| 
Wat valt te leren van Mélenchon's 'opstandige beweging' ?
16 maart 2018
door Herman Michiel
16 maart 2018
Op welke manier moet de strijd voor een betere maatschappij georganiseerd worden? De vraag naar de organisatie van het verzet is altijd belangrijk geweest binnen linkse bewegingen. In het neoliberale tijdperk is ze nog actueler geworden door de teruglopende ledencijfers van vakbonden en arbeiderspartijen, de ineenschrompeling van de historische communistische partijen (ook al vóór het uiteenvallen van de Sovjet-Unie), de spectaculaire electorale afgang in recente jaren van de meeste sociaaldemocratische partijen, een afgang die doorgaans niet gepaard ging met een opgang van radicaal-links, maar eerder die van extreem-rechts. En waar die opgang toch leek te slagen, zoals bij het Griekse SYRIZA, moest hooggespannen hoop al na korte tijd de baan ruimen voor diepe ontgoocheling.
De vraag welk soort organisatie we moeten uitbouwen is een acute problematiek geworden binnen links. Naar wie richten we ons en hoe? Hoe organiseren we ons intern? Er wordt hierover niet alleen veel geschreven en gedebatteerd, maar er wordt ook in real life geëxperimenteerd. Het Spaanse Podemos liet zich inspireren door de ideeën over 'links populisme' van Mouffe en Laclau, en werd al kort na zijn oprichting (januari 2014) de derde grootste partij in het land (21.1% van de stemmen in een coalitie met Izquierda Unida bij de parlementsverkiezingen van juni 2016). Ook de beweging La France Insoumise die Jean-Luc Mélenchon in februari 2016 opzette in de aanloop naar zijn campagne voor de Franse presidentsverkiezingen (april-mei 2017) was 'links populistisch' geïnspireerd, en haalde een opmerkelijk succes met bijna 20% van de stemmen in de eerste ronde.
Belangstelling binnen Die Linke voor La France Insoumise
Het hoeft dan ook niet te verbazen dat binnen andere Europese linkse organisaties en partijen, die meestal geen spectaculaire successen kunnen voorleggen, de vraag rijst of in de politieke experimenten à la Podemos of France Insoumise de sleutel ligt voor meer succes in de toekomst. Dat zal ongetwijfeld de reden geweest zijn waarom het Duitse Die Linke, via de bij de partij aanleunende vormingsorganisatie Rosa Luxemburg Stiftung opdracht gaf aan onderzoeker Peter Wahl om een studie te wijden aan het 'fenomeen' Mélenchon en zijn beweging France Insoumise. Het resultaat is een klein essay 1. Hierin brengt Wahl geen waardeoordeel uit over de al dan niet verkieslijkheid of deugdelijkheid van Mélenchon's aanpak, maar hij geeft feiten, verduidelijkt begrippen en discussiepunten, en wijst op een aantal problemen waar La France Insoumise nog geen antwoord op gaf. Het leek ons daarom interessant om de belangrijkste bevindingen van deze studie samen te vatten (zie de omkaderde tekst verderop).
Bron en meer info: https://www.andereuropa.org/wat-valt-te-leren-van-melenchons-opstandige-beweging/
