Bart Brinckman (DS 11/4) heeft vragen bij het beleid van het district Borgerhout. Thomas Blommaert noemt Borgerhout het Asterix aan de Schelde. Wat Brinckman de vraag ontlokt of de "polarisatie" tussen het eigenzinnige Borgerhoutse bestuur en het Schoon Verdiep de inwoner van Borgerhout ten goede komt. Het "eigenzinnige "Borgerhout: het is een geuzennaam voor het district. Kent U de " Eed van Borgerhout" ? Dat is een plechtige Eed op 25 februari ll op de pui van het districtshuis gezworen door burgers en politici, onder wie de beide districtsburgemeesters Marij Preneel en Stephanie Van Houtven.

Borgerhout is de eerste TTIP- en CETA-vrije zone in Vlaanderen. Op dit ogenblik zijn er zo al meer dan 2000 in Europa. 2000 lokale besturen die symbolisch een halt toe roepen aan de nieuwe generatie handelsverdragen die de EU sinds de eurocrisis onderhandelt. Met Canada bijvoorbeeld, waarmee CETA werd afgesloten, het eerste handels en investeringsverdrag van het nieuwe type in de nieuwe onstabiele geopolitieke situatie. Op 24 april eerstkomend heeft in het Vlaamse parlement een hoorzitting plaats nadat 16.355 burgers een volksraadpleging voorstelden over CETA alvorens de volksvergadering over zou gaan tot een stemming.

"CETA-vrij Borgerhout" lijkt het "activistisch uitgangspunt" (aldus BB) van Thomas Blommaert te bevestigen en " de vervelende polarisering" (sic) in stand te houden tussen " dat Gallisch dorpje dat zich tweeduizend jaar geleden niet onder de voet liet lopen en Caesar".
Het lijkt wel een ver van mijn bed profileringshow vanwege het districtsbestuur tegenover de keizer van 't Schoon Verdiep... ware het niet dat hoog boven dat Verdiep nog een andere Caesar zich aandient die maakt dat de hulp van zijn CETA-vrij Borgerhout Bart De Wever wel eens goed van pas kan komen. En dat zit zo:
Bart De Wever en met hem zijn schepen van het Havenbedrijf Marc Van Peel zitten met een probleem.
DP World, een van de grootste havenbedrijven in Antwerpen heeft Uw concessiebeleid aangevallen in een Staat-Investeerders arbitrage (ISDS). Een giftig juridisch instrument dat onder vele gedaanten opgenomen is in vele handels- en investeringsverdragen onder, meer in CETA.
Via dit instrument kan een privaat bedrijf overheden dagvaarden zonder recht op verdediging en zonder openbaarheid van zitting. Dit ondermijnt de prerogatieven van onze publieke overheden als vertegenwoordiger van het algemeen belang.
Het Europees Gerechtshof in Luxemburg vernietigde al bijna 200 investeringsakkoorden waarin een dergelijk instrument was vervat. Het buigt zich heden nog altijd over de vraag van België of zo'n instrument zoals voorzien in CETA wel strookt met de basiswetten van de EU, incluis de grondrechten. België heeft dit terecht bedongen in verklaring 37 van CETA.
De Eed van Borgerhout vraagt het Vlaams Parlement het ratificatieproces te stoppen. Minstens tot het Hof van Luxemburg zijn oordeel gegeven heeft. Borgerhout is natuurlijk niet bevoegd voor het concessiebeleid van de stad en het Havenbedrijf. Maar de stad en het Havenbedrijf zelf blijkbaar ook niet meer. Want drie duurbetaalde topadvocaten onderhandelen vandaag achter gesloten deuren over de verdeling van kaaien en opslagplaats voor de container-afhandelaars die in Antwerpen gevestigd zijn.
Zou het een toeval zijn: een door Minister Weyts eind januari halsoverkop en onverwacht opgezet overleg over de nieuwe uitbreidingsplannen van de haven ten koste van Doel? Het zogenaamde 9de Klein Saeftinghe voorstel. Het verband tussen de ISDS en dit overleg mag niet gelegd worden....omdat de stad, de haven, de Vlaamse noch de federale regering publieke verklaringen mogen afleggen over de inhoud van de arbitrage. Die kost de overheid alvast minstens de ronde som van 9 miljoen euro, ook al krijgt DP World ongelijk. Dat zijn de regels van " Caesar IN de Schelde".
Met andere woorden: het lot van de havengemeenschap, het algemeen belang van de Antwerpse belastingbetaler, het ruimtelijk ordeningsbeleid op Linkeroever en last but least de milieu- en verkeersomstandigheden die gepaard gaan met de havenuitbreiding, daarover beslist niet 't Schoon Verdiep, noch het Martelarenplein maar een ongekende "Caesar in de Schelde". In Washington Op eenzijdig verzoek van DP World. Met geheimhouding. Zonder inspraak van de burger, noch van zijn verkozenen.
Misschien nog niet zo'n slecht idee van "Asterix aan de Schelde" om zich CETA-vrij te verklaren.

Frans Geys, Rafa Grinfeld, Herman Van Laer,
drie burgers uit Antwerpen die de "Eed van Borgerhout" aflegden

Dit artikel verscheen eerder in het é-zine "De Groene Belg"