We maken het beter in 2021! De werkgevers willen bij monde van het VBO geen loonsverhogingen. Groot nieuws is dat natuurlijk niet. De momenten dat werkgevers stonden te springen voor investeringen in personeel zijn altijd schaars geweest. Nochtans zijn er goede redenen om dat wel te doen.

Het grote argument dat het VBO deze keer naar voor schuift, is uiteraard de coronacrisis. Die is inderdaad reëel. Maar die weegt geenszins overal even zwaar door. In een aantal sectoren is de impact op omzet zeer beperkt. Of gaan bedrijfswinsten er zelfs op vooruit en worden mooie uitkeringen aan aandeelhouders uitgekeerd. We hebben het dan niet alleen over de farmaceutische sector, maar ook over pakweg voedingswinkels en dienstenbedrijven en financiële ondernemingen. Het is wat flauw om op basis van de reële problemen in een aantal sectoren en bedrijven een gehele loonstop te vragen voor alle werknemers.

Werknemers hebben zich de voorbije maanden dubbel geplooid om het bedrijf ‘up and running’ te houden. Heel wat werknemers stonden in de vuurlinie, voor en achter de schermen. Die verdienen voor die inzet best wel waardering. Meer dan ooit zelfs. Andere hebben veel inkomen verloren door tijdelijke werkloosheid, die de werkgever niks gekost heeft. Is het zo gek om te vragen om die periode af te sluiten met een blijk van waardering? De koopkracht verhogen in tijden van crisis is net cruciaal, voor werknemers én economie.

Bijkomende reden om toch over loonsverhogingen te mogen praten, is de return voor de staatskas en de sociale zekerheid. Op hogere lonen wordt meer afgedragen. En op een moment dat de overheid en de sociale zekerheid naar financiële adem happen, willen we dit argument zeker niet over het hoofd zien.

Een interprofessioneel akkoord gaat overigens om méér dan loon. Voor ons moet het alleszins ook gaan over afspraken over telewerk-thuiswerk. Dat is voor zéér veel mensen nu een dagelijkse realiteit. Maar sluitende afspraken erover zijn er niet. En willen werkgevers ook niet maken. Stuitend is er dat er de voorbije maanden wel bereidheid was cao’s te sluiten over kleinigheden in de marge, maar dat werkgevers weigeren akkoorden te sluiten over zo’n fundamentele ingrepen als doorgedreven en zelfs verplicht telewerk-thuiswerk.

Nog een aspect waarover we willen praten is het recht op opleiding. Het is een zeer belangrijke wissel op de toekomst voor werknemers én werkgevers die tewerkstelling ernstig nemen in turbulente tijden. Opleiding wapent werknemers in economisch moeilijke tijden. Het versterkt hun competenties en kansen op werk, binnen hun bedrijf of elders en dit gedurende hun hele loopbaan. Dat is ook een verantwoordelijkheid van werkgevers. Daarover willen we dus afspraken maken.

Eindeloopbaanmogelijkheden en jobs is nog zo’n thema dat in de strijd tegen de crisis kansen biedt. En waarover we dus interprofessionele afspraken willen maken. Eindeloopbaanregelingen en arbeidsherverdeling zijn noodzakelijk om een antwoord te bieden op een herstructureringsgolf in crisistijd. Ze zijn bovendien een hefboom voor het creëren van jongerenjobs. Ze bieden jongeren een eerlijk perspectief aan de start aan hun loopbaan en ouderen aan het einde daarvan. Daarom zijn afspraken over eindeloopbaanregelingen, arbeidsherverdeling en vervanging bij loopbaanonderbreking een stevige handdruk tussen jong en oud.