“Niet genoeg gegeten? Geef maar wat sondevoeding bij” 

De BBTK schrikt helaas niet van het signaal dat de auditeur van de Raad van State vandaag gaf rond de hervorming van het persoonsvolgend budget in de gehandicaptenzorg. Omdat de auditeur hiermee de vinger nogmaals op dezelfde wonde legt, waarop ook de BBTK al meermaals de vinger legde. De rek in de sector, zowel op de gebruikers als het personeel, is immers op! Je kan niet meer doen, voor meer gebruikers, met meer werknemers, zonder meer budget. Dit dossier toont het nogmaals pijnlijk duidelijk aan. “We worden geconfronteerd met cliënten die veel meer zorg nodig hebben, maar door het personeelstekort kunnen we geen kwalitatieve zorg meer bieden”, getuigden werknemers eerder over de persoonsvolgende financiering. In principe zal de Raad van State de hervorming vernietigen.

Sinds de invoering van het persoonsvolgend  budget (ook wel persoonsvolgende financiering of PVF) worden subsidies die normaal naar de instellingen zouden gaan, uitgekeerd aan de mensen met een beperking zelf. De ‘zorgzwaarte’ van deze mensen werd vooraf gemeten. Hoe meer zorg iemand nodig heeft, hoe meer ‘punten’ – en dus budget - ze krijgen. Dat is althans het uitgangspunt. Onder het mom van zelfbeschikking kunnen zij vervolgens kiezen waar ze dit geld voor inzetten.

Andere zorgnoden

Het invoeren van PVF brengt al jaren ongewenste gevolgen met zich mee. Zo is er het risico op een strijd tussen instellingen ontstaan om mensen met veel punten, en dus een grotere zorgzwaarte en een groter budget, aan te trekken.

“Wij worden nu bijvoorbeeld geconfronteerd met mensen uit het gevangeniswezen of met een niet-aangeboren hersenletsel,” klinkt het bij een begeleider bij een instelling die werkt met mensen met een meervoudige beperking. “Zij hebben een andere, zwaardere, begeleidingsnood dan we gewend zijn, maar er wordt niet meer personeel aangeworven om hieraan tegemoet te komen. Dit is zeer problematisch, zo hebben we dit jaar veel meer arbeidsongevallen dan vroeger.”

Zelfbeschikking, maar ten koste van wat?

Minister-president Jan Jambon verzekerde deze mensen dat ze de komende jaren dezelfde zorgkwaliteit zouden krijgen, de fameuze ‘zorggarantie’. “Hoe kunnen wij mensen dezelfde kwalitatieve zorg bieden als we met hetzelfde aantal begeleiders geconfronteerd worden met mensen die veel meer zorg nodig hebben?” vraagt een werknemer.

“We komen nu al personeel te kort, waardoor we niet de zorg kunnen bieden die we willen. Zorg bieden is ook tijd geven aan mensen. Voor het ontbijt krijgen we nu 15 minuten om iemand eten te geven. Toen we bij de directie hebben geklaagd dat dit niet voldoende is, stuurden ze ons weg met de woorden ‘als ze niet genoeg hebben gegeten moet je ze maar wat sondevoeding bij geven’! Is dit de zelfbeschikking die de regering voor ogen heeft voor deze mensen?”

Federaal secretaris Evert Persoon is alvast duidelijk: “We lezen dat minister Hilde Crevits zegt te willen bijsturen als dat nodig is, maar ze blijft het systeem verdedigen en stelt dat het gros van de personen met een handicap meer budget heeft gekregen. En dit terwijl de Vlaamse regering door deze laatste hervorming maar liefst € 4 miljoen zou besparen.

Evert Persoon: “De BBTK heeft steeds op dezelfde nagel geklopt en zal dat blijven doen: je kan in deze sector niet blijven roeien met te korte riemen, dus trek het budget - zowel voor gebruikers als voor het personeel – nu op! Tegenover kwalitatieve zorg moeten de juiste budgetten staan. Zolang je de schaarste blijft herverdelen, zullen juridische en morele bezwaren blijven opduiken. Onder het principe van zelfbeschikking is een systeem geïmplementeerd met schadelijke gevolgen, zowel voor de werknemers als voor de cliënten.”

Evert Persoon (NL), Federaal secretaris BBTK social profit 
+32 486 22 26 55 | Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.