Duitsland en Ierland wijzen het laffe midden de weg naar regularisatie asielzoekers
| 
Duitsland en Ierland wijzen het laffe midden de weg naar regularisatie asielzoekers
OpinieEls Schelfhout e.a.
Vluchtelingen houden zich warm bij een vuurtje, in Duinkerke.Beeld Getty Images
Els Schelfhout (CD&V) is voormalig senator en docent. Leo De Bock is voormalig communicatiedirecteur van CD&V-kabinetten en mediaproducent. Réginald Moreels (CD&V) is voormalig minister en humanitair chirurg.
In het Duitse regeerakkoord staat dat wie op 1 januari 2022 vijf jaar in het land verblijft een jaar de tijd krijgt om werk te vinden of een opleiding te volgen die naar een knelpuntberoep leidt. De Ampel-coalitie onder leiding van de sociaaldemocraat Olaf Scholz (SPD) voert het zogenaamde Chancen-Aufenthaltsrecht (kansenverblijfsrecht) in om asielzoekers alvast door middel van een verblijfsvergunning een kans op werk te bieden. De kans op gezinshereniging wordt verduidelijkt en de regelgeving voor het verblijfsrecht wordt eenvoudiger en berekenbaar.
“Endlich klar geregelt” bloklettert de SPD op haar website, die verder motiveert: “omdat het niet eerlijk en ook niet verstandig zou zijn om deze mensen naar hun land van herkomst te deporteren – en vervolgens tegen hoge kosten buitenlandse geschoolde arbeiders voor hetzelfde werk te werven. Deze regeling is in de eerste plaats bedoeld om veel kleine en middelgrote bedrijven te helpen die sinds 2015 vluchtelingen opleiden en tot nu toe moesten vrezen dat hun werknemers zouden worden uitgewezen of uitgezet.”
Ierland heeft recentelijk een vergelijkbaar besluit genomen dat de regularisatie van 17.000 sans-papiers mogelijk maakt.
In België houdt de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Sammy Mahdi (CD&V), halsstarrig vast aan een afwijsbeleid. Hij wijst duidelijke regels voor regularisatie af, wat leidt tot willekeur en dus de ongelijke behandeling van asielzoekers en lijnen die gezinnen doorkruisen (moeder en kind met verblijfsvergunning en vader al jaren zonder).
De hongerstaking van de sans-papiers in de Begijnhofkerk en in de Vrije Universiteit Brussel werd beëindigd op basis van beloftes die vals bleken; de meesten van hen werden of worden uitgewezen. Op Twitter dreigde hij niemand te moeten overtuigen van zijn beginselvastheid. Op een moment dat de situatie in Afghanistan hoogst gevaarlijk was, meende de staatssecretaris dat sommige in België verblijvende Afghaanse asielzoekers toch nog naar hun land van herkomst gedeporteerd konden worden.
Opvallend: de staatssecretaris is van christendemocratische signatuur. Bij de SPD in Duitsland ontbreekt de C in de identificatie van de partij maar zijn humaniteit en goed begrepen eigenbelang wél aan de orde.
Paus Franciscus heeft het over de schipbreuk van onze samenleving. Een vingerwijzing naar beleidslui die zelfs met een C in hun naam het mededogen smoren. Migratie is van alle tijden, muren zijn van deze tijd. Maar bloed en wanhoop zullen kruipen waar ze niet gaan kunnen: langs levensgevaarlijke routes, in de clandestiniteit, in de onmenselijkheid. Duitsland toont nu als eerste EU-land een constructieve en humane weg. Het EU-migratiepact, voorgesteld in 2020, na de vele verloren levens in de Middellandse Zee en de mensonterende toestanden in armtierige opvangkampen, krijgt nu hopelijk een zetje.
Alvast geeft een (alweer) Duits politicus een voorzet. SPD-minister Nancy Faeser stuurde onlangs aan op een Koalition der Willigen, landen die bereid zijn mensen in nood op te vangen. Faeser ziet de coalitie als het vliegwiel voor een nieuwe mindset in het migratiebeleid.
Laat irreële angst wijken voor feitelijkheid, redelijkheid en menselijkheid. De EU wordt allerminst ‘overspoeld’ door migranten van buiten de EU. Het gaat om 20 miljoen mensen of 5 procent van de EU-bevolking. Duitsland, Italië en Spanje zijn de koplopers voor opvang. België zit halverwege de lijst. Er zijn moedige politici nodig om de lijn van Duitsland te trekken. Zwakte zit in de verlamming bij het aanvoelen van een toenemende radicalisering van de bevolking, het ontbreken van visie, charisma en lef, de afwezigheid in het moedige (?) midden van leiders. Door die zwakte ontstaat een vicieuze cirkel. Het laffe midden vuurt met christelijke waarden als bedrieglijke dekmantel onwillekeurig radicalisering aan, bij gebrek aan een duidelijk gelaat en het klakkeloos volgen van onheuse sentimenten.
In zijn boek Open grenzen? De economie en ethiek van vrije migratie maakt Stijn Bruers brandhout van de rechts-populistische buikgevoelens. Finaal levert het antimigratiebeleid een aanzienlijk welvaartsverlies op. De baten van vrije migratie overtreffen royaal de kosten. Zeker voor een christendemocratische partij is de verantwoordelijkheid voor het huidige asiel- en migratiebeleid een blamage zonder weerga. Ze fnuikt kansen op meer welvaart en verkettert actief haar oorspronkelijke inspiratie. Haar bestaansreden staat daarom op een steile helling.
