Boycot Eurosong 2019 in apartheid-Israël

Belgische organisaties en activisten sluiten zich met een petitie aan bij de oproep van Belgische kunstenaars om het komende Eurovisie-Songfestival 2019 in Israël te boycotten. Zij zien deze oproep als een onderdeel van de BDS-beweging (Boycot-Divest-Sanction) die wereldwijd uitbreidt en nieuwe aanhangers vindt tegen de bezetting en kolonisatie van Palestina door Israël en de apartheid in Israël.

Comité Boycot Eurosong 2019

Roger Waters, oprichter van Pink Floyd, is een van de artiesten die de BDS-beweging en de boycot van Eurosong 2019 bepleiten (YouTube still)

Eurosong in een te boycotten land?

Palestina wordt bezet, zit onder de knoet en dat is al meer dan driekwart eeuw zo. Er zijn helaas mensen en organisaties die vinden dat je opkomen voor Palestijnse rechten genadeloos moet bestrijden. En dat je Israëls belangen dient door andersdenkenden verbaal de hersens in te slaan, bij voorkeur door hen uit te maken voor 'antisemiet'. Of die beschuldigingen enige grond hebben, doet voor hen niet ter zake. Het gaat om het uitschakelen van de verkondiger van het ongewenste nieuws.

De scheldtirade van André Gantman, N-VA gemeenteraadslid en voorzitter van Opera en Ballet Vlaanderen, op het Shalomfestival van de vrienden van Israël aan de Antwerpse Groenplaats tegen Robrecht Vanderbeeken, die de socialistische vakbondscentrale van de cultuurwerkers leidt, is een sprekend voorbeeld van shooting the messenger.

In een uitvoerig opiniestuk in DeWereldMorgen steunde Vanderbeeken deze zomer de (culturele) boycot-beweging tegen Israël, naar het voorbeeld van de boycot van de apartheid in Zuid-Afrika. Boycotcampagnes die geworteld zijn in de universele mensenrechten en opkomen voor het recht van onderdrukte gemeenschappen, zijn voor hem een legitiem, vreedzaam verzetsmiddel.

Het als antisemiet aan de schandpaal nagelen van politieke tegenstanders is het favoriete wapen van de Israël-lobby, die octopus met grijparmen over de hele wereld. In zijn toespraak tot het Labourcongres op 26 september jl. beloofde Jeremy Corbyn de staat Palestina te zullen erkennen zodra hij regeringsleider is. Daarop werd Corbyn afgeschilderd als het vleesgeworden antisemitisme. Ook de Nederlandse oud-premier Dries Van Agt wordt weggezet als antisemiet wanneer hij de Palestijnse rechten verdedigt.

Bij ons schreef Charles Ducal als dichter des vaderlands het gedicht 'As in de mond'. Dat gaat over de zionistische terreur tegen de Palestijnse bevolking en over het misbruik door de Israëlische regering van het joodse geloof en de herinnering aan de Jodenvervolging, om de kolonisering en racistische behandeling van de Palestijnen goed te praten. Joods Actueel noemde dat gedicht 'haatverzen' en de blog Elders of ZIyon had het over 'antisemitisme'.

Lucas Catherine, een auteur met boeken over islam en kolonisatie, in het bijzonder van Congo en Palestina, kreeg van Mia Doornaert in De Standaard herhaaldelijk het epitheton "antisemiet". Ze werd daarvoor bij de Raad voor Journalistiek op het matje geroepen. Lucas Catherine kreeg recht van antwoord, maar wordt sindsdien door DS 'geboycot'. Ook Catherine is een slachtoffer van de mores van de schiettent.

Natuurlijk delen mensen als Vanderbeeken, Ducal en Catherine de ongerustheid over het oplaaien van allerlei vormen van racisme, van vreemdelingenhaat en van antisemitisme. Mede daarom proberen zij het debat over Israël/Palestina inhoudelijk te maken. De schiettent tegen deze mensen heeft geen andere reden dan dit inhoudelijke debat juist te verhinderen.

Ook premier Michel begon begin 2018 wild te schieten, en wel op de Britse cineast Ken Loach, die in zijn films keer op keer uitsluiting en discriminatie aanklaagt. Loach moest zich op een vernederende wijze verantwoorden voor het eredoctoraat van de ULB. Hij werd geviseerd omdat hij zich al jaren inzet voor de rechten van de Palestijnen. In bepaalde kringen is nog altijd niet verteerd dat Loach tijdens een vorige passage in ons land lid was van het Russell Tribunal dat een speciale zitting hield over de oorlog tegen Gaza. Tijdens die zitting werd onder meer door enkele Israëlische dissidenten een huiveringwekkend beeld geschetst van de moorddadige Israëlische politiek.

Wereldwijde steun voor de boycot

Toch kan de Israël-lobby niet verhinderen dat de boycotbeweging wereldwijd armslag krijgt, met de steun van duizenden vooraanstaande namen: Alice Walker, Betty Williams, Brian Eno, Chris Hedges, Cynthia McKinney, Etienne Balibar, Federico Mayor Zaragoza, Frei Betto, Ilan Pappé, John Berger, John Pilger, Judith Butler, Mairead Maguire, Michael Ondaatje, Mike Leigh, Noam Chomsky, Rashid Khalidi, Richard Falk, Rigoberta Menchú, Roger Waters, Ronnie Kasrils, Slavoj Žižek, Sinead O'Connor, Stephen Hawking, Patti Smith, Massive Attack, Angela Davis, Eyal Sivan, Peter Gabriel, Naomi Klein en vele anderen.

Belgische steun tegen Eurosong in Israël

In heel Europa roepen allerlei artiesten op om het Eurovisiesongfestival 2019 niet in Israël te organiseren. In ons land zijn dat onder andere: Daan, Raymond Van het Groenewoud, Stef Kamil Carlens, Slongsdievanongs, DJ Murdock, Code Rouge, Salahdine Ibnou, Junior Mthombeni, Alain Platel, Luca Kortekaas, Fikry El Azzouzi, Erik Vlaminck, Rachida Lamrabet, Lieven De Cauter, Didi de Paris, Marijke Pinoy, Dirk Tuypens, Caroline Rottier, Ron Cornet, Nabil Mallet, Chokri Ben Chikha, Dominique Willaert, Mohamed Ikoubaan, Lebuïn D'Haese, Stijn Van Dorpe, ...

Dat een cultuurvakbond hier mee de schouders onder zet, getuigt van maatschappelijke betrokkenheid. In Israël is er een wetsvoorstel in behandeling die dergelijke oproepen of steun daaraan wil sanctioneren met effectieve gevangenisstraffen.

Ook in het buitenland zijn er pogingen om de BDS-beweging (Boycot, desinvesterings- en sanctiebeweging) te criminaliseren. We verzetten ons daar uitdrukkelijk tegen. Boycotten, desinvesteren en sanctioneren zijn perfect legitieme en geweldloze actiemiddelen die thuishoren in een democratische samenleving. Het oproepen daartoe als middel om de mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden van een staat aan te klagen en te doen ophouden, valt onder het recht op vrije meningsuiting.