F-35 wordt strop om hals Belgische bevolking

De federale regering besliste op 24 oktober 2018 om over te gaan tot de aankoop van de Amerikaanse F-35. Dit toestel moet de F-16 vervangen. Pax Christi Vlaanderen ziet dit als een grote misrekening, niet alleen omdat deze beslissing in een oorlogszuchtig discours past, maar ook omdat het om een reusachtige kost gaat, die zijn effect zal hebben op alle andere beleidsdomeinen van de regering. Dupe van deze beslissing zijn de burgers van dit land, die geconfronteerd zullen worden met (serieuze!) besparingen op gezondheidszorg en sociale zekerheid, en de mensen die door Belgische bommen zullen sneuvelen als 'collateral damage'.

Laten we een kat een kat noemen: een gevechtsvliegtuig is een bommenwerper en veel militair nut heeft zo'n moordwapen vandaag niet meer. De militaire uitdagingen liggen veel meer op vlak van guerrillastrijd en cyberaanvallen. De documentaires over de Eerste en Tweede Wereldoorlogen tonen zeer goed aan dat bombardementen vooral enorme schade aanrichten, met honderden tot duizenden slachtoffers en hele verwoeste wijken, erfgoed, enz. Worden met die bombardementen de bevelhebbers en staatsleiders geraakt? Nee. En ja, militaire verliezen leiden - als ze langdurig en massaal zijn - tot stappen van de oorlogspartijen richting onderhandelingstafel, maar ten koste van wie en wat? Miljoenen mensen zijn gestorven voor het koppig eergevoel van machtshebbers. Wil België dat soort oorlogsvoering handhaven?

Vandaag zijn we toch al zover dat we weten dat conflictpreventie als onderdeel van een goed opgebouwd diplomatiek systeem meer zoden aan de dijk zet dan vechten. We weten ook (wetenschappelijk bewezen!) dat diplomatie, geweldloos protest en ongewapend verzet dubbel zoveel kans maakt op echte vrede dan gewapende varianten. Dubbel zoveel! Waarom wil België dan 15 miljard euro (aankoop, onderhoud en gebruik, cfr. kolonel Harold Van Pee in de Kamercommissie Defensie op 24 februari 2016) investeren in tuigen die het Defensiebeleid ondermijnen? De slogan luidt immers Voorrang aan vrede. En waarom wil België niet investeren in conflictpreventie en vredesopbouw? Cijfers vinden van dat laatste is moeilijk, want niet transparant, maar met 'enkele' miljoenen zitten we wellicht niet ver naast de waarheid. Enkele miljoenen ten opzichte van vijftienduizend miljoen euro? Wij worden daar stil van, en dan verontwaardigd. Erg verontwaardigd.

Ondertussen wordt de bevolking gesust met de telkens terugkerende mantra van het terugverdieneffect. Het zogenaamd economische voordeel doet het altijd goed als het om wapens en wapenleveringen gaat. De vraag is alleen: welk terugverdieneffect? België koopt de F-35 (zo goed als) kant-en-klaar en de Amerikanen laten heus niet in hun hoogtechnologische papieren kijken. Dus veel zal België na de aflevering niet in de pap te brokken hebben. Zelfs onze Noorderburen, die wel bij de ontwikkeling van de F-35 betrokken waren, hebben nare dromen over de compensaties die er voor hen nog te rapen zullen zijn...

De regering legt een strop om de hals van de bevolking. Is dat wat wij willen? We worden meegezogen in een verhaal dat we niet anders kunnen. Dat is kwatsch. We kunnen perfect anders. Zowel binnen het militair denken (zoals via pooling en sharing van vliegtuigen), als daarbuiten. Dus wat zit er echt achter deze beslissing? Wie wordt hier beter van? Wat zijn de drijfveren? Wij weten het niet. Want er is geen debat geweest. Op geen enkel moment is er in het parlement over de grond van de zaak gediscussieerd: hebben wij bommenwerpers nodig? En zo ja, om wat te doen? De Strategische Nota van Defensie biedt geen antwoord.

Het is echt tijd dat wij, sociale organisaties én burgers, onze stem laten horen. Willen wij een strop rond onze nek? Willen wij ernstige besparingen op gezondheidszorg en sociale zekerheid omdat wij ergens in de wereld bommen gaan droppen? Die bommen houden de misdaad en schendingen niet tegen. Wel doorgedreven conflictpreventie en vredesopbouw. Wij willen daar graag 15.000.000.000 euro voor!