(Pierre Verhas - (publié antérieurement sur uranopole.over-blog.com le) 15 février 2015)

Pour commencer, voici deux anecdotes significatives qui m’ont été rapportées par un haut fonctionnaire européen. En 2010, sous la pression d’Angela Merkel, la Troïka a été mise en place pour imposer les 'réformes' afin de résorber la dette de la Grèce, de l’Irlande et du Portugal. Une délégation de dirigeants de 'haut niveau' s’est rendue un soir à Athènes. Le voyage, le gîte et le couvert de ces messieurs dames étaient assurés par le gouvernement grec de Papandréou.

Le soir de leur arrivée, cette brillante équipe n’a rien trouvé de mieux que de se remplir la panse dans un des luxueux restaurants situés le long de la plage, non loin d’Athènes. Pendant ce temps, d’immenses rassemblements populaires avaient lieu dans la capitale grecque. Les manifestants furent informés de cette sauterie. Aussitôt, des centaines de protestataires se rendirent au restaurant en question, l’envahirent. Les distingués délégués durent décamper vers la plage toute proche, poursuivis par la foule en furie. Ces dames en robe longue et ces messieurs en smoking avaient déjà les pieds dans l’eau lorsque la police vint les tirer de cette fâcheuse situation.

La seconde se passe dans les bureaux de la Commission. Une négociation impliquant une délégation du Parlement européen, des lobbies et des délégués de ladite Commission est très difficile et n’aboutit à aucun résultat. Le président de séance, un fonctionnaire de la Commission, furieux de cet échec, toise les membres du Parlement en criant: "Il faut en finir avec la démocratie!".

Ce serait risible si ces incidents n’étaient le signe d’une dégradation du processus démocratique en Union européenne. Ils révèlent une caste qui s’affuble du titre d’élite composée de technocrates, de banquiers, de politiciens aux ordres et qui cherchent à imposer aux peuples européens une vision des choses qu’ils pensent conforme à leurs seuls intérêts.

(Francine Mestrum - February 2015)

2015 started with some heavy bangs. First came the terrorist attacks in Paris against journalists and against a Jewish supermarket. Then came the victory of the radical leftwing party Syriza in Greece. You might think these two events have nothing in common. Yet, some elements make me think we should take some time to reflect on it.

(Paul Lansu (Pax Christi International) - 13 februari 2015)

In Duitsland is sinds oktober 2014 een beweging ontstaan met de naam Pegida. Pegida staat voor Patriottische Europeanen tegen de Islamisering van het Avondland. Telkens op maandagavond protesteren vaak duizenden Duitsers tegen de verdere islamificatie van de Duitse samenleving en Europa. Zij doen dat voornamelijk in Oost-Duitse steden zoals Dresden, Erfurt, Berlijn en Leipzig. Maar ook in het Westen van het land zijn zij actief, zoals in München, Frankfurt, Düsseldorf en Keulen.

(Pieter Teirlinck (Vrede vzw) - 13 februari 2015)

Het topoverleg in Minsk door Duitsland, Frankrijk, Rusland en Oekraïne lijkt donderdag 12 februari tot een akkoord gekomen te zijn over de Oekraïne-crisis. Vanaf zondag zou er een staakt-het-vuren komen in het oosten van het land, er zouden afspraken zijn over terugtrekken van zware wapens en het instellen van een gedemilitariseerde zone. Laat ons hopen dat dit akkoord het begin vormt van een duurzame politieke oplossing voor het conflict.

(Guido Deckers - 13 februari 2015)

Zonder in te gaan op uitspraken van ministers over hoe dan wel een tax shift er moet uitzien, kunnen we niet genoeg benadrukken dat een verschuiving van bijdragen op arbeid richting btw de onrechtvaardigheid nog vergroot! En dit om volgende zes redenen:

Il y a enfin un vrai gouvernement de gauche en Europe, dans cette Grèce victime à la fois de ses partis traditionnels dont la gestion fut désastreuse, et de la politique ultralibérale imposée par 'l'Europe'. Un gouvernement disant 'non' à un traitement qui a échoué à faire seulement entrevoir une quelconque 'relance' par les moyens employés. Même Obama en convient et préconise de changer de cap.

De federale overheid moet nu eindelijk werk maken van een stevige vergroening van de fiscaliteit. Bond Beter Leefmilieu (BBL) heeft vijf redenen om te pleiten voor hogere lasten op vervuiling als ruggengraat voor de tax shift. Zo zijn niet alleen de potentiële inkomsten aanzienlijk en stabiel, maar dalen ook de kosten voor andere overheidsdomeinen zoals infrastructuur. Bovendien is ecofiscaliteit goed voor het milieu en onze gezondheid. Tot slot is ze sociaal rechtvaardig. 

De inzet van de stakingsacties op het einde van vorig jaar hadden niet enkel te maken met koopkracht. De ongelijke verdeling van de lasten zorgde voor een grote verontwaardiging en een gevoel van onrechtvaardigheid. Het huidige voorstel van de minister van financiën om een tax shift voor te stellen richting consumptie is zoals het licht van de zon ontkennen. Luxleaks en Swissleaks tonen aan dat ontwijkingsmechanismen voor grote vermogens schering en inslag zijn. Erger is nog dat het bovendien politiek getolereerd wordt.

De Liberale Vakbond wil een rechtvaardige verschuiving van belastingen via een vermogenswinstbelasting. Dat nu maar eerst eens de sterkste schouders, de zwaarste lasten betalen.

Lees hier het voorstel van de ACLVB: http://www.aclvb.be/een-tax-shift-is-realistisch/

ACLVB - 9 februari 2015

(ABVV -  4 februari 2015)

De belastingen op arbeid zijn een bron van inkomsten voor de overheid. Wil je die belastingen op arbeid verlichten zonder dat de overheid aan inkomsten inboet, dan moet je een andere bron van inkomsten zoeken. Er zijn meerdere mogelijkheden, maar ze zijn niet allemaal even rechtvaardig.

(André Gonsalis - (eerder verschenen op vonk.org op) 4 februari 2015)

De crisis had in België hard toegeslagen. In 1974, maar vooral in 1980-81 schreeuwde het patronaat steeds harder dat de werkende bevolking moest inleveren. Politieke instabiliteit was het gevolg. De ene regering na de andere kwam ten val. Tussen 3 april 1979 en 17 december kwamen niet minder dan 5 regeringen vroegtijdig aan hun einde.  In alle omringende landen was het al inleveren troef.  De vakbonden hadden dat bij ons in de jaren ’70 nog grotendeels kunnen tegenhouden, vanaf 1981 was het echter prijs. Voor het eerst sedert lang trad een homogeen rechtse regering aan.