Gilbert Eggermont was professor stralingsbescherming aan de VUB. Hij heeft een indrukwekkend curriculum in de nucleaire sector. Hij was onder meer voorzitter van de wetenschappelijke beroepsvereniging voor stralingsbescherming, deed research aan VUB, UGent en het Studiecentrum voor Kernenergie in Mol (nu SCK•CEN). Hij was lid van de Nationale en Vlaamse Raad voor Wetenschapsbeleid. Hij is ook al 25 jaar expert in de Hoge Gezondheidsraad.

Prof. Eggermont deed universitair onderzoek in dosimetrie van straling en nucleaire milieu-impact en leidde in het PISA-programma van het SCK onderzoekstrajecten over duurzaamheid, ethiek, expertcultuur, veiligheidscultuur en de geschiedenis van de nucleaire controverse. Hij werkte mee aan het referentiewerk Voorzorg met Rede over het voorzorgsprincipe.

Geen wonder dus dat hij een uitgesproken menig heeft over de rol van kernenergie in de verduurzaming van onze energievoorziening. Dat blijkt ook uit zijn motivatietekst:

We hebben dringend nood aan duurzame ontwikkelingen in productie, consumptie en energiegebruik, maar ook in ons eigen leven.

Sinds de Earth Summit in Rio de Janeiro (1992) beseffen we dat duurzaamheid een voorzorgsbeleid impliceert voor delicate gezondheidsrisico’s, voor het milieu en in het bijzonder voor het klimaat van de planeet.

De uitdagingen zijn enorm en vereisen planetair, nationaal en lokaal een andere groei die respect opbrengt voor de natuur en niet langer de mens alleen centraal stelt. Covid-19 gaf de wake-upcall om economische groei grondig te herzien.

De ingrepen op de natuur met technologie en de ermee verbonden milieuproblemen zijn heel complex, vaak ambigu met uiteenlopende waardeoordelen en vol onzekerheden. Ze vergen een transdisciplinaire benadering met aandacht voor de mogelijke consequenties van de technologie (technology assessment).

Het meest relevante beleidsniveau is het Europese omdat het boven tijdelijke regionale verschillen staat. Daardoor worden strategische keuzes mogelijk voor geglobaliseerde problemen zoals het klimaat. Europa moet meer richtinggevend worden. Het moet de CO2-heffing boven de ETS-markt uit durven te tillen en de lasten eerlijk verdelen tussen bedrijfsleven en burgers.

Er is dringend veel politieke moed nodig om tegen de grote belangengroepen in te gaan en wereldwijd fossiele energiereserves niet aan te laten boren.

Kernenergie zal het klimaatprobleem niet oplossen en worstelt zelf al te veel met inherente problemen zoals nucleair afval, reactorveiligheid en proliferatie. Recente ontwikkelingen in het reactorontwerp hebben economisch gefaald en de stralingsrisico’s blijven reëel.

Daarenboven blijven de kernwapenarsenalen, net als het klimaat, een grote dreiging voor de vrede. Sluitende UNO-verdragen zullen de afbouw van kernbomarsenalen moeten verzekeren net zoals ze de verdere fossiele mijnbouw en zeker het voor het klimaat nefaste schaliegas (en zijn methaanlekken) moeten stoppen.

De wereldwijde acties van gemotiveerde jongeren die revolteren tegen het huidig gebrek aan klimaatbeleid is hoopgevend voor de transitie die we nodig hebben. Als grootvader met 7 kleinkinderen kon ik niet nalaten mijn oudste kleinzoon een hart onder de riem te steken door mee te lopen in de eerste klimaatbetoging in Brussel. Die acties zijn legitiem en authentiek, en ambitieuzer dan onze manifestaties van 1968.

GvK draagt bij tot die beweging en helpt zo een transgenerationeel ethisch probleem op te lossen.

Welkom, Gilbert Eggermont!

Bron: https://www.grootoudersvoorhetklimaat.be/gilbert-eggermont/