Over de oorzaken en gevolgen van ongelijkheid in onze samenleving.

Zaterdag 24 augustus opent in Biarritz, badplaats in Frans Baskenland, de top van de G7. Geconfronteerd met wijdverspreid ongenoegen over de manier waarop globalisering en liberalisering winnaars en verliezers heeft gecreëerd, en de effecten van die tweedeling in onze maatschappijen op het politieke bestel —denk maar aan de sterke correlatie tussen de regio’s in het Verenigd Koninkrijk waar de sociale welvaartsstaat en de publieke dienstverlening het meest onder druk staan en de keuze voor Brexit—, staat de top in het teken van ongelijkheid.

Denktank Minerva heeft de afgelopen jaren, naast talrijke opiniebijdragen, ook enkele diepergravende analyses gepubliceerd over ongelijkheid in onze samenleving.

In deze analyse gaan we na welke mechanismes schuil gaan achter een schijnbare paradox: collectief hadden we het nog nooit zo goed — en toch dreigen meer mensen dan ooit kopje onder te gaan. Waarom slaagt onze maatschappij er vandaag niet in iedereen te laten meegenieten van onze welvaart? Waarom wordt België steeds rijker, en komen toch steeds meer mensen moeilijk rond?

Voor wie nog verder wil kijken, is er ook onze studie “Een nieuwe kwetsbaarheid. De lagere inkomensklassen in België tussen 1985 en 2016” waarin we dieper ingaan op de verschuivingen onderaan de inkomensladder in de laatste drie decennia, en wat achter die verschuivingen precies schuilgaat.

In het Denktank Minerva-boek Fundamenten. Sociale zekerheid in onzekere tijden gaan we dieper in op de vraag hoe een sterke sociale zekerheid het fundament vormt waarop onze sociale welvaartsstaat en onze middenklassemaatschappij gebouwd kon worden.

Ongelijkheid gaat over meer dan enkel een verschil in monetaire middelen. Ongelijkheid heeft een erg grote impact op onze gezondheid, en verschillen in levensverwachting. In dit stuk gaan we dieper in op de erg grote verschillen in gezondheid en levensverwachting in België tussen wie rijk is, de middenklasser, en wie arm is.

De gezondheidsafgrond is dus steil en diep. Toch wordt steeds gezegd dat de ongelijkheid in België, als we ons vergelijken met andere landen, al bij al beperkt is. Hoe komt dit? Guy Cox, oud-directeur-generaal bij de FOD Werkgelegenheid, toont in zijn analyse die hij voor ons schreef het verband aan tussen algemeen bindende collectieve onderhandelingen en een kleine inkomensongelijkheid: collectieve onderhandelingen beschermen de lagere lonen en zorgen voor meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen.

De strijd voor een meer gelijke samenleving wordt nogal makkelijk vereenzelvigd met links, maar dat hoeft niet zo te zijn: in dit stuk wordt duidelijk waarom de strijd tegen ongelijkheid een belangrijk thema zou moeten zijn voor élke politieke partij. Toch blijkt dat niet zo te zijn. Waarom niet? In deze bijdrage, ten slotte, gaan we dieper in op deze vraag: waarom inkomensongelijkheid geen electoraal thema is.

Bron en verdere studies: KLIK HIER