De beursgang van de bank

Dit thema kwam al aan de orde tijdens de campagne van de sociale verkiezingen van 2016. Het groen licht voor de partiële privatisering van de bank en de recente acties uitgevoerd door het platform "Belfius is van ons" brengen dit onderwerp opnieuw op de voorgrond.

In akkoord met de stellingname over het onderwerp door FGTB – ABVV hebben wij sinds 2012 in de "Strategische visie 2020" van BBTK vastgelegd dat Belfius een bank beheerd door de openbare autoriteiten moet blijven.

Vergeet niet dat Belfius staat voor Bel van België, de Belgische verankering, de Fi van Financiën en de Us van ONS. We hebben het niet over Belfi-else waar "else" verwijst "naar anderen".

Belfius, een bank die openbaar moet blijven!

De bank beschikt over een unieke ervaring wat betreft de samenwerking met de openbare besturen. Deze ervaring riskeert verloren te gaan in geval van "verzwakking" van de bank te midden van een belangrijkere groep, of die Belgisch of buitenlands is. Dit gevaar gaat samen met de dreiging, die boven het hoofd hangt van een belangrijk deel van de schuld van de Belgische openbare besturen, als deze beheerd zou worden door een puur commerciële entiteit, Belgisch of buitenlands.

Het economisch model van de bank (inzameling van fondsen / financieringen) heeft het bewijs geleverd in meer dan 150 jaar bestaan. De openbare besturen beschikken ook over een ervaren tool die een geprivilegieerd instrument kan zijn bij de aanwending van het weer op gang brengen van de economie en die de "maatschappelijke" rol kan spelen die van hen verwacht wordt.
Een grondige kennis van de openbare wereld samenbrengen met de huidige wereld van ondernemingen via een uitwisseling van know-how en een vruchtbare samenwerking, daarvoor zou Belfius een perfecte kandidaat zijn.

Belfius geeft eveneens de mogelijkheid aan de staatsburgers om te investeren in hun directe omgeving (gemeente, OCMW, enz.), en maakt zo de band hechter tussen de bevolking en de lokale openbare besturen.

De openbare besturen hebben trouwens belang, om zich te verzekeren van een goede financiële gezondheid, en om elke mislukking van één van de grote banken te vermijden die in België blijven.
Rentabiliteit en een verantwoord beheer zullen ook zekerheid geven aan alle lokale entiteiten om een geschikte financiering te vinden.

De cliënt kan er ook mee leven een correcte prijs voor zijn producten te blijven betalen. Een openbare bank is per definitie niet aan de verplichting onderworpen eenzelfde rendement te behalen zoals de andere spelers in deze marktsector. Zij moet dus niet ten koste van elke prijs bijkomende winsten genereren, winsten die zeer dikwijls voortvloeien uit de verhoging van de marges op de producten.

En voor het personeel ?

Naast de algemene economische overwegingen moeten we de impact op het personeel in
rekening brengen, dus op ons allemaal.

Velen onder ons herinneren zich de gevolgen van de crisissen van 2008 en 2011 voor de bank, de groep en vooral voor het personeel: vermindering van de effectieven, besparingen in heel wat diensten, verhoging van de werklast en het toepassen van een ijzeren discipline op de salarissen ...

Is het normaal dat de grotendeels op de rug van het personeel gemaakte winsten naar de huidige aandeelhouder gaan, bovenop de meerwaarde die deze zal realiseren met de gedeeltelijke verkoop van zijn aandelen ?

Een van de redenen van de crisissen op niveau van onze bank waren net de toenmalige beursgang en de wens om onze aandeelhouders, onder de vorm van dividenden, rendementen met dubbele cijfers te bezorgen. Dit leidde onze bestuurders ertoe onbezonnen risico's te nemen die effectief heel wat opbrachten, tot het moment waarop dit kaartenhuis in mekaar stuikte, waarop de staat tot twee keer toe zijn portemonnee diende boven te halen om ons te redden.

Zijn wij bereid om de zoveelste keer langs de kas te gaan zodra het water de bank weer eens aan de lippen staat ? Welke garanties worden ons geboden opdat de directie zich behoedzaam toont mbt haar investeringspolitiek ? In welke mate zijn wij beschut tegen een overname door een buitenlandse groep ? Hoelang alvorens een gedeeltelijke privatisering een volledige wordt ?

BBTK is voorstander van een leefbare bank die haar competenties in historische activiteitsdomeinen ontwikkelt en die aan de Belgische overheid haar ervaring ter beschikking stelt.

BBTK pleit er voor dat de bank zich verder ontwikkelt, een toekomst heeft, een plaats vindt op de markt.

BBTK verkiest een gezonde bank, zonder interne noch externe, speculatieve verschuivingen.

BBTK is er om zich te vergewissen dat het personeel niet opnieuw slachtoffer wordt van politieke
spelletjes of de marktwaarde.

Om deze redenen is BBTK voorstander van behoud van het aandeelhouderschap door de overheid, hetzij rechtstreeks, hetzij via openbare instellingen.