Peter Mertens is voorzitter van de PVDA en trekt de lijst van deze partij voor de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen.

Hoe bent u tot uw huidig politiek engagement gekomen?

Peter Mertens is geboren in 1969 en studeerde sociologie. Op zijn achttiende richtte hij aan de Ufsia mee de groep Studenten tegen Racisme op. Na zijn studies werkte hij via interimkantoortjes anderhalf jaar voor allerlei bedrijven in de Gentse Kanaalzone. In 1998 ging hij aan de slag als politiek secretaris van de Antwerpse provinciale afdeling van de Partij Van de Arbeid (PVDA). In 2006 werd hij verantwoordelijk voor het Dagelijks Bestuur van de partij. Op het vernieuwingscongres van de PVDA in 2008 klom hij op tot partijvoorzitter. In het boek Op Mensenmaat zette hij zijn visie uiteen op de richting die de partij voortaan zou uitgaan. Eind 2011 publiceerde Peter Mertens zijn bestseller Hoe durven ze? De euro, de crisis en de grote hold-up. Het boek stond bijna onmiddellijk op plaats één in de non-fictie lijst en leverde hem in 2012 de Jaap Kruithofprijs op. In datzelfde jaar schopte Peter Mertens het in Antwerpen als lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen tot vierde populairste politicus. Bij de parlementsverkiezingen van 2014 werd hij echter net niet verkozen. Toch kon de PVDA tijdens de stembusgang twee zetels in de Kamer veroveren. Een jaar later werd Mertens herkozen voor een tweede mandaat als partijvoorzitter. Begin 2016 verkozen de lezers van Homo hem tot 'Politicus van het jaar 2015' in Humo's Pop Poll. Eind 2016 rolde zijn nieuwste werk, Graailand Het leven boven onze stand van de persen.

Wat moet er volgens u gebeuren inzake de volgende thema's?

Woningproblematiek

Een stad is een plaats waar mensen wonen en samenwonen. Wonen zou een basispijler van een stedelijk beleid moeten zijn. Maar dat is niet zo. Vandaag woedt een wooncrisis in Antwerpen. Het stadsbestuur steekt de kop in het zand en is vooral bezorgd om de winstmarges van projectontwikkelaars. Investeren in een goede woning betaalt zich nochtans dubbel en dik terug. Wij willen dat de stad radicaal van koers verandert en het heft in eigen handen neemt. Met een ambitieus A-plan voor betaalbaar wonen. Een stad met voldoende woningen van goede kwaliteit. Een stad die komaf maakt met de onveilige situaties, met de vochtproblemen en de gevolgen daarvan voor de gezondheid. Een stad met een stedelijke wooncoöperatie die zelf instaat voor de bouw en renovatie van betaalbare woningen.

Leefmilieu

Wie denkt bij een stad aan groen, rust en schone lucht? Het is niet omdat we het vandaag anders gewoon zijn, dat zo'n stad niet mogelijk zou zijn. Antwerpen transformeren naar een plek waar het gezond en aangenaam leven is, vraagt wel om visie en daadkracht. Een coherente aanpak van de verschillende bronnen van luchtvervuiling. Het in elkaar passen van de verschillende vormen van groen en natuur om elke buurt aangenamer te maken. En een beleid dat afval zo veel mogelijk voorkomt, hergebruikt en recycleert. Dan ligt een leefbare stad binnen handbereik.
Wij willen ook dat de stad het klimaatneutraal wordt. Door als stad zelf duurzame energie op te wekken voor alle inwoners. Door in het havengebied de omslag te maken naar een circulaire industrie. Door samen de groene revolutie te maken, zonder iemand achter te laten. Zo zorgen we voor een klimaatneutrale stad op mensenmaat.

locale economie

De stad moet haar verantwoordelijkheid opnemen in de strijd tegen sociale dumping. Antwerpen heeft veel troeven om voor kwaliteitsjobs te zorgen. Geen enkel privébedrijf in de stad heeft zo'n groot investeringsbudget in handen als het stadsbestuur. Het stadsbestuur heeft ook de tools om binnen de stadsgrenzen komaf te maken met sociale dumping. Het kan als eigenaar van het Havenbedrijf bepalen of
sociale dumping in de haven al dan niet bestreden wordt. Maar het gedraagt zich tegenover de werknemers daar als een rentenier. Zelfs bij flagrante gevallen van sociale dumping, zoals in de scheepsherstelling en in de havenarbeid, komt het niet tussen. Erger nog, het kiest de kant van bedenkelijke bedrijven en tegen de
belangen van de eigen inwoners. Bij aanbestedingen moet de stad de regie veel beter in handen nemen om een eind te maken aan mistoestanden op bouwwerven en wegenwerken. De aanbestede bedrijven moeten respect hebben voor de verloning, de werkuren en de arbeidsveiligheid. In 70 tot 80 procent van gecontroleerde bouwwerven stelt de sociale inspectie inbreuken vast. Daarom willen we een A-charter met afdwingbare maatregelen tegen sociale dumping. Met zo'n charter, voorgesteld door de vakbonden, sluiten we misstanden uit en houden
we de sleutels in handen om volwaardige jobs met volwaardige contracten te beschermen.

Tewerkstelling

Er zijn duizenden werkende handen nodig voor een stad op mensenmaat. We hebben bouwvakkers nodig om huizen te isoleren, chauffeurs voor een beter openbaar vervoer, meer leerkrachten voor kleinere klassen, meer zorgpersoneel... Er is zo veel te doen. Toch tekent Antwerpen al jaren de hoogste werkloosheidscijfers van Vlaanderen op. Maar het stadsbestuur mist elke ambitie als het om tewerkstelling gaat. Voor 4000 à 5000 vacatures laat men 35 000 tot 40 000 Antwerpse werkzoekenden onder elkaar concurreren. Wij willen hier een trendbreuk. De stad op mensenmaat is een werkende stad.

Onderwijs

Onderwijs is net als gezondheidszorg, wonen en werk een basisrecht. De overheid heeft dan ook de plicht voor iedereen onderwijs te garanderen zonder financiële of andere drempels. Onderwijs moet de talenten van onze kinderen aanboren en ontwikkelen, hen kennis bijbrengen om de wereld te begrijpen, hen kritisch en weerbaar maken om die wereld beter te maken, hun creativiteit en vindingrijkheid stimuleren om aan de uitdagingen van morgen te werken. Onderwijs moet de hefboom zijn voor emancipatie en sociale gelijkheid.

Privatisering van gemeentelijke diensten

Wij zijn uiteraard tegen het privatiseren van gemeentelijke diensten, en met des te meer reden wanneer het sociale diensten betreft. Het bestuur van de stad en het OCMW staat in voor voldoende en goede sociale dienstverlening: buurtwerk, daklozenzorg, drughulp... Het kan daarvoor een beroep doen op sociale organisaties - vzw's - die via een duurzame subsidiëring de zorgcontinuïteit verzekeren. De zorg is geen markt en mag niet in handen vallen van bedrijven met een winstoogmerk. Het sociaal beleid van de stad krijgt vorm in dialoog met de sociale organisaties. Zij werken op het veld en hebben de expertise. In de sociale zorg staan de mensenrechten centraal. De sociale zorg verleent individuele hulp, maar heeft ook een signaalfunctie en emancipeert mensen in een kwetsbare positie. Een sociaal beleid pakt de armoede en de sociale uitsluiting aan. Het investeert in wonen, werk, onderwijs, gezondheidszorg en creëert kansen in culturele en maatschappelijke ontplooiing.

Opvang van asielzoekers en migranten

Antwerpen is van oudsher een havenstad, gericht op de wereld. Haar rijke geschiedenis werd altijd al gekenmerkt door migratie. De superdiversiteit van vandaag zorgt voor sterke troeven, als we erin slagen iedereen gelijke rechten en kansen te bieden. Dat is vandaag niet het geval. Het risico op armoede, werkloosheid, laaggeschooldheid of slechte huisvesting is vandaag veel groter als je een ander kleurtje hebt of als je naam een andere afkomst laat vermoeden. Racisme is geen excuus voor eigen falen, maar een trieste realiteit. Met de PVDA willen we de concurrentie tussen mensen die het moeilijk hebben uitschakelen. Door voor genoeg sociale voorzieningen te zorgen. En door het racisme uit te schakelen.

Internationale samenwerking (vredes- en ontwikkelingsbeleid, handel, investeringen ...)

Antwerpen is een havenstad met een blik op de wereld. In een stad als de onze, waar mensen uit de hele wereld samenwonen, zijn ontwikkelingssamenwerking en internationale solidariteit belangrijk. Ze dragen bij tot een meer open en solidaire samenleving. Wij vinden dat het stadsbestuur moet blijven inzetten op ontwikkelingssamenwerking en op initiatieven van Antwerpse organisaties die actief zijn rond internationale solidariteit. Wij zien Antwerpen als een solidaire stad die inzet op een actief lokaal vredesbeleid en die ons Belgische koloniale verleden duidt. Een stad die geen relaties onderhoudt met apartheidsregimes en het internationaal recht hoog in haar vaandel draagt. Een stad waar solidaire burgers elkaar vinden in de talrijke verenigingen voor internationale solidariteit.

Gemeentelijke democratie

We leven in Antwerpen met meer dan een half miljoen inwoners samen. De toekomst van onze stad is niet alleen een zaak van negen schepenen, laat staan van enkele bevriende vastgoedmakelaars, maar wel van ons allemaal. Hoe meer bewoners betrokken worden bij het beleid van onze stad, hoe groter de collectieve kennis, ervaring, capaciteit en draagkracht. Inspraak en participatie verbeteren het samenleven. En ze zijn essentieel, want iedereen moet meetellen. Mensen uit alle lagen van de bevolking, ook wie in de samenleving doorgaans onzichtbaar blijft, moet opgezocht, geïnformeerd en betrokken worden.

andere thema's die voor u van belang zijn.

Armoede

Wat moet het komende stadsbestuur prioritair doen? De armoede aanpakken! Zo luidde het duidelijke antwoord van de bijna 9000 Antwerpenaren in onze Grote Bevraging. Armoedebestrijding is het allerbelangrijkste. Maar armoede is ook de olifant in de kamer. De politiek zwijgt erover en voert een bestraffend beleid van 'eigen schuld, dikke bult'. Wij niet, wij willen mensen versterken. Wij zetten volop in op wonen, op werk, op gezondheid, op onderwijs en op ontplooiing. Daar worden mensen sterker van, en de stad ook. In alle stadswijken openen we laagdrempelige wijkhuizen waar mensen terechtkunnen. We herbevestigen de eindverantwoordelijkheid van het OCMW in het garanderen van de grondrechten. We zorgen ervoor dat de stedelijke dienstverlening bereikbaar, begrijpelijk en behulpzaam is. En dat rechten automatisch worden toegekend. We garanderen het recht op wonen, en zorgen ervoor dat ook mensen in een kwetsbare positie een job hebben. We garanderen de toegang tot water en energie als mensenrecht. Kortom: we bestrijden de armoede, niet de armen.

Mobiliteit

De stad weer in beweging brengen op zo'n manier dat iedereen mee kan: dat is de mobiliteitsuitdaging. Een performant openbaar vervoer kan de ruggengraat van een duurzame mobiliteit worden. De fiets laten we uitgroeien tot een gezond en veilig alternatief voor de auto. En als je toch eens een auto nodig hebt, kies je het best voor een auto die zo weinig mogelijk vervuilt. Een slimme ruimtelijke ordening zorgt ervoor dat veel verplaatsingen gewoon niet meer hoeven. Op die manier trekken we het verkeer weer vlot en zorgen we voor propere lucht in de stad.

fractiediscipline
Indien verkozen, zal ik de fractiediscipline altijd volgen