In De Tijd verscheen een artikel waarin Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom van deliberale denktank Itinera, ambtenaren demoniseert als potverteerder van de pensioenen (De Tijd, 15 juni 2017). Tijd om een einde te maken aan deze kromme discussie en écht in te zetten op waardige en betaalbare pensioenen voor iedereen.

Het is zo dat een statutair ambtenaar gemiddeld een hoger wettelijk brutopensioen heeft dan een doorsnee werknemer of zelfstandige. Bovendien moet opgemerkt worden dat een statutair ambtenaar aardig wat belastingen betaalt op z'n pensioen, waardoor het verschil nog flink verkleint. Doorgaans ontvangen enkel een aantal statutaire ambtenaren een waardig wettelijk pensioen.

Voor werknemers in de privé en contractuelen in de openbare diensten is dat veel minder het geval. Zij verdienen dan ook zeker dat gezocht wordt naar manieren om op korte termijn hun pensioen op te trekken.
Bij de zelfstandigen ligt het plaatje enigszins anders. Zij dragen veel minder bij aan de pensioenpot dan ambtenaren en werknemers – van wie overigens netjes te achter halen valt wat hun sociale bijdragen zijn – maar ze halen er relatief zelfs meer uit. De kloof tussen bijdragen en pensioenen neemt wat hen betreft de voorbije jaren dus omgekeerd evenredig toe!

Het stelselmatig demoniseren van één groep zal ons echter niet helpen de pensioenproblemen op te lossen. Waar we nood aan hebben zijn waardige pensioenen voor iedereen en een correcte en faire manier om die duurzaam te financieren. De loopbaan op een werkbare manier tot de pensioenleeftijd draaglijk houden, is trouwens één van de grote uitdagingen waar deze regering geen antwoord op geeft. Dit moet gekoppeld worden aan een rechtvaardige fiscaliteit, waarbij iedereen op een eerlijke manier en naar vermogen bijdraagt en ontvangt.

Het stuit me tegen de borst dat Van de Cloot blijkbaar een werknemerspensioen als normaal beschouwt. Moeten mensen die meer dan 40 jaar gewerkt én bijgedragen hebben dan tevreden zijn met een pensioen van ongeveer 1200 euro per maand? De kosten van een verblijf in een rusthuis, de noodzakelijke zorgen of de opvang – zelfs gewoon leven – worden daarmee niet gedekt. Helaas gaat dit blijkbaar voorbij aan Van de Cloot.

Chris Reniers
voorzitter ACOD