauricio Interiano, de voorzitter van ARENA veroordeelt alle feiten in Venezuela die de democratie ondermijnen want, zo zegt hij: "het volk heeft al genoeg geleden al die jaren en laat het duidelijk zijn dat we erg bekommerd zijn hieromtrent". Interiano is nog nooit in Venezuela geweest en heeft zijn informatie dus uitsluitend van de oppositie, die nu ook vervroegde verkiezingen wil, hoewel de wetgeving dat niet toestaat.
Dubbele moraal en schijnheiligheid is nog zachtjes uitgedrukt.
Groetjes van,Rosa (Guadalupe) en Willibrord (Guillermo)
Dit artikel verscheen eerder in het Driemaandelijks Tijdschrift "Centraal Amerika info", 46ste jaargang, nr. 2, apr -mei-juni. Info Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
N.v.d.R. de houding van de Salvadoraanse regering t.a.v. Venezuela die hier aangeklaagd wordt spoort o.i. grotendeels met deze van de Europese en Noord Americaanse regeringen en van onze mainstream media.