In de Begijnhofkerk en aan de VUB en ULB gaat de groep van 400 mensen zonder papieren zijn zevende week hongerstaking in. Hun situatie is kritiek. Elke dag zonder oplossing is voor hen een dag dichter bij de dood. Deze groep actievoerders is als de kanarie in de koolmijn. Ze signaleren en alarmeren ons voor een dieperliggend en structureel probleem van illegale tewerkstelling en economische uitbuiting. Ze worden massaal tewerkgesteld in sectoren als bouw, horeca, schoonmaak, huisarbeid en landbouw. Onze economie vraagt hun arbeid, en kan niet zonder hen. En ze zijn maar het topje van de ijsberg. Achter hen schuilt een stille en onzichtbare groep van zo’n 150.000 mensen zonder papieren. De aanpak van dit onderliggend probleem vraagt om een structurele, beleidsmatige aanpak.

Daarnaast is het noodzakelijk dat er vanuit de beleidsdomeinen Werk (federaal en regionaal), migratie en asiel, justitie en de strijd tegen de sociale fraude een gedeelde, interministeriële verantwoordelijkheid wordt opgenomen. En dat er een betere werknemersbescherming tot stand komt via overleg tussen werknemers- en werkgeversorganisaties.

Dat alles vraagt tijd.

Voor de grote groep hongerstakers is een dringender oplossing nodig. Voor hen dringt de tijd. Maar er moet voor alle mensen die hier wonen zonder dat hun verblijf wettelijk geregeld is, gezocht worden naar oplossingen.

Om een humaan einde aan de hongerstaking te maken vragen we een moedige, gezamenlijke aanpak van de staatssecretaris en de verschillende regeringen :

• Stel een bemiddelaar aan die samen met de vertegenwoordigers van de hongerstakers en de overheid naar een oplossing zoekt op korte termijn.
• Breng de interministeriële conferentie onmiddellijk samen, oplossingen zijn niet enkel de verantwoordelijkheid van de staatssecretaris of van het federaal niveau.
• Creëer neutrale zones waar de hongerstakers hun dossiers kunnen indienen, en hun hele verhaal doen bij DVZ (hoorrecht). En waar ze bijgestaan worden door het middenveld en juristen.
  o Erken Covid 19 als een uitzonderlijke situatie voor de erkenning van een tijdelijke verblijfsvergunning. Door de pandemie is terugkeer voor velen moeilijk of onmogelijk.
• Erken de economische uitbuiting: We vragen een volledige omzetting van de sanctierichtlijn. Mensen zonder papieren kunnen hun werkgever aanklagen voor uitbuiting maar riskeren daarmee ook het land uitgezet te worden. Geef deze werknemers bescherming tot hun klacht is behandeld.
• Her-activeer de interdisciplinaire en onafhankelijke commissie voor vreemdelingen: deze commissie verzekert het hoorrecht van de mensen die hun dossier indienen. Dat kan alleen maar door hen de kans te geven een dossier tot individuele regularisatie in te dienen, hun verhaal te aanhoren en op basis van algemeen aanvaarde criteria te regulariseren. Daarenboven heeft de Staatssecretaris nog steeds een discretionaire bevoegdheid.
• Single Permit: laat mensen zonder papieren die in een knelpuntberoep werken de mogelijkheid om in België hun arbeidsvergunning aan te vragen.