Het ACV is absolute voorstander van een onafhankelijke rechtspraak. Wij nemen dan ook akte van de uitspraak van het Hof van Beroep van Luik tegen 17 vakbondsmilitanten en -leiders. Maar het ACV vreest tegelijk ook voor de organisatie van collectieve actie in de toekomst en voor de manier waarop sociale bewegingen in de toekomst nog hun stem zullen kunnen laten horen. Het stakingsrecht is steeds vaker het slachtoffer van stevige aanvallen. Niet alleen via dit vonnis, maar ook via juridische procedures van werkgevers bij specifieke acties. En door het steeds verder uitdeinen van de minimumdienstverlening, bijvoorbeeld bij het spoor en De Lijn. Al deze evoluties zijn zeer bedreigend voor het stakingsrecht, dat nochtans het ultieme middel van werknemers is om hun ongenoegen en verwachtingen te uiten.

Zonder collectieve actie, in welke vorm dan ook, zullen duizenden werknemers geen middel meer hebben om hun rechten te doen gelden. Tijdens de vorige legislatuur hebben veel mensen zich herhaaldelijk uitgesproken tegen asociale maatregelen van de regering. Dankzij dit sterke verzet konden die ingrepen afgewend worden. Collectieve actie is een van de essentiële middelen waarover burgers beschikken om hun rechten te behartigen.

Bij gebrek aan sociaal overleg hebben de vakbonden, als vertegenwoordigers van de werknemers, geen andere keuze dan in actie te komen via verschillende soorten manifestaties en hun stem te laten horen. Dit recht op collectieve actie maakt intrinsiek deel uit van de vakbeweging. Zonder deze actievrijheid is er geen vrije en onafhankelijke vakbeweging.