We stellen met verbazing vast dat verschillende Vlaamse politieke partijen, ook Groen en SP.A, de verklaring van Jozef De Witte over de regularisatiecampagnes (DS 31-03-2012) onderschrijven. Hierin stelde hij dat de regularisatiecampagnes die we de voorbije jaren hebben gekend wellicht een vergissing waren. Het is spijtig en triest dat zelfs partijen die de regularisatiecampagnes mee geëist en goedgekeurd hebben, nu hun kar draaien onder druk van de rechtse partijen.

Dat deze regularisaties een aanzuigeffect hebben is niet bewezen. Zelfs indien ze wel tot meer asielzoekers zouden hebben geleid, dan nog waren de regularisaties meer dan verantwoord; de overheid had de situatie al te lang laten ontsporen. Voor de mensen zonder papieren was de toestand menselijk onhoudbaar.

Samen met prof Johan Leman van “Foyer ” zijn we de mening toegedaan dat “wie de zaken vanuit een historisch oogpunt bekijkt, ertoe zal overhellen om te stellen dat dit toentertijd de enig mogelijke uitkomst was, zowel menselijk (mag toch nog, nietwaar!) als politiek.”

Duizenden vluchtelingen, op zoek naar een menswaardig leven, hebben door die regularisaties verblijfspapieren ontvangen en kunnen nu werken en bijdragen aan onze maatschappij en sociale zekerheid. Zij kunnen nu een waardig leven lijden.
Vluchtelingen steeds criminaliseren is gemakkelijk, zij zijn geen kiesvee.

Criminele vluchtelingen behoren nochtans tot de grote uitzonderingen. Die dienen behandeld te worden als Belgische en andere criminelen. We hebben daar weer geen speciale gesloten centra voor nodig.

De meerderheid van de vluchtelingen zijn nochtans mensen die in hun land geen menswaardig bestaan hebben omwille van oorlog, vervolging of extreme armoede. Hier in België willen ze al hun krachten inzetten voor werk en voor hun gezin.
Velen werken meestal in jobs die de meerderheid van de Vlamingen niet wenst in te vullen. Als men bij wijze van voorbeeld, morgen alle geregulariseerde vreemdelingen uit de keukens van de restaurants in Leuven zou wegnemen, zou er niet veel meer te eten vallen. Ook in de rusthuizen werken heel wat mensen van vreemde origine.

Regularisaties om humanitaire redenen blijven daarom meer dan ooit nodig. Men kan de stroom van vluchtelingen en asielzoekers, en dus ook de regularisaties, nochtans indijken.
Dit zal niet gebeuren met een strenger asielbeleid of met mensonwaardige maatregelen zoals het huidig beleid inzake gezinshereniging, de lijst van veilige landen of het opsluiten van mensen in een gevangenis ( voor de vluchtelingen gesloten centra genoemd). Die zijn een democratie onwaardig.

Vluchtelingen moeten worden geholpen en vluchtelingenstromen voorkomen

Vele politici hebben andere waarden. Het tegenhouden, het opsluiten en het deporteren van vluchtelingen is voor de meeste politici een van hun belangrijkste doelstellingen.
Ze zijn gelukkig indien de resultaten van die maatregelen beter zijn dan de buurlanden en zijn ongelukkig als we het daarin niet zo goed doen. Erg, heel erg vinden we dat.

Men zou beter zijn aandacht vestigen op de onmenselijke omstandigheden waarin mensen dikwijls, hier en in hun eigen land, moeten werken en worden uitgebuit. Ook het in stand houden en steunen van dictaturen en het leveren van wapens zijn oorzaken die mensen verplicht te vluchten.

Men zal bijgevolg die vluchtelingenstromen alleen maar kunnen indijken indien men de oorzaken van het vluchten wegneemt

De politici moeten zorgen voor een beleid van duurzame ontwikkeling en rechtvaardigheid op sociaal, economisch, financieel en ecologisch vlak. Zij moeten ook een beleid voeren van vrede en ontwapening en een strijd tegen de armoede in de wereld.
Daarover is dringend een debat nodig. De meeste politici hebben niet de moed om dit debat te voeren en laten zich liever verleiden tot het steunen van allerlei maatregelen tegen de vreemdelingen. Sorry, niet altijd want als sommige bedrijven ze kunnen uitbuiten zijn ze wel welkom.

Zolang politici te laf zijn om dit debat te voeren en om te zorgen voor oplossingen, zullen de vluchtelingen blijven komen en zullen regularisaties nodig. Of willen we een maatschappij met een groeiende groep “outlaws”, een rechteloze kaste waarvoor we de ogen sluiten telkens wanneer we er niet in slagen hun bestaan te ontkennen.

Tot slot nog een woordje over de hongerstakers

Ook al begrijpt men zo’n actie niet, hongerstakers hebben wel het recht om zo’n vreedzame actie te voeren. Gandhi was een voorbeeld. Hongerstakingen zijn een signaal aan de gemeenschap van wanhopige mensen in nood. Ze verdienen daarom onze aandacht en onze bezorgdheid en steun.

De houding van de staatssecretaris, gesteund door de regering, tegenover de hongerstakers in Brussel is onbegrijpelijk en onmenselijk. We kunnen opnieuw prof Leman citeren: “In een beschaafd land met een hoogstaande democratische cultuur moet men het aandurven om via een open, transparant, tegensprekelijk gesprek zulke toestand te behandelen.”
Dialoog is geen oneer en menselijkheid tonen evenmin. Wat is het niveau van onze democratie en hoe gaan we om met de zwaksten in onze maatschappij?

PS: Gelukkig zijn er tussen de politici uitzonderingen. Zie de website van Bart Caron parlementslid Groen http://www.bartcaron.be/

Pol Van Camp
vzw Recht op Migratie