Artikels/Articles Tien redenen waarom we de NAVO beter kwijt dan rijk zijn
| 
Op 11 en 12 juli slaan de NAVO-leiders opnieuw hun tenten op voor een NAVO-top in een peperduur nieuw gebouw waarvoor de belastingbetaler 1,1 miljard dollar moest neertellen. De NAVO is een product van de Koude Oorlog. Terwijl het vroegere Warschaupact – de militaire alliantie van het communistische Oost-Europa – ophield te bestaan, versterkte de NAVO zich tot een mondiale actor door: de uitbreiding van het grondgebied, door militaire interventies buiten dat grondgebied en door een hele reeks militaire samenwerkingsverbanden met partners wereldwijd.
Zo’n topbijeenkomst is ook het ultieme moment om de pers te voeden met propaganda over ‘democratie’, ‘welvaart’, ‘vrede’ en ‘veiligheid’. Maar daarachter schuilt een heel andere, tegenovergestelde realiteit: die van het militarisme, geostrategische belangen, oorlogspolitiek en de winsten van de wapenindustrie, een organisatie die ten dienste staat van de politieke, economische en militaire oligarchie.
Hier tien redenen waarom de NAVO een organisatie is die we beter kwijt dan rijk zijn:
1. NAVO-lidstaten staan onder druk om 2% van het BBP te besteden aan Defensie. In tijden van besparingen moet België bijvoorbeeld zijn defensiebudget dus meer dan verdubbelen. Terwijl miljoenen mensen in Europa in armoede leven, moeten de Europese NAVO-lidstaten als gevolg van de 2% regel meer dan honderd miljard euro extra aan hun militaire apparaten besteden. Dat legt een grote hypotheek op de menselijke veiligheid die nood heeft aan sociaal-economische en milieu-investeringen.
2. Binnen het defensiebudget moet 20% gaan naar aankoop van oorlogstuig…. Voor de oorlogsindustrie is zo’n subsidie-enveloppe om van te watertanden. De wapenindustrie oefent rechtstreeks invloed uit op het NAVO- en EU-beleid via jaarlijkse bijeenkomsten van politici, militairen, wapenlobbyisten en gemilitariseerde academici (het ‘militair-industrieel complex’) en ziet met succes de economische belangen vervuld.
3. De NAVO ziet kernwapens als een hoeksteen van haar militaire strategie. I.p.v. werk te maken van ontwapening zoals gevraagd in het non-proliferatieverdrag worden de kernwapenarsenalen en hun draagsystemen in NAVO-verband gemoderniseerd. De NAVO-lidstaten weigeren om toe te treden tot het verdrag voor een verbod op kernwapens.
4. De NAVO blaast de dreiging met Rusland op en legitimeert zo provocatieve troepenontplooiingen in Polen en de Baltische Staten. Het defensiebudget van de NAVO-lidstaten (915 miljard $) is 14x groter dan dat van Rusland (66 miljard $). Dat van Frankrijk en Duitsland samen is al anderhalve keer groter. De NAVO heeft een vijandbeeld nodig om haar bestaan en stijgende bewapening te kunnen verkopen aan de bevolking.
5. De oostwaartse NAVO-uitbreidingen tot op het voormalige grondgebied van de Sovjet-Unie, de nauwe militaire samenwerking met Zweden en Finland en vooral de open deur voor Georgië en Oekraïne worden in Rusland als een strategische bedreiging gezien. De reactie daarop, zoals de annexatie van de Krim, is een mooi voorbeeld van selffulfilling prophecy….
6. NAVO-militaire interventies en -bombardementen zorgden voor vele duizenden burgerdoden in landen als het voormalig Joegoslavië, Afghanistan en Libië. Het zijn ook NAVO-lidstaten die in de ‘oorlog tegen de terreur’ in Irak en Syrië dood en vernieling zaaien. NAVO-oorlogen zijn vernietigend, werken chaos in de hand, en dragen bij aan de boemerang van terreur en vluchtelingen. In elk geval zorgen ze niet voor vrede en stabiliteit zoals de NAVO-propaganda ons wil doen geloven.
7. De EU-NAVO-banden worden steeds sterker aangehaald en helpen niet alleen de EU verder militariseren als zogenaamde Europese NAVO-poot. De nauwe relaties met de NAVO zijn ook problematisch voor die EU-landen die wensen buiten de NAVO te blijven.
8. Net als de EU ziet de NAVO vluchtelingen als een bedreiging, niet als mensen in nood. Sinds 2016 speelt de NAVO een actieve rol in de EU-grensbewaking en de militarisering van de Middellandse Zee met operatie ‘Sea Guardian’. De militaire aanpak van de vluchtelingenproblematiek, vooral vanuit het door de NAVO gedestabiliseerde Libië, betekent een vette kluif voor de wapenindustrie. Die genereert sowieso al grote winsten uit massale wapenleveringen aan oorlogsgebieden waaruit mensen wegvluchten.
9. De NAVO verdraagt geen democratie. De omvorming tot een interventiemacht is niet verdragrechterlijk gedekt, waarin alleen sprake is van verdediging van het grondgebied. Er vond geen ratificatie plaats door de parlementen. De belangrijke strategische documenten – de tienjaarlijkse ‘strategische concepten’ – zijn pas beschikbaar nadat ze op NAVO-topbijeenkomsten zijn goedgekeurd. Een ontslagnemende Belgische regering Di Rupo keurde in 2014 de 2%-defensiebudgetnorm goed, zonder inspraak van het parlement…
10. De groeiende dominantie van de NAVO en de militarisering gaat ten koste van de Verenigde Naties en de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE). Deze civiele instellingen zijn opgericht om vrede te bewaren volgens een systeem van gemeenschappelijke en alomvattende veiligheid: staten werken samen om hun veiligheid te garanderen en niet in gemilitariseerde groepen tegen elkaar. Na de Koude Oorlog werd het Warschaupact ontbonden, maar bleef de NAVO bestaan. De NAVO is immers ook een economisch blok dat een militaire arm nodig heeft om de geostrategische belangen ervan te vrijwaren.
Wilt u het anders?
Een breed platform van organisaties uit de vredes-, vrouwen-, milieu-, antiracisme- en andere bewegingen roept op om op 7 juli (15u) deel te nemen aan een protestbetoging tegen deze top van Trump en zijn Europese evenknieën. Ze zijn immers het ultieme voorbeeld van een gemilitariseerde kliek die het sociaal welzijn en het milieu offert voor de portemonnee van hun rijke vriendenkliek waaronder de multinationals van de olie- en wapenindustrie. Daarop is uiteraard iedereen welkom.
Dit artikel verscheen eerder op de website van Uitpers
