Selectieve klaagkoren aangevoerd door bedrijfsleiders projecteerden de afgelopen maanden steeds dezelfde boodschap op eenieders netvlies: werk genoeg en vacatures zat, maar we krijgen ze zo moeilijk ingevuld. De sirenes van het patronaat konden politici de afgelopen maanden verleiden tot een remediërende denkoefening, gevat in een arbeidsdeal net voor het zomerreces. Inhoudelijk gevoed door economen en liberalen die hun vrijheidsidealen indachtig geloven dat disciplineringsstrategieën de brandstof zijn voor een passend zoekgedrag. Eens die hangmatten afgeknipt, zullen – volgens deze besparingsstrategen – de tussenschotten tussen vraag en aanbod weggeruimd zijn. En dan kunnen steden zich opmaken voor de concretisering van de politieke ambities van de ministers van werk in België en Vlaanderen, de heren Peeters en Muyters. Beiden voorzien tegen 2025 een volledige tewerkstelling in Vlaanderen en bij uitbreiding in heel België.

FACT CHECK

Om het fictiegehalte van bovenstaand stukje tekst wat te blussen, trek ik de lezer toch eventjes terug naar enkele cijfermatige vaststellingen die de reële contouren van onze arbeidsmarkt vormen.