De luchtvaartindustrie en de aanverwante sectoren maken momenteel een ongekende crisis door. Werknemers die in deze sectoren werken, leven nu in een angst die ze nooit eerder hebben meegemaakt. Ze staan er niet alleen voor, maar ze weten dat hun toekomst afhangt van onderhandelingen tussen verschillende nationale staten en hun werkgever (Lufthansa).

Als vakbonden bij Brussels Airlines zien we een spel van invloed tussen de moedermaatschappij (Lufthansa) en de verschillende nationale staten waar de maatschappij aanwezig is. Het bedrijf beweert dan ook te overleven door met de staten afzonderlijk te onderhandelen.

Zo zoekt Lufthansa, die in financiële moeilijkheden verkeert, de hulp van de verschillende nationale staten om haar solvabiliteit en het behoud van haar activiteiten en banen in de toekomst te garanderen. Alleen de nationale staten lijken nog de middelen te hebben om deze grote bedrijven, een reddingsboei toe te gooien.

Wij stellen ook vast dat de verschillende landen waarmee Lufthansa onderhandelt, volkomen legitieme garanties vragen met betrekking tot de steun die van hen wordt gevraagd.

In feite zeggen alle betrokken landen dat ze graag garanties willen hebben in ruil voor financiële steun om de verplichtingen na te komen die ze zijn aangegaan door de akkoorden van Parijs te ondertekenen of door garanties te willen hebben met betrekking tot de banen die op dit moment ernstig gevaar lopen. Wij zijn van mening dat deze verzoeken legitiem zijn.

Wij betreuren echter het feit dat de verschillende landen niet coördineren om zich te organiseren met het oog op een gemeenschappelijke strategie ter ondersteuning van een sector die ons essentieel lijkt voor de ondersteuning van de economie.

Aangezien er sinds het begin van de crisis duidelijk geen Europese aanpak is geweest, vragen wij de landen die met deze crisis te maken hebben de zaken in eigen hand te nemen en de wederopbouw van deze sector, die op dit moment in grote moeilijkheden verkeert, te coördineren.

De crisis en het herstel zullen lang duren, maar we zijn ervan overtuigd dat er een einde aan zal komen. In onze ogen is het tijd om na te denken over een intelligente reconstructie. Bij Brussels Airlines hoeft niet alles weggegooid te worden (met name Star Alliance en verbindingen met Afrika).

Het lijkt ons dringend noodzakelijk dat de politieke leiders hun verantwoordelijkheid op zich nemen door de coördinatie op transnationaal niveau om met één stem te onderhandelen ten opzichte van de transnationale ondernemingen die momenteel in moeilijkheden verkeren, teneinde een handje te kunnen blijven helpen bij de wederopbouw van de sector. Dit lijkt ons van essentieel belang om
de sector weer op te bouwen zoals wij dat wensen, zodat de fouten uit het verleden niet worden herhaald.

Deze wederopbouw van de sector moet naar onze mening worden uitgevoerd via een overeenkomst tussen de nationale staten in hun onderhandelingen met Lufthansa, en niet op een diffuse manier van staat tot staat, alsof de inzet alleen van nationaal belang is in een crisis die een gecoördineerde wederopbouw op transnationaal niveau vereist. De schaamteloze afwezigheid van Europa op dit moment laat geen andere keuze.

De werkgelegenheid van duizenden werknemers hangt ervan af, evenals de ontwikkeling van een luchtvaartsector die niet in handen mag vallen van low cost-maatschappijen, die zich, zoals we weten, nooit zullen houden aan regels die we hen willen opleggen op het gebied van werkgelegenheid, ecologie of zelfs het respect voor de passagiers. De vrijheid die de goedkope bedrijven krijgen, mag ons niet doen vergeten dat we in het verleden nooit iets hebben gedaan om hen te beletten hun model te ontwikkelen, wat in strijd is met alle sociale of ecologische beginselen waarover de nationale staten zeggen zich zorgen te maken, ook al hebben ze nooit iets gedaan om ervoor te zorgen dat ze worden gerespecteerd. Dit zal ongetwijfeld veranderen.

De tijd is gekomen om te mobiliseren om de sector weer op te bouwen en te voorkomen dat de fouten uit het verleden worden herhaald. Concurrentie, vrije markten en het gebrek aan geloofwaardige initiatieven van het huidige Europa , zullen ons nooit helpen om uit deze crisis te komen.

Om tegemoet te komen aan de bezorgdheid van de werknemers, willen we als vakbondsvertegenwoordigers concrete verduidelijkingen over de toekomst van het bedrijf en de sector om zo snel mogelijk weer rond de tafel te gaan zitten om het met de leiders van het bedrijf te bespreken.

• Anita Van Hoof (NL) Federaal secretaris BBTK
• Filip Lembrechts (NL) ACLVB
• Paul Buekenhout (NL) ACV Puls
• Didier Lebbe (FR) CNE