De Nederlandse schrijver en dichter Ilja Leonard Pfeijffer verruilde tien jaar geleden het vlakke polderland voor de kleurrijke havenstad Genua. In zijn geliefde stad kon hij opnieuw wortelen, vond hij de liefde en schreef hij zijn krachtigste boeken. Met zijn Libris Literatuurprijs winnende La Superba neemt hij de lezer mee op rauwe citytrip, zoekend in zijn leven, dolend in zijn Genua. Slalommend langs boeiende personages met verscheiden achtergronden, botsend op ambtelijke en maffiose muren, langs amoureuze escapades. Hij confronteert de lezer op een bepaald moment met Djiby: de ratelende, drinkende, lachende, Senegalese vluchteling wiens monoloog naar adem doet happen. Op dat punt, brengt hij de de verhalen en motieven van vluchtelingen, expats, schrijvers kampend met een writer's block... samen en confronteert ze in het decor van één bonte bokkige stad. Zelden lees je een meer rake en gelaagde ode aan gelukszoekers. Bij wijlen wrang en bijtend. Maar vaak ook gevoelig en zoekend naar een warme emotie die zich nog het best laat omschrijven als "zich thuisvoelen" ... Ilja laat ermee een stem horen die hoognodig is in het maatschappelijke debat waarbij populistisch spierballengerol de boventoon voert wanneer het over migratie gaat. Het boek is ondertussen vijf jaar oud, maar nog steeds vlammend actueel.
We brengen Ilja heel graag samen met de Belgisch-Iraanse fotografe Mashid Mohadjerin. Een tiental jaar geleden trok ze naar Lampedusa om de verhalen van mensen op de vlucht vast te leggen. Toen enkele vissers op een nacht een verdwaalde boot met vluchtelingen meldden, kon ze mee aan boord met het schip dat de reddingsoperatie op zich nam. Net op het moment dat twee reddingswerkers in de gitzwarte nacht op de boeg van hun schip driftig zwaaien naar de Somalische en Eritreese bootvluchtelingen, drukt Mashid af. Een iconisch beeld, dat in 2009 de World Press Photo Award won. 19,9 miljoen mensen zijn in 2017 hun land ontvlucht. Voor de meesten onder ons is het een onbevattelijk cijfer, voor Mashid is het een uitnodiging om op zoek te gaan naar de mensen achter die cijfers, de verhalen achter de gezichten. Zelf was ze ook ooit zo'n cijfertje, toen ze op 8-jarige leeftijd haar thuisland ontvluchtte samen met haar ouders. Hoewel migratie en ontheemding lange tijd het centrale thema in haar werk was, focust ze vandaag liever op de andere kant van dat verhaal. Het verhaal van zij die achterblijven, het verhaal van zij die in hun thuisland in verzet gaan tegen autoritaire regimes. Maar altijd blijft de mens en zijn of haar verhaal centraal staan. Haar werk flirt met de grenzen tussen documentaire en artistieke fotografie, en verwijst die arbitraire categorieën naar de prullenmand. Fotografie is voor haar de manier om haar honger naar de werkelijkheid te stillen, om op de wereld en haar personages in te zoomen. Haar foto's verschenen al in The New York Times, Newsweek, The Wall Street Journal, Le Monde en andere toonaangevende bladen. Maar als je de kans hebt, probeer vooral ergens één van haar boeken (het pareltje Lipstick & Gas Masks bijvoorbeeld) te kopen en te koesteren ... Het is daar waar journalistiek en esthetiek elkaar raken en naar een hoger niveau tillen.
Ilja en Mashid in gesprek met Rik Van Puymbroeck over landverhuizers op zoek naar een beter leven en een nieuwe thuis. Over hoop en dromen. Over de honger naar een thuis, over de wanhoop die je overvalt wanneer alle draden doorgeknipt worden met wat je kent, wie je vertrouwt, wat je kracht geeft. Maar ook over erkenning en hoe het winnen van een toonaangevende prijs je helpt een nieuw publiek te bereiken.
Opgelet. Deze Festivalbabbel was eerst aangekondigd op zaterdag 15 december 2018 in de Balzaal van Vooruit, maar door agenda-issues van Ilja Leonard Pfeijffer hebben we deze noodgedwongen naar vrijdag 14 december moeten verschuiven. Na de babbel neemt Ilja nog even de tijd om te signeren.
Vrijdag 14/12 13:30-14:30
LOCATIE
Dansstudio Vooruit
Bron: http://www.festivalgelijkheid.be/programma/ilja-leonard-pfeijffer-and-mashid-mohadjerin