Zorg stond nooit zo centraal als met de coronacrisis. Maar zorg gaat veel verder dan louter het medische: het omvat alles wat we doen om de wereld te behouden en te herstellen. De erosie van de verzorgingsstaat, het plunderen van het Globale Zuiden en het overschrijden van planetaire grenzen is zorgwekkend. En wat met het verband tussen uitbuiting van mens en natuur?

Wat dus, als we morgen de moed hebben om écht te zorgen voor alle mensen en andere aardbewoners, voor onze unieke levende wereld? Waarbij we de instrumentele kijk op de natuur als grondstof om te plunderen, en de mens als concurrent, achter ons laten? Kan zorg een nieuw vertrekpunt zijn, gebaseerd op verbondenheid en generositeit? Kan zorg, als emancipatorisch principe, politiek en economie schragen?

Bron en info - klik hier -