Na jarenlang actievoeren in heel Nederland en de politiek wijzen op hun verantwoordelijkheden, lijkt er nu een einde gekomen te zijn aan de race naar beneden in de thuiszorg. Vandaag bekrachtigde het kabinet de Algemeen Maatregel van Bestuur (AMvB) die regelt dat gemeenten reële en eerlijke tarieven voor de thuiszorg moeten hanteren.

'Een historische overwinning voor al die actievoerende thuiszorgmedewerkers', zegt Cihan Lacin van FNV Zorg & Welzijn: 'De FNV heeft jarenlang samen met duizenden medewerkers gestreden tegen deze race naar de bodem. Bij elke nieuwe aanbesteding was voor veel gemeenten het laagste tarief doorslaggevend met als gevolg duizenden ontslagen en loondump. Dit terwijl de zorg voor hun cliënten gewoon nodig bleef. Dankzij de acties van duizenden thuiszorgmedewerkers komt er nu eindelijk een bodem in de thuiszorg.'

Onmogelijke keuze

De trend in de thuiszorg was de afgelopen jaren dat alles steeds goedkoper moest. Gemeenten gebruikten te lage tarieven, waardoor bestaande zorgverleners met veel vaste medewerkers geen fatsoenlijke cao-lonen meer konden betalen aan hun medewerkers. Thuiszorgmedewerkers die al lange tijd voor een thuiszorgaanbieder werkten, werden te duur. Zij werden voor de onmogelijke keuze gesteld óf hun baan verliezen óf 20 tot 30 procent van hun loon inleveren.

Reële tarieven

Lacin: 'De afgelopen tijd hebben duizenden medewerkers gedwongen loon moeten inleveren terwijl het werk niet veranderde. Dit kwam omdat de gemeente in de aanbesteding een te laag tarief had opgenomen waardoor de huidige aanbieder van thuiszorg niet meer haar personeel kon betalen. Zo ook onlangs nog in gemeente Oldambt. Maar dankzij acties van de thuiszorgmedewerkers wordt de aanbesteding overgedaan en opnieuw naar de tarieven gekeken. Met deze maatregel moeten gemeenten reële tarieven gebruiken waardoor dit soort situaties worden voorkomen.'

Eindelijk meer zekerheid

Thuiszorgmedewerker Ria heeft dit al meerdere keren meegemaakt: 'Ik ben zo blij dat er nu eindelijk meer zekerheid lijkt te komen voor mij. Bij elke aanbesteding was het maar weer de vraag of ik mijn baan en mijn loon zou behouden. En daardoor was er steeds weer de onzekerheid of ik nog wel mijn hypotheek kon betalen. Ik ben blij dat ik me nu weer kan richten op waar het om gaat; zorgen voor mijn cliënten!'