Op basis van de binnengekomen resultaten van een bevraging bij onze vakbondsafgevaardigden schat COC in dat 40.000 personeelseden in onderwijs het werk vandaag neerleggen. Dat is een fenomenaal succes, aangezien de actie van vandaag toch vooral een anticipatie is op een mogelijk toekomstig onderwijsbeleid.

In alle onderwijsniveaus en -sectoren (basisonderwijs – secundair onderwijs – CLB – hoger onderwijs – volwassenenonderwijs - deeltijds kunstonderwijs - basiseducatie) is er gestaakt. Het leeuwenaandeel is terug te vinden in het basisonderwijs en het secundair onderwijs (85% van het aantal stakers). Dat is ook niet onlogisch aangezien het leerplichtonderwijs het meeste personeelsleden telt. Deze algemene onderwijsstaking van woensdag 20 maart 2019 - nu al een historische datum - is dan ook een krachtig signaal geworden aan de toekomstige Vlaamse Regering, aan de nieuwe minister van onderwijs en aan al wie beleidsverantwoordelijkheid draagt in het onderwijs.

En dat signaal is heel duidelijk. Wil men de chaos vermijden die er in het Vlaamse onderwijs zit aan te komen, dan zijn overal extra investeringen noodzakelijk en niet alleen in de kleuterklas zoals minister Crevits, sommige politieke partijen en een onderwijskoepel suggereren. Concrete maatregelen voor de aantrekkelijkheid van het beroep zullen moeten voorkomen dat het lerarentekort helemaal dramatisch wordt. De werkdruk moet in heel het onderwijs omlaag om te voorkomen dat nog meer mensen dan vandaag uitvallen en er moeten dringend echte eindeloopbaanmaatregelen komen. Hervormingen zoals het M-decreet bijvoorbeeld moeten eindelijk eens met middelen ondersteund worden. Het moet gedaan zijn diezelfde onderwijswagen steeds voller te laden. Hij staat op het punt te bezwijken. Het wordt hoog tijd dat het personeel ruimte krijgt voor haar kerntaken. Erken de onderwijsprofessional en overbelast hem niet met zinloze administratie. Geef hem vrijheid in de didactische aanpak van zijn lessen. Erken zijn expertise. Onderwijs verdient waardering en respect.

Voor COC is de staking van vandaag nog maar een schot voor de boeg van de toekomstige Vlaamse Regering, van de nieuwe minister van onderwijs en van al wie beleidsverantwoordelijkheid draagt in het onderwijs. Als het nieuwe regeerakkoord geen totaalplan voor het hele Vlaamse onderwijs inhoudt, dan zal het volgende schot geen 18 jaar op zich laten wachten en het zal ook niet meer vóór de boeg zijn. Een andere kijk op de organisatie van onderwijs en extra investeringen zijn noodzakelijke ingrediënten voor dat plan.