CD&V-voorstel is schijnvermogens-belasting in de maak

Koopkrachtplakkaat

EnergieplakkaatC

U bevindt zich hier: LEF-Online

Forum

CD&V-voorstel is schijnvermogens-belasting in de maak

Geplaatst op zaterdag 23 juli 2016 |

|

Opnieuw moet de regering tijdens de zomervakantie op zoek naar financiële middelen om het begrotingstekort in 2018 op nul te brengen. Daarvoor zoekt ze 8 à 9 miljard euro nieuwe inkomsten of besparingen. Om dit verkocht te krijgen aan de bevolking, stelt de CD&V voor om deze keer inkomsten uit vermogen meer te gaan belasten. Zo staat de partij achter een voorstel om inkomsten uit arbeid aan een progressief tarief te belasten, wat wil zeggen dat het belastingtarief stijgt naarmate het belastbaar inkomen groter wordt, en een vast tarief voor ‘alle’ inkomsten uit vermogen. Dit voorstel draagt de Engelse naam: dual income taks en voor de CD&V is hiervoor Kris Peeters de propagandist van dienst.

De dubbele inkomenstaks

Met een dual income tax worden de inkomsten uit arbeid en de sociale uitkeringen progressief belast, de inkomens uit vermogen worden tegen een vast percentage belast, bijvoorbeeld aan 27 procent. Vandaag is dat in België niet voor alle inkomsten uit kapitaal het geval. Sommige vermogenswinsten worden niet of amper belast, zoals huurinkomsten, de meerwaarde bij de verkoop van een woning of de meerwaarde op aandelen. En de huidige belastingen op kapitaal bestaan uit verschillende tarieven. Met één belastingvoet zou volgens Peeters alles transparanter worden, en kan de koterij in de Belgische vermogensfiscaliteit opgeruimd worden.

Wat de CD&V ook mag beweren, de dual income taks is geen rechtvaardige belasting! Eén belastingvoet voor iedereen die inkomsten haalt uit zijn vermogen is voordeliger voor de rijken dan voor de mensen met een bescheiden vermogen. Een gepensioneerde die zijn bescheiden pensioen probeert aan te vullen met de lage inkomsten uit kasbons, betaalt hetzelfde tarief als iemand die veel meer verdient. Daarbij is het een realiteit dat het vermogen in België zeer ongelijk is verdeeld. Zo bezit de 1% rijksten over evenveel als de 60 procent minder rijksten.

Wat is dan wel rechtvaardiger?

Daarvoor moeten we terug naar de geschiedenis van het Belgische fiscale stelsel. Tot 1983 werden de inkomsten uit kapitaal opgeteld bij de andere inkomsten, zoals beroeps-, onroerende en diverse inkomsten. Dit totaal werd aan het progressief tarief van de personenbelasting onderworpen. Sinds 1983 is er geen samenvoeging meer van alle inkomsten door de invoering van de ‘bevrijdende roerende voorheffing’. In plaats van bepaalde inkomsten uit kapitaal aan te geven in de personenbelasting, werden deze belast aan een vast tarief. Deze belasting wordt bevrijdend genoemd, omdat eenmaal de voorheffing is betaald, dit niet meer moet worden vermeld in de belastingaangifte. Dus zo nieuw is het voorstel van de CD&V ook weer niet.

Veel rechtvaardiger zou zijn dat men alle inkomsten, zowel uit kapitaal als uit arbeid, opnieuw globaliseert en deze onderwerpt aan progressieve belastingtarieven. Hierbij moet worden vermeld dat dit een herziening vraagt van het aantal belastingtarieven en van de inkomensschijven. Met het belastingtarief wordt bedoeld het percentage van de belasting. De inkomensschijf betekent het overeenstemmende inkomen waarop het belastingpercentage wordt toegepast.

Waarom een herziening?

De laatste 30 jaar zijn de belastingtarieven en de inkomensschijven immers gewijzigd in het voordeel van de rijksten door vooral de hoogste belastingtarieven af te schaffen. Vóór 1988 kenden we nog 13 tarieven. In 1988 werd het aantal tarieven verminderd van 13 naar 7 wat neerkwam op een grondige aftopping van de hoogste tarieven. Vanaf aanslagjaar 1990 bedroeg het hoogste tarief 55 procent. De marginale tarieven van 61,90%, 67,80% en 70,30% die tot dan van toepassing waren, werden geschrapt. Met de belastinghervorming die werd opgestart vanaf 2002 en die met het neoliberale gedachtengoed was doordrenkt, heeft men de tarieven verder afgebouwd. In het aanslagjaar 2003 heeft men de tarieven van 55 procent en 52,5 procent afgeschaft en werd het hoogste tarief 52 procent. Vanaf het aanslagjaar 2004 werd het tarief van 52 procent afgeschaft en werd het hoogste tarief 50 procent.

De bestaande inkomensschijven in de personenbelasting moeten ook worden herzien, omdat de progressiviteit van de belasting heel sterk is voor de lage en middelgrote inkomens en beduidend vertraagt voor de hoge inkomens. De aanslagvoet van 40 procent wordt al bereikt vanaf het inkomen dat meer bedraagt dan 12.400 euro per jaar. Daar tegenover staat dat de maximale aanslagvoet van 50 procent al wordt toegepast op het gedeelte van het inkomen boven de 37.870 euro per jaar. Hieruit blijkt dat de progressiviteit heel snel verloopt voor de inkomens die eigenlijk maar bescheiden of middelgroot zijn. De hoge inkomens doen profijt. Sinds de afschaffing van de hoogste tarieven betalen zij beduidend minder belastingen. Rechtvaardig is anders!

Een miljonairstaks brengt meer dan 8 miljard euro op

Het idee van een dual income taks heeft de CD&V niet zelf uitgevonden. Het stond ook al in een rapport van de Hoge Raad van Financiën uit 2014. Vandaag wil de CD&V dit voorstel gebruiken om het begrotingstekort aan te vullen met inkomsten uit vermogen. Nochtans ziet het rapport van de Hoge Raad van Financiën een duale belasting niet direct als een middel om de overheidsfinanciën te saneren, maar wel als een onderdeel van een taxshift. Daarmee wordt bedoeld dat de hogere vermogenswinstbelastingen kunnen dienen voor een verdere verlaging van de belastingdruk op arbeid. In het weekblad Trends zegt Gert Peersman (Universiteit Gent) het volgende ‘Ik denk niet dat die 8 miljard gevonden zal worden via vermogenswinstbelastingen. Er zal ook bespaard worden. Als het doel is de hele fiscaliteit te herzien, zitten we in een ander verhaal. Dat moet buiten de begrotingsdiscussie blijven’.

Dat die 8 miljard niet gaat gevonden worden door de vermogenswinstbelastingen en dat de hele fiscaliteit moet herzien worden, is juist. Dat er bespaard moet worden is fout! Er is het wetsvoorstel van Marco Van Hees en Raoul Hedebouw (beiden van de PVDA) tot instelling van een miljonairstaks. Deze belasting heeft als doel nieuwe inkomsten te derven, de grote vermogensongelijkheid weg te werken en de belastingdruk te verminderen op de gezinnen die leven van een arbeidsinkomen of een uitkering.

De miljonairstaks is een progressieve vermogensbelasting op het totale netto vermogen die als volgt wordt geheven: 1 % boven 1 miljoen euro, 2 % boven 2 miljoen euro, 3 % voor al wat boven 3 miljoen euro ligt. Daarbij komt nog een vrijstelling van 500.000 euro voor de enige en eigen woning en een vrijstelling op de activa die worden gebruikt voor het beroep, eveneens ten belope van maximaal 500 000 euro. Samen dus een vrijstelling van 2 miljoen euro. Met dit voorstel wordt 97 procent van de bevolking ongemoeid gelaten. Slecht drie procent van de gezinnen wordt getroffen door de miljonairstaks en de belasting op hun vermogen brengt jaarlijks meer dan 8 miljard euro op.

Laat ons dus beginnen met de invoering van een miljonairstaks en op termijn gaan naar een herziening van de fiscaliteit door alle inkomsten opnieuw te globaliseren. De hoogte en het aantal belastingtarieven, de belastingverminderingen en de inkomensschijven moeten deel uitmaken van een democratisch debat.

Omdat een andere fiscaliteit mogelijk is,

Guido Deckers - 5 July 2016

Deze opinie verscheen eerder op de website van De Wereld Morgen

Bronnen: