| 
Over het debat dat woensdag werd gehouden in de Kamer over het rapport en de aanbevelingen van de bijzondere commissie Dexia lieten onze BIG-media vooral de hardste roepers aan het woord. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker. Slachtoffer van dienst was in de eerste plaats het ACW. De beweging werd in het vizier genomen door ultraliberalen van allerlei slag. Daarbij werden slagen onder de gordel niet geschuwd. Open VLD, LDD, N-VA en zo mogelijk nog erger wreven zich vergenoegd in de handen.
Ik ben geen lid van het ACW – nooit geweest. Maar ik vind dat de christelijke werknemersbeweging hier onrecht wordt aangedaan door mensen waarvoor ik het veel moeilijker heb om er respect voor op te brengen. Ze hadden een stok gevonden om de hond te slaan en ze sloegen er genadeloos op los.
Bij de VRT liet men éne Luc Van Biesen (Open VLD) aan het woord. Die kon zijn misprijzen niet wegsteken. Van Biesen verwees naar de overheidstussenkomst voor Dexia en naar de regeling van ‘1,5 miljard voor de coöperanten van Arco, de holding van het ACW en één van de grote aandeelhouders van Dexia’. Vooral de N-VA voelde zich – naar zeer slechte gewoonte – geroepen om er nog een schepje bovenop te doen. Bij monde van backbencher Debecker werd het ACW gehekeld. Hij had het over “casinobankieren” en noemde de winstbewijzen van Dexia “zelfbediening van de ergste soort”. Hij probeerde het ACW met wat verbaal spervuur met de grond gelijk te maken.
Ook De Tijd en De Morgen laten uiteraard dezelfde klok horen. De Morgen presteerde het zelfs om de volgende zin van voornoemde Dedecker bijkomend in bold weer te geven: “Je kan je afvragen wat het ergst is: politici in de raden van bestuur of ACW’ers in de regering’
De N-VA liet de kans dus niet liggen om het ACW en bij uitbreiding de volledige arbeidersbeweging zwaar aan te pakken. Het Laatste Nieuws heeft een rubriek die ‘Jouw mening telt’ heet en sinds jaar en dag druipt ook de onverdraagzaamheid er van de pagina’s. Dat is deze keer natuurlijk niet anders. Details bespaar ik u.
Natuurlijk werden er ook door de Arco–verantwoordelijken grote fouten begaan, die de belastingbetaler ook nog veel geld gaan kosten en die verdient dat niet. Ik zou er trouwens niet om treuren wanneer ook de Arco-leiding zich vroeg of laat voor de rechtbank zou moeten verantwoorden. CD&V ministers en de Arco-top hebben pakken boter op het hoofd, maar om daarom de christelijke werknemersbeweging volledig met de grond gelijk te maken, is meer dan een brug te ver.
Het ACW bestaat vooral ook uit mensen die zich verzetten tegen de ruwe niets en niemand ontziende kapitalistische economische aanpak, die de roepers in de Kamer wel in het hart dragen. Het ACW heeft zich al vaker tegen het kapitalisme en tegen de privébelangen opgesteld.
Ook bij het ACW zijn er mensen die zich hebben verzet tegen de gebeurtenissen bij de BAC, BACOB, Artesia en Dexia die tot het debacle hebben geleid. Heel wat ACW-ers hebben zich gedistantieerd van de winstmaximalisatie die de aanleiding van de ondergang was.
Zogenaamde financiële experts hebben het boeltje belazerd – ook bij BACOB en bij Arco. Maar de politieke strijd door ACW-ers tegen het kapitalisme van Open VLD, N-VA en consorten heeft veel goeds in zich. Solidariteit is geen achterhaald begrip bij het ACW. Maar de christelijke arbeidersbeweging heeft absoluut geen bondgenoot meer in een zich steeds meer tegen het neoliberalisme aanschurkende CD&V.
De hetze past in een ruimer kader: de uitschakeling van sterke middenveldorganisaties. In de neoliberale visie is de samenleving opgebouwd uit losse individuen, ‘hardwerkende Vlamingen’, die zogezegd in staat zijn om op hun eentje hun vel te redden. Sterke organisaties die mensen verenigen om op solidaire basis een samenleving uit te bouwen, waarin ook plaats is voor de zwaksten, moeten verdwijnen.
Danny Carleer
Overgenomen van de website Openbare Bank
Link
