Op de website Change.org circuleert sinds enkele weken een petitie om evenveel moederschapsrust te vragen voor elke moeder (en elke pasgeborene). Initiatiefnemer is de Luxemburgse Valérie Loreaux. Vandaag doet ze haar verhaal in de kranten. zij-kant treedt haar bij, en pleit ook al geruime tijd voor een hervorming van het hele verlofsysteem.

Valérie Loreaux werd na zeven maanden zwangerschap door haar gynaecoloog op inactief gezet, wegens vroegtijdige weeën. Tot haar verrassing kreeg ze plots van de mutualiteit het bericht dat haar moederschapsrust gestart was, ook al was ze nog niet bevallen.

Werkonbekwaamheid wordt moederschapsrust

Zo gaat dat immers: in België hebben vrouwen recht op vijftien weken moederschapsrust, waarvan één week verplicht voor de bevalling moet opgenomen worden. De meeste vrouwen kiezen er dan ook voor om te werken tot één week voor de bevalling (ook al raadt de Wereldgezondheidsorganisatie zes weken prenatale rust aan), om zoveel mogelijk moederschapsrust op te sparen voor na de bevalling. Zij kunnen dan veertien weken thuisblijven met hun baby. Maar wie door een risicozwangerschap vroeger moet thuisblijven, ziet haar postnataal verlof in rook opgaan: werkonbekwaamheid wordt vanaf zes weken voor de bevalling automatisch omgezet in moederschapsrust. Onrechtvaardig, want heel vaak is het niet de moeder, maar de arts die dit beslist.

Geen prioriteit

Valérie moest dus opnieuw aan het werk toen haar dochtertje amper 2,5 maand was. Ze zag zich genoodzaakt te stoppen met borstvoeding, en haar piepjonge baby moest naar de crèche. Verontwaardigd vraagt ze nu om moeders (en baby's) niet af te straffen voor een risicozwangerschap en hen evenveel tijd met de baby te gunnen. Haar onlinepetitie werd al door meer dan 38.000 mensen ondertekend. Minister van Volksgezondheid Maggie De Block liet alvast weten dat het verlengen van de postnatale moederschapsrust bij een risicozwangerschap geen prioriteit is, gezien de besparingen.

Discriminerend

Dit is een stuitende onrechtvaardigheid. En het is niet de enige. Het hele systeem rond ouderschap zit volgens zij-kant discriminerend in elkaar. Zo zijn er de zelfstandige vrouwen, die slechts recht hebben op twaalf weken moederschapsrust (voor 2016 waren het er acht (!)), of de vaders en meemoeders die amper tien dagen kunnen thuisblijven na de geboorte van hun kind.

Geboorteverlof

Dit geboorteverlof is bovendien een recht en geen plicht, wat het opnemen ervan bemoeilijkt. Uit cijfers van het RIZIV, de FOD Sociale Zekerheid en de RVA blijkt dat één op de zeven vaders dit geboorteverlof niet opneemt. Bijna de helft hiervan verwijst daarbij naar de druk van de werkgever of naar de bedrijfscultuur. Zelfstandigen hebben zelfs hier geen recht op.

Tegen deze regeling rees reeds veel protest. Onder andere de Gezinsbond en de Vrouwenraad toonden met een enquête en een petitie aan dat de meerderheid van de ouders dit geboorteverlof veel te kort vindt.

Iedereen heeft recht op evenveel babytijd!

zij-kant treedt de eis van Valérie bij en pleit daarnaast al geruime tijd voor een verplichting en volledige vergoeding van het geboorteverlof, net als op een fikse uitbreiding van het ouderschapsverlof. Iedereen heeft immers recht op evenveel babytijd!