Deweverisme, het nieuwe McCarthyisme. (Eric Goeman)

Deweverisme is geen pestgedrag, maar een strategische fase in de opbouw van de autoritaire Vlaamsnationale veiligheidsstaat.

Mccarthyisme duidt een periode van anticommunistische verdachtmakingen in de Verenigde Staten tijdens de jaren vijftig van de 20e eeuw. De benaming is afgeleid van de senator Joseph McCarthy, een republikeinse senator uit Wisconsin. De gevolgen waren een enorme verklikkingsmaatschappij ("ofwel ben je met ons of tegen ons") waardoor duizenden families en relaties sociaal vernietigd zijn, mensen werden ontslagen waarvan velen nooit meer kunnen werken hebben.
Gedurende deze periode werden mensen van verschillende rangen en standen, meestal werkzaam in de filmindustrie, staatsinstellingen of het onderwijs ervan beschuldigd communist zijn of te sympathiseren met het communistische gedachtegoed. Verdachtmakingen werden vaak als waarheden aangenomen ondanks een gebrek aan bewijs. De mate van verdachtmaking hing af van de echte of veronderstelde linkse associaties of het geloof van de persoon, en werd vaak overdreven. De meeste van deze straffen waren de uitkomst van een proces en een gerechtelijke uitspraak, die later ongedaan gemaakt werden vanwege hun ongrondwettelijkheid.
Tot op vandaag gebruiken de Republikeinen dezelfde argumenten tijdens electorale campagnes. Het is een van de strategische onderdelen van het politieke Trumpisme, waarbij de rechtsstaat wordt uitgehold en verzwakt ten voordele van een populistische hold-up op de democratische instellingen. Elke tweet van Trump is een aanval op de staat met als enige strategie de overheid te verzwakken. Die overheid is meer dan ooit uitgeleverd aan de financiële en economische elites.

‎Deweverisme duidt een periode van anticommunistische, antilinkse, antisocialistische, antihumanistische verdachtmakingen in de Vlaamsnationale staat België tijdens het tweede decennium van de 21ste eeuw. De benaming is afgeleid van volksvertegenwoordiger Bart De Wever, een Vlaamsnationalistische burgemeester van Antwerpen en voorzitter van de N-VA.
Het begon met een statement dat alles wat ongeveer fout liep en loopt in de samenleving "de schuld van de sossen" was. Nadat de lachpartij was opgetrokken was het ook 'de schuld van relicten, communistisch restafval van de 20ste eeuw", "de schuld van stakers", "de schuld van de vakbonden", "de schuld van Waalse stakers en Waalse vakbonden", "de schuld van NGO's", "de schuld van de vluchtelingen", "de schuld van diegenen die vluchtelingen redden van de verdrinkingsdood op zee", "de schuld van wereldvreemde rechters". Nog net niet (want wielerfans zijn heilig natuurlijk) de schuld van een Waalse wielrenner die de "Vlaamse Ronde van Vlaanderen" kwam winnen. Waarschijnlijk wel een wereldvreemde renner want hij ondersteunt de Schone Kleren Campagne en vindt de leeuwenvlaggen langs de wegen van de Ronde ongepast.

De gevolgen van Deweverisme na enkele jaren kracht van verandering zijn een verdeelde samenleving waarin wantrouwen en angst domineren en culturele gemeenschappen tegen elkaar worden opgezet. Intussen is ook de jacht op kritische ambtenaren en intellectuelen ingezet in de hoop dat veel ambtenaren de struisvogelhouding aannemen en de intellectuelen de andere kant opkijken waar de meerderheid reeds geruime tijd naar kijkt. "Koppen in het zand en allen in het gelid" is het mantra van het Deweverisme. Alhoewel sommigen denken "jobs, jobs, jobs" te horen.
Het laatste bastion dat moet sneuvelen onder de sloophamer zijn de media. Eerst en vooral de media en journalisten die kritisch durven berichten over BDW en zijn vlaamsnationale vendelzwaaiers. Kranten, radio en televisie die niet aan de kant van BDW staan worden verdacht gemaakt en beschuldigd een heksenjacht te voeren.
Intussen fasciseert het extreemrechtse boegbeeld van N-VA Theo Francken onverdroten de Vlaamse samenleving en onze politieke instellingen via twitter en fakeberichten waardoor de democratische rechtsstaat wordt uitgehold en de autoritaire extreemrechtse staat in de steigers wordt gezet. Die autoritaire staat kan niet alleen op repressie worden gebouwd, daarom het belang van de populistische verleiding, de instemming van delen van de elites, middenklassen en lagere klassen die blijven likken naar boven en stampen naar beneden. De zwaksten zijn in de Vlaamsnationale staat vogels voor de kat.
Intussen vervellen velen onder ons op leuke terrassen en zuiderse vakanties tot schapen.
Slachtrijp.

Voorlopig blijft het verzet een farce.