Analyse

Zoals zoveel andere sectoren wil de regering nu de ontwikkelingssamenwerking privatiseren. Ze blijft daarmee trouw aan haar neoliberale logica, waarin het heel normaal is dat de zwaksten voor alles opdraaien, ook als die ver weg leven.

"Heeft belangeloze ontwikkelingshulp nog wel een toekomst onder deze regering?"

"Op alle beleidsdomeinen wordt bespaard. Het is logisch dat ontwikkelingssamenwerking daarvan niet vrijgesteld wordt", zo verdedigde minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo (Open Vld) zijn beslissing. Voor deze neoliberaal is het ook heel logisch om de allerarmsten te laten opdraaien voor de besparingen. Even normaal vindt hij het om in een handomdraai komaf te maken met het internationaal engagement om 0,7% van het bruto nationaal product (bnp) aan ontwikkelingshulp te besteden. In 2014 besliste de regering al om hiervan af te wijken met een besparingsplan, dat steeg van 150 miljoen in 2015 tot 270 miljoen in 2019. Kwestie van de afbrokkeling van het Belgische engagement voort te zetten. Vanaf 2017 duikt België zelfs onder de lat van de 0,4% van het bnp.

Rekenen op de privé

Het plan van De Croo gaat nog verder dan deze systematische vermindering van de middelen voor ontwikkelingssamenwerking. De minister stelt nu ook voor om de gevolgen van zijn budgettaire beperkingen te verzachten door de privé sector de fakkel te laten overnemen. In januari 2016 bracht De Croo samen met de staatssecretaris voor Handel een officieel bezoek aan Afrika. Het was voor het eerst in de geschiedenis van de Belgische ontwikkelingssamenwerking dat een bevoegd minister samen met de staatssecretaris voor Handel een buitenlands bezoek aflegde. Grote Belgische bedrijven zoals SN Brussels Airlines en de Haven van Antwerpen gingen met hen mee, gretig uitkijkend naar potentiële nieuwe markten die de regering hen op een schoteltje leek aan te bieden. Maar ontwikkelingssamenwerking in dienst van de Belgische big business staat wel compleet haaks op wat nodig is voor de ontwikkeling van de landen uit het Zuiden.

De meerderheid keurde in de herfst van vorig jaar de Algemene beleidsnota Internationale Ontwikkeling van minister De Croo goed. Ze wil meer dan hierin de privésector bevoordelen, ze wil de ontwikkelingshulp ook integreren in een strategie die je koude rillingen bezorgt: de zogenaamde '3D-LO' (Diplomacy, Defence, Development, Law and Order). Daarmee wordt de ontwikkelingshulp een van de vele instrumenten in dienst van het buitenlands en veiligheidsbeleid van België. Exact het tegenovergestelde dus van een belangeloze hulp aan landen die nu al meer dan honderd jaar worden onderdrukt door de westerse mogendheden.

De Belgische ngo's die voor een groot deel gefinancierd worden met overheidsgeld, worden almaar meer gepusht om zich in te passen in het ideologische keurslijf, dat de minister hen oplegt. In 2016 verloor meer dan 20% van hen zijn accreditatie als gevolg van een audit, uitgevoerd door Deloitte, een van de reuzen in de sector van de financiële audits. In 2017 kregen de ngo's ruim 15% minder steun dan in 2016. De BTC (Belgische Technische Coöperatie), het overheidsagentschap voor ontwikkelingshulp, is niet veel beter af. Het verliest 20% van zijn fondsen. Je kunt je dus echt wel afvragen of belangeloze ontwikkelingshulp onder deze regering nog wel een toekomst heeft ...