Europa maakt een grote stap vooruit voor de invoering van een FTT (taks op financiële transacties), maar er liggen nog adders onder het gras…
Dat een groot aantal mondiale sociale bewegingen en zeker de Europese in een lichte euforie verkeren sinds 22 januari en de stemming voor een “enhanced corporation” (versterkte samenwerking) door de ECOFIN ministers en waarbij 11 landen, waaronder België, zich akkoord hebben verklaard een Taks op Financiële Transacties door te voeren, is niet alleen verklaarbaar maar volkomen terecht. Na meer dan een decennium strijd is dit niet alleen een pluim op de hoed van de sociale bewegingen maar ook een grote stap voorwaarts naar meer fiscale rechtvaardigheid.
De titels in de internationale pers logen er dan ook niet om: “Robin Hood Taks schrijdt voorwaarts in Europa”; “Groen licht voor Tobintaks in Eurozone”; “Groen licht voor Robin Hood in EU”; “Britten bijten in het zand tegen Robin Hood” (Groot-Brittannië ten voordele van The City is inderdaad een van meest notoire tegenstanders). De Europese Commissaris voor Fiscaliteit Algirdas Semeta sprak na afloop van de stemming over “een historische mijlpaal, want voor het eerst in de geschiedenis zal een taks op financiële transacties worden toegepast op regionaal niveau. Zij die via een nauwere Europese samenwerking vooruitgang willen boeken op het vlak van belastingspolitiek kunnen nu ook verder.”
Het zijn titels die we in onze strijdbaarste dromen tien jaar geleden niet hadden verwacht, dus de gebundelde strijd van onze sociale bewegingen (waar vooral het Europese netwerk ENOFAD de drijvende kracht was en waar Attac Vlaanderen en 11.11.11. als leden van het Financieel Actie Netwerk FAN sinds tien jaar actief zijn; tot 2004 en de Belgische stemming voor de Tobintaks in het parlement was ook Broederlijk Delen een van de speerpunten binnen FAN) heeft geloond. Maar we mogen ons zeker niet laten verblinden door deze grote overwinning, deze fiscale breuk met het neoliberalisme, want de implementatie hebben we nog niet op zak en de tegenstand vanuit de landen die nu nog tegen zijn maar vooral vanuit de machtige financiële sector en de bankenlobby zal alleen maar verharden.
Volgens een aantal sociale bewegingen is dit een historische stemming waarbij een sterk signaal vanuit enkele van Europa’s grootste economische machten gezonden wordt naar de financiële industrie: “de financiële sector moet meebetalen voor de puinhoop waarvoor ze zelf voor het grootste deel verantwoordelijk voor is.”
Volgens sommigen is het een voorbeeld voor anderen in Europa die nu nog niet aanschuiven, maar ook voor andere landen in de wereld.
Na meer dan 10 jaar actie toch een overwinning…
Als grote promotor van deze belasting beschouwt ATTAC deze beslissing als een echte overwinning, omdat deze voortvloeit uit een campagne van meer dan 10 jaar.
Vijftien jaar geleden begon de internationale organisatie ATTAC samen met andere Noord-Zuid NGO’s zoals 11.11.11. en Oxfam Solidariteit aan een beweging over heel de wereld, om de uitvoering van deze wereldwijde belasting over financiële transacties te eisen. Volgens Attac moesten niet alleen opbrengsten worden nagestreefd, maar cruciaal was een regulerende, herverdelende maar ook bestraffende maatregel tegen financiële speculatie.
ATTAC herinnert eraan dat het voorstel van deze maatregel een grote symbolische waarde heeft, namelijk om te bewijzen dat alternatieve beleidsmaatregelen wel degelijk mogelijk zijn, door een maatregel voor te stellen, die op dat moment door iedereen onmogelijk werd beschouwd, en om tegelijk aan te tonen dat, met vastberaden en volgehouden inspanningen van burgers, deze toch kan worden opgelegd aan hun regeringen.
Het bewijs hiervan wordt vandaag geleverd .
Dit bewijs is zeker ook deze dagen zeer belangrijk, in tijden van crisis, gevolgd door een nooit gezien bezuinigingsbeleid, dat wordt voorgesteld als absoluut onvermijdelijk, zelfs als de inefficiëntie en absurditeit ervan dagelijks aangetoond wordt.
Na de stemming van de financiële transactietaks moet de hoop van al diegenen die zich verzetten tegen deze wilde bezuinigingen en die bovendien haalbare en reële alternatieven voorstellen om zo’n taks te stemmen, blijven groeien en daarmee ook het verzet tegen het huidige imposante beleid dat het invoeren van een herverdelende belasting op Europees niveau steeds voorstelde als een absurde zaak: de alternatieven zijn mogelijk, ze zullen worden goedgekeurd, burgers geloven erin en ze blijven vastberaden vechten om ze uiteindelijk op te leggen.
Eric Goeman, woordvoerder Attac Vlaanderen: “De FTT (Taks op Financiële Transacties) kan de groeiende sociale ongelijkheid stoppen en de financiële markten ten dienste stellen van de vooruitgang van de mensheid in plaats van het vooral bevoordelen van een mondiale elite.”
De 10 landen die nu tenminste naast België hun fiscale nek aansteken zijn: Duitsland, Estland, Griekenland, Spanje, Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Portugal, Slovenië en Slowakije. Samen zijn deze 11 landen goed voor 90% van het BBP in de Eurozone. Bij de tegenstanders vinden we naast Groot-Brittannië ook Zweden, Nederland, Tsjechië, Malta en Luxemburg.
Voor de meeste sociale bewegingen staan vooral de opbrengsten van deze taks voorop. Vroegere schattingen vanuit de Europese Commissie bedroegen ongeveer 57 miljard euro (1 vierde van de Europese begroting). Oxfam International, sterke verdedigers van de Robin Hood Tax, hebben het over “37 miljard pond”.
Dat is zeker een niet te versmaden bedrag, zeker in moeilijke crisistijden, al zal het uiteindelijk minder worden door de weigering van Groot-Brittannië om deel te nemen waardoor een van de belangrijkste actoren binnen de financiële industrie, de Londense City buiten schot blijft.
We moeten natuurlijk toegeven dat de voorbije vier jaar de bankencrisis gevolgd door een economische en schuldencrisis bittere bondgenoten geweest zijn in onze strijd voor meer fiscale rechtvaardigheid. Vooral door de bail-outs van de banken en de Eurocrisis zijn verschillende overheden op zoek naar nieuw geld om aan hun “sociale” verplichtingen te kunnen blijven voldoen en dat geld kan al lang niet alleen meer gevonden worden door steeds hardere besparingen die vooral de sociale sector en publieke dienstverlening treffen en op de schouders worden geladen van de werkende mensen, terwijl intussen de banken en de financiële sector hun gedereguleerde leventje van voor de crisis van 2008 hebben opgepakt.
Eric Goeman, coördinator FAN: “Het is sowieso een historische doorbraak op Europees niveau na twaalf jaar strijd die FAN steeds mee gestreden heeft binnen de Europese netwerken en acht lange jaren na de stemming van de Tobintaks in het Belgische parlement. We mogen zeker juichen vandaag want de strijd wordt beloond, maar we kunnen niet op onze lauweren gaan rusten, want nu begint een nieuwe belangrijke strijd: de verdeling van de opbrengsten. Om te verhinderen dat alles naar de Europese begroting vloeit of alleen dient om de bankencrisis binnen de nationale staten te bezweren, maar dat het geld effectief gebruikt wordt voor de sociale noden in Europa (stijgende sociale ongelijkheid,jeugdwerkloosheid, ouderenzorg, armoede, daklozen), voor de verdere ontwikkeling van de arme landen in het Zuiden en voor de strijd tegen de klimaatverandering zullen we meer dan ooit alert moeten blijven. België draagt hierin ook een verantwoordelijkheid en we zullen onze bestuurders op de voet moeten volgen.”
De Europese Commissaris van Fiscaliteit Algirdas Semeta heeft nu de handen vrij om zo vlug mogelijk een voorstel uit te werken en dan is het aan de 11 landen om tot een compromis te komen.
Hij beloofde alvast met zijn voorstel dicht aan te zullen leunen bij een eerder, maar afgeschoten, plan om de FTT in de hele EU in te voeren. Vermoedelijk zal Semeta vragen om de handel in aandelen en obligaties met minimaal 0,1 procent te belasten, en de handel in derivaten met minimaal 0,01 procent.
Over het voorstel van Semeta zullen alle 27 EU-landen mee mogen onderhandelen, dus ook de Britten die zeker nog een zwaar tegenoffensief zullen lanceren in dienst van de Londense City. Het zullen uiteindelijk slechts de elf deelnemende landen zijn die mogen stemmen. De anderen mogen later altijd mee op de kar springen.
De tegenstand van de financiële lobby is groot
De vertegenwoordigers en think-thanks van de financiële industrie spelen vooral in op de angst bij sommige regeringen dat bedrijven aan de heffing zullen trachten te ontkomen door hun activiteiten uit de deelnemende landen weg te halen. Om dat te voorkomen, zou de Commissie een 'veiligheidsnet' willen introduceren.
Zo wil ze beide partijen die een transactie uitvoeren belasten, op voorwaarde dat ze een link hebben met één van de deelnemende landen. Als bijvoorbeeld een Amerikaanse bank met een Franse of Belgische bank aandelen verhandelt, zullen enkel de Franse en Belgische banken worden belast, tenzij de Amerikaanse bank in Europa een vestiging heeft.
Wil die laatste bank absoluut niet belast worden, zal hij alle banden met zijn klanten in Frankrijk en België, en bij uitbreiding in alle deelnemende landen, moeten doorknippen. De Commissie rekent erop dat zoiets niet vlug zal gebeuren.
Het komende debat over de verdeling van de opbrengsten
De bestemming van de opbrengsten van de Tobintaks zal ongetwijfeld nog aanleiding geven tot een aantal hoogoplopende debatten en ook tot acties vanuit de sociale bewegingen en vakbonden. Een deel ervan blijft ongetwijfeld gereserveerd voor de Europese begroting, een ander deel wordt waarschijnlijk doorgesluisd naar de nationale begrotingen. Het zal dus een gevecht worden om een aanzienlijk deel ook te blijven voorzien voor de herverdeling van mondiale publieke goederen en de strijd tegen de klimaatopwarming (waar ook het Zuiden en de ontwikkelingslanden het grootste slachtoffer van dreigen te worden).
Een FTT kan alleen maar aan onze doeleinden beantwoorden indien minstens aandelen, bonds en afgeleide producten worden belast. (een covered bond is een aanduiding voor een bijzondere vorm van een obligatie, waarbij aan de obligatiehouders een extra zekerheid wordt verschaft; een junk bond (ook wel 'rommelobligatie' genoemd) is een term die in de financiële wereld gebruikt wordt om een risicovolle obligatie met een hoog rendement aan te duiden.
Het voorlopige voorstel voorziet ook geen belasting voor pensioenfondsen. Dat is nodig om voldoende opbrengst te verzekeren, en om speculatie op de financiële markten te temperen, want juist pensioenfondsen zijn grote speculanten.
Uit onderzoek blijkt dat 60% van de Europese burgers gewonnen voor de invoering van een FTT maar alleen als die ambitieus genoeg is en voldoende impact heeft zowel op regulering als op inkomsten. Dat bleek vooral nog eens uit de publieke ontgoocheling over de Franse FTT die alleen en op een te beperkte manier aandelen belast.
Is het toeval dat bij een lezing van Christine Lagarde, opperbaas van het IMF, op het Wereld Economisch Forum in Davos in januari 2013 een oproep doet dat de strijd tegen de jeugdwerkloosheid voorop moet staan in beleid en dat enkele dagen later de Franse president Hollande tijdens een voordracht voor de Duitse Bundestag duidelijk aangeeft dat voor Frankrijk en Duitsland een belangrijk deel van de opbrengsten van de Taks op Financiële Transacties moet gaan naar de strijd tegen de jeugdwerkloosheid?
Tijdens de jaarlijkse nieuwjaarsspeech van onze uittredend Minister van Ontwikkelingssamenwerking Magnette voor het parlement hoorden we volgende uitspraak: “we verdedigen de invoering van een taks op financiële transacties op Europees niveau waarbij een deel van de opbrengsten moet gereserveerd worden voor mondiale publieke goederen en de strijd tegen de armoede”.
Op dit vlak is België nog steeds het beste jongetje van de klas. Daarom voeren we nu een campagne met ons Europees netwerk om van elke minister van Financiën van de 11 betrokken landen een politiek statement te eisen over de aanwending van de financiële middelen.
De beslissing van de Europese Commissie en het voorstel van EU Commissaris Semeta wordt verwacht op 5 februari.
Het debat krijgt meer dan waarschijnlijk een vervolg op de Europese top van 7 en 8 februari, waar de grote lijnen moeten uitgestippeld worden voor het budget 2014-2020.
De start van de onderhandelingen over de “versterkte samenwerking” is voorzien op 13 februari met daarna maandelijkse ontmoetingen tijdens het Ierse voorzitterschap waardoor op 30 juni een uitgewerkt voorstel uit de bus kan komen.
Nobelprijswinnaar economie Joseph Stiglitz als medestander
Joseph Stiglitz verklaarde vorig jaar dat ‘de financiële sector de wereldeconomie heeft vervuild en nu ook moet betalen voor het schoonmaken’. Hij wil dat de belasting wordt ingevoerd op alle financiële transacties, niet alleen die op valuta maar ook aandelen en vastgoed, zodat toekomstige zeepbellen worden voorkomen. Zo verschoof het debat over de Tobintaks naar de mogelijkheden van een Financiële Transactie Taks (FTT), hetgeen nieuwe uitdagingen stelde voor de sociale bewegingen.
“Ik ben er steeds meer van overtuigd dat je zo’n heffing kunt toepassen”, pareerde Stiglitz de critici. „Je ontmoedigt er sommige van de verontrustende effecten van excessieve financiële handel mee.” Bovendien hanteerde hij een motief voor een minieme belasting op dergelijke transacties waarvoor Attac en 11.11.11. reeds meer dan tien jaar ijveren: om belasting te kunnen heffen, moet je weten wat er gebeurt. Een heffing heeft dan ook niet alleen tot gevolg dat excessieve speculatie kan worden ontmoedigd, het levert ook noodzakelijkerwijs een registratie op van alle transacties die worden gedaan. Vehikels die buiten de balans worden gehouden, exotische producten die onderhands worden verhandeld in plaats van zichtbaar op een beurs: veel van de praktijken die bijdroegen aan de kredietcrisis komen opeens boven water als er belasting op moet worden geheven.
Of zoals Stiglitz het treffend samenvatte: “met belastingheffing oefen je controle uit en ontmoedig je risico’s”. Laten dit nu juist de argumenten zijn die Attac al jarenlang verdedigt: stabilisering en regulering van de financiële markten en als gevolg ook nog eens een “sociale pot” om zoveel mogelijk noden te lenigen hier en in het Zuiden en om de klimaatopwarming tegen te gaan is daarbovenop meegenomen.
Dit is een overwinning maar de strijd is nog niet gestreden…
Natuurlijk is de strijd voor die belasting nog niet klaar: het kwaad zit hem vaak in kleine details.
Niets is al duidelijk besloten met betrekking tot de toepassingsmechanismen en de doelgebieden ervan: onderhandelingen zullen erover beginnen na dit besluit, maar er is sprake van plannen om een belastingtarief van 0,1% op te leggen voor transacties in aandelen en obligaties en dat is positief. Dat is het belastingstarief waar ATTAC gedurende jaren voor streed. Ook positief is de geplande opname van alle producten en het viseren van alle financiële actoren, met inbegrip van de hedgefondsen, alsook het feit dat de belasting in rekening zal worden gebracht in het land van de woonplaats van de overdracht.
Maar er zijn ook ernstige tekortkomingen in de voorstellen die nu op tafel liggen: het voorgestelde belastingtarief op derivaten is zeer laag - slechts 0,01% -. Dat tast zijn vermogen aan om speculatie en volatiliteit te verminderen .
Waarom het hoger belasten van derivaten voor ons belangrijk is beschrijft de journalist Joris Luyendijk uitstekend in zijn serie ontmoetingen met actoren uit de Londense City. In zijn gesprek met een man die ooit voor een grote bank complexe derivaten ontwierp noteren we het volgende: “Derivaten, hetgeen wij “gestructureerde producten” noemen zijn als nucleaire technologie. Je kunt er waardevolle dingen mee doen. Je kunt er ook een massavernietigingswapen mee maken. Ze worden door multinationals vooral gebruikt om belastingen te ontlopen, maar ook door pensioenfondsen om risico’s af te dekken. Een derivaat in simpelste vorm is een boer die geen idee heeft hoe zijn oogst gaat worden, maar die een ton nodig heeft om te kunnen zaaien. Misschien wordt de oogst fantastisch, misschien gaat ie helemaal verloren. Probeer jij als boer maar eens een ton te lenen bij de bank. Maar nu koopt de boer een derivaat waarbij zijn ‘tegenpartij’ vastlegt 120.000 pond te betalen voor de oogst. Als de oogst beroerd is, krijgt de boer nog steeds die 120.000 en verliest de tegenpartij. Als de oogst geweldig is, verdient de tegenpartij geld. Hoe dan ook heeft de boer zijn oogst gefinancierd. Dit is het klassieke voorbeeld van een maatschappelijk nuttig derivaat; je elimineert een element van onzekerheid. De andere kant van de medaille is dat derivaten vaak complex en duur zijn, dus zijn het vooral de agro-giganten die er gebruik van maken.”
Derivaten zijn het ideale speeltje voor de grote speculanten en institutionele beleggers geworden. Daarom moeten ze onder controle komen en gereguleerd worden.
Maar het grootste euvel aan het huidige voorstel voor ATTAC is dat deze taks niet raakt aan de deviezentransacties (hetgeen Tobin juist wel voorstelde), waardoor de meest speculatieve en volatieve markt buiten schot blijft: een transactiemarkt van € 4 000 000 000 000 per dag! Daarom blijft het onzin om deze taks een “Tobintaks” te noemen zoals veel fiscale journalisten in binnen- en buitenlandse media opnieuw gedaan hebben de voorbije weken. Dat is de burgers zand in de ogen strooien, terwijl het zand in de financiële machine moet terechtkomen.
Het positieve is zeker dat diegenen die vooral ijveren voor financiële middelen om allerlei sociale noden te lenigen bijna zeker een overwinning mogen claimen want die verwachte inkomsten zullen er ongeveer wel komen, maar het belangrijkste strijdpunt waarom Attac in deze arena is gestapt namelijk “het reguleren van de financiële markten” zal niet bekomen worden door een te lage taks en zeker niet door derivatenhandel nog lager te belasten.
Het argument van de “verwachte grote belastingsvlucht” vanwege de tegenstanders gaat helemaal niet op, want in de Londense City betaalt iedereen 0;5% Tax Duty Stamp en toch wil iedereen in de City zijn.
Het is wel goed mogelijk dat wanneer men ziet dat de inkomsten zo hoog zijn als verwacht en de belastingsvlucht minimaal blijft, dat uiteindelijk veel tegenstanders van kamp veranderen, hetgeen natuurlijk deze taks invloedrijker zou maken.
Wij zullen er blijven op aandringen de taks op financiële transacties zo te doen vastleggen dat ze tot het grootst mogelijke resultaat inzake toepassing en regelgeving komen en een zo groot mogelijk effect waarborgen.
Attac eist in het bijzonder het belasten van afgeleide producten zoals transacties van deviezen. Dit gaat helemaal niet in tegen het vrije kapitaalverkeer zoals de EU-Commissie beweert. Dat bewijzen diverse rapporten. Ander dan is voorzien in het ontwerp van de Commissie moet bovendien ook de deviezenhandel aan de spotmarkets van de FTT worden aangepakt. Er zouden werkelijk zo weinig mogelijk uitzonderingen mogen zijn want uitzonderingen geven de mogelijkheid om voorschriften te omzeilen.
Attac pleit hierbij voor toepassing van een uniform belastingprocent van minstens 0,1 %. Een belastingprocent van 0,01 % op de handel met afgeleide producten (derivaten) zoals door de Europese Commissie voorgesteld, is te laag om de stabilisering die wordt nagestreefd te bereiken.
De toepassing van het voorstel om de FTT in functie van het land te heffen, is toe te juichen. Op deze manier blijft aan hen die de belasting niet aanvaarden, niets anders over dan hun maatschappelijke zetel te verplaatsen en dat is een operatie die vaak duurder uitvalt dan het aanvaarden van de opgelegde belasting. En daarbij eist Attac verdere maatregelen tegen het ontvluchten van opgelegde belastingen.
De dagelijkse strubbelingen in de huidige Europese staten, ja in gans Europa, tonen duidelijk aan in welke mate de politiek als gevolg van de jarenlange deregulering van de financiële markten afhankelijk is geworden.
De financiële markten domineren niet alleen de EU, maar ook het bezuinigingsbeleid van nationale overheden (waardoor rechtse, linkse, centrumrechtse en centrumlinkse regeringen allemaal hetzelfde saneringsbeleid voeren), laten regeringen struikelen en brengen nieuwe regeringen (meestal technocratischer dan de vorige) aan de macht. Onder druk van de financiële markten en de ratingagentschappen klinkt het begrip “sociale democratie” ook in 2013 holler dan ooit.
Democratie zal terug moeten heroverd worden. De financiële industrie in het begin van de 21ste eeuw is de hedendaagse monarchie; haar enige morele waarde: winstaccumulatie.
Het invoeren van een taks op financiële transacties is een belangrijke bouwsteen om door regulering de dominantie van de financiële industrie af te bouwen (samen met o.a. harmonisering van Europese vennootschapsbelastingen, sluiten van belastingparadijzen, scheiden zakenbanken en spaarbanken, enz.) waardoor “arbeid” opnieuw een centrale plaats krijgt en “sociale strijd” de bepalende factor wordt voor de verdere opbouw of neergang van de sociale welvaartsstaat.
Dat is de zware opdracht waarvoor de vakbonden en sociale bewegingen zich geplaatst zien in de komende maanden en - laten we het niet verbloemen - jaren.
Onze voornaamste doelstellingen waren niet de opbrengsten…
De taks is een door en door structurele, realistische maar toch zeer bescheiden (in het Belgische wetsvoorstel gestemd in 2004 bvb. 0,02%) maatregel, maar met grote gevolgen voor de financiële industrie. Hieronder nog eens op een rijtje de doelstellingen (en gevolgen) van het invoeren van een Tobintaks:
1. De taks zou een dam moeten worden tegen financiële speculatiecrisissen (die steeds worden afgewenteld op de zwaksten, de verliezers van de neoliberale globalisering).
2. De taks kan een wapen zijn tegen de onberekenbaarheid en instabiliteit op de monetaire markten.
3. Deze taks kan bijdragen aan het verminderen van de kortetermijn kapitaalstromen(die o.a. bijdragen aan werkloosheid, milieuvernietiging, afbraak van de verzorgingsstaat).
4. De taks zorgt voor meer politieke controle op de mondiale kapitaalstromen.
5. Meer controle op de kapitaalstromen leidt tot meer mondiale democratie door het primaat van een “regulerende” overheid (een moersleutel in het raderwerk van de deregulering van kapitaal en de mobiliteit van flitskapitaal).
6. De taks werkt structureel herverdelend en is dus een “Robin Hood taks” die neemt van de rijken om uiteindelijk te leiden tot meer sociale gelijkheid.
7. De taks zorgt voor meer mondiale fiscale rechtvaardigheid (overheveling van belasting op arbeid naar belasting op vermogen) waarbij de sterkste schouders eindelijk ook sterkere lasten dragen.
8. Uit een taks ontstaan “inkomsten”. Die opbrengsten kunnen verdeeld worden in een mondiaal sociaal fonds om bij te dragen in de strijd tegen aids, voor gratis gezondheidszorg en onderwijs in de derde wereld, tegen de afbraak van de verzorgingsstaat in Europa maar tevens voor de opbouw van een verzorgingsstaat in de ontwikkelingslanden.
De regulering van de financiële markten heeft voor ons (ATTAC Vlaanderen en 11.11.11.) altijd vooropgestaan, veel NGO’s gaan vooral voor de opbrengsten voor allerlei sociale mondiale doelen zoals strijd tegen HIV/AIDS, strijd tegen honger, malaria, het behalen van de Millenniumdoelen over toegang tot water, sanitair, gezondheidszorg, onderwijs, enz.
Zelfs als Merkel en Hollande vandaag grote voorstanders zijn voor de invoering van bepaalde taksen op financiële transacties, is het bovenal om de nodige financiën bij elkaar te zoeken om hun begrotingen aan te vullen en niet om het sociale Europa een stap dichterbij te brengen.
Het neoliberalisme (alhoewel de meeste nationale regeringen in Europa zichzelf zo niet langer omschrijven voeren zij in de praktijk nog steeds een neoliberaal beleid zoals met de Europese bezuinigingspolitiek, de monetaire orthodoxie) is geen stille dood gestorven, maar voert alle dogma’s zoals privatiseringen, liberaliseringen, flexibilisering van de arbeidsmarkten (“modernisering”), precarisering van arbeid, loonmatiging brutaal door onder het mom van “de markten hebben hun vertrouwen verloren”. De zwakste schakels in de Europese monetaire keten zoals Griekenland, Spanje, Ierland, Portugal, Italië dienen als proefkonijnen op het slagveld van de financiële industrie.
We moeten ook erkennen dat niet alle sociale en economische problemen worden opgelost door deze belasting. Andere maatregelen zijn nog nodig met als doel het herstel van het evenwicht, of het herdefiniëren van overdrachten binnen de economische zones in Europa, zelfs als hiervoor een grote hoeveelheid kapitaal nodig is, die kan worden beveiligd via de FTT. Bovendien zullen andere maatregelen nodig zijn om een einde te maken aan de huidige economische, sociale en politieke crisis in Europa.
ATTAC blijft, net zoals zij heeft gedaan voor de FTT, voorstellen doen en vechten voor alternatieven voor het huidige bezuinigingsbeleid, samen met andere sociale bewegingen in heel Europa, zoals nu in het vooruitgaande proces van ALTERSUMMIT, met als eerste mijlpaal een verzameling van al deze bewegingen, in juni 2013, in Athene - de bakermat van de huidige crisis, maar ook van de democratie.
Omdat een andere wereld moet,
Eric Goeman, woordvoerder Attac Vlaanderen
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.">Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.