Aanval op de gemeenschapsinstellingen
Personeel voelt zich onterecht aangesproken

In het Laatste nieuws van 4 september konden we lezen: "Vernietigend verslag over Vlaamse jeugdinstellingen: 'Ik weet niet hoeveel verder mijn mond kan openvallen'". Dit komt uit de opengevallen mond van Lorin Parys (volksvertegenwoordiger N-VA) naar aanleiding van een verslag van de 'maandcommissarissen' die in opdracht van het Kinderrechtencommissariaat elke maand een bezoek brengen aan een van de jeugdinstellingen in Vlaanderen. ACOD is niet verrast over de bevindingen, maar neemt wel het personeel in bescherming

ACOD Gemeenschapsinstellingen trekt al jaren aan de alarmbel
De ACOD kaart al jaren aan dat de infrastructuur moet verbeteren, wat beetje bij beetje gebeurt. Meer nog, in de afgelopen 15 jaar legde het personeel van de gemeenschapsinstellingen al 10 keer het werk neer om aandacht te vragen voor de jongeren met psychiatrische problematiek die bij hen belanden terwijl ze in de psychiatrie zouden moeten worden opgenomen om de hulp te krijgen waar ze recht op hebben.

Celplaatsing, kan dit of kan dit niet?
Het personeel voelt zich aangesproken wanneer er in de pers gezegd wordt dat jongeren tot 14 dagen in een isoleercel belanden. Men stelt dit voor alsof het een dagelijkse praktijk is. Niets is minder waar. Een celplaatsing is altijd een weloverwogen maatregel die nooit licht genomen wordt en die vaak zeer kort is, dat kan een half uur of een halve dag zijn. Soms is de celplaatsing een dag of iets langer. Alles hangt af van de situatie van het moment.
Deze maatregel wordt genomen om zware fysieke agressie naar begeleiders, medebewoners of naar zichzelf een halt toe te roepen.
Vooral dat laatste is een groot probleem. Een aantal jongeren met uitgesproken psychiatrische problematiek hoort niet thuis in de gemeenschapsinstellingen maar belandt er toch omdat er geen plaats is in de psychiatrie of omdat ze er geweigerd worden. Dergelijke jongeren zijn vaak een groot gevaar voor anderen en voor zichzelf. Dit gedrag een halt toeroepen is de plicht van het personeel in de gemeenschapsinstellingen, en soms is een celplaatsing op dat moment de enige manier.

Dank aan het personeel
Het personeel van de gemeenschapsinstellingen werkt dagelijks met grote inzet en gedrevenheid, in het belang van de geplaatste minderjarigen. Er worden soms succesverhalen geschreven, maar die halen weinig of nooit de pers. Daarom is deze frontale aanval op de gemeenschapsinstellingen en dus op het voltallige personeel een kaakslag voor al wie zich weken, maanden en jaren inzet om deze kwetsbare jongeren te begeleiden.

De ACOD strijdt al jaren voor meer personeel, meer middelen, meer oplossingen, meer samenwerking met de psychiatrie. Met wisselend succes. Niet alle problemen zijn opgelost, dat is duidelijk. ACOD zal zich blijven inzetten, omdat het kan, omdat het moet, omdat het nodig is.