Het Energiecharterverdrag heeft een nieuwe prooi in zijn netten. The Guardian bericht over de zaak die het Britse oliebedrijf Rockhopper Exploration inspant tegen de Italiaanse overheid. Het bedrijf heeft een claim van 275 miljoen $ wegens het mislopen van toekomstige winsten, nadat het Italiaans Parlement een verbod op olie- en gasexploratie had uitgevaardigd in een 12-mijlszone voor de kust. Dit doorkruiste de plannen van Rockhopper, dat een licentie voor boringen in het bezit heeft. Voor zijn claim kan het bedrijf beroep doen op de ISDS-clausule (Investor-state dispute settlement) in het Energiecharterverdrag. ISDS werd terecht de rode loper voor multinationals genoemd, want het laat bedrijven toe monsterboetes te laten opleggen aan overheden. Dit gebeurt via een uitzonderingsrechtbank waar gespecialiseerde zakenadvocaten een uitspraak doen over het ‘dispuut’ tussen de investeerder en de staat. Een veroordeelde staat kan geen beroep aantekenen, en het bedrijf kan beslag laten leggen op overheidsbezittingen om zijn claim verzilverd te zien. Het bericht in The Guardian vermeldt bijvoorbeeld dat een ander Brits oliebedrijf, Cairn Energy, beslag probeert te leggen op vliegtuigen van het staatsbedrijf Air India, om zo zijn ‘schadevergoeding’ ten bedrage van 1,2 miljard $ te innen.

Uit een paar details blijkt nog duidelijker hoe pervers het Energiecharterverdrag wel is. De claim van 275 miljoen $ is ettelijke keren groter dan de beurswaarde (42 miljoen £ of 58 miljoen $) van Rockhopper! En Italië was al anderhalf jaar uit het verdrag gestapt (begin 2015) als Rockhopper zijn eis indiende, maar dit doet niet ter zake omdat het verdrag gedurende 20 jaar blijft nawerken via een zogenaamde sunset-clausule. En zeggen dat de Europese Commissie zich maar matig bekommert om van dit monsterverdrag af te geraken!

Meer info en bron: https://www.andereuropa.org/nieuwe-prooi-voor-het-energiecharterverdrag/