Je uitspreken tegen racisme op sociale media is meteen een garantie voor veel racistische reacties. Andere vormen van racisme kunnen zelfs dieper kwetsen. Zoals bij Oriana en Dounya die niet meer kunnen shoppen zonder beschuldigd te worden van diefstal. Of bij mensen die zich geviseerd voelen als een asielcentrum in Bilzen in vlammen opgaat. Of als je merkt dat je positie in de samenleving nog steeds bepaald wordt door koloniale verhoudingen. Of als je hoofddoek meteen een reden is om een reeks scheldwoorden in je gezicht te krijgen. Of als je de twintigste keer moet horen dat het "huis te huur" juist verhuurd is. Of als de politie je alweer controleert zonder aanwijsbare reden.

Racisme is echter niet langer beperkt tot dagelijkse vernedering van mensen van kleur en mensen met migratie-achtergrond. De jarenlange normalisering van racisme breekt meer en meer uit in het beleid.

Maar het verzet leeft. Jeroen Meus zette onlangs nog de toon met "Bij mij moet je niet meer afkomen met racistische praat. Ik heb het daar echt mee gehad." . Ook UitDeMarge en Chiro stelden het begin december nog duidelijk: "In het jeugdwerk zou er geen plek mogen zijn voor racisme. Nergens. Nooit. We nemen de handschoen op om racisme in de sector te bestrijden". Steden als Leuven, Gent, Oostende, Mechelen, Sint-Niklaas en Kortrijk traden toe tot de Europese coalitie van steden tegen racisme (ECCAR). Maar bovenal wordt de strijd gevoerd door mensen van kleur en mensen met migratieachtergrond die zich verenigen, hun stem vereffen en hun plaats opeisen.

Extreemrechts ziet echter haar kans schoon om vooruitgang te boeken. In Denderleeuw verschijnen hakenkruisen op de gevels van huizen. De extreemrechtse KVHV laat aan de universiteit van Gent zien wat ze denkt over gendergelijkheid. Het Fort van Breendonk is niet langer een herdenkingsoord van de gruwel van nazisme maar een plaats waar extreemrechts met haar symbolen uitpakt. De kiesintenties laten zien dat de dijkbreuk dreigt. Het is duidelijk dat de groei van racisme en de groei van extreemrechts verbonden zijn.

21 maart 2020 wordt het moment dat we duidelijk maken dat racisme moet stoppen.
Racisme stoppen is extreemrechts stoppen.
Racisme stoppen is een halt roepen tegen een beleid dat uitmondt in A-burgers en B-burgers.
Racisme stoppen is plaats maken voor een inclusieve en solidaire samenleving die werk maakt voor een toekomst voor iedereen.