| 
Op 29 april voerde het ACV aan het Brusselse Zuidstation actie naar aanleiding van de werelddag voor veilig en gezond werk. Wij brengen de argumenten waarom het ACV deze actie broodnodig vond. Wij brengen een kort verslag van de actie aangevuld met enkele foto’s, en een slotbedenking.
Als redenen voor deze actie geeft het ACV aan:
- Nog één werkdag op twee sterft in België iemand door een arbeidsongeval.
- Elke werkdag lopen gemiddeld 85 werknemers een blijvende arbeidsongeschiktheid op door een arbeidsongeval.
- Bij 49% van 56.957 controles worden overtredingen van de veiligheidswetgeving vastgesteld.
- Ondertussen zijn er nog slechts 133 inspecteurs actief om de naleving van veiligheids- en welzijnsreglementering te controleren. Dat zijn er 34 minder dan in 2004, ondanks herhaalde politieke beloftes om de onderbezetting aan te pakken.
- Ondertussen loopt het door verzekeraars geweigerde aantal arbeidsongevallen op. Van 2,2% in 1985 tot 11,7% in 2017.
Met de actie op 29 april stelt het ACV een duidelijke eis aan de politiek. We willen dat alle slachtoffers van een arbeidsongeval onmiddellijk een kopie krijgen van de aangifte. Want een foutieve of onvolledige aangifte door een werkgever is vaak de oorzaak van een weigering van het arbeidsongeval door de verzekeraar. Dit recht moet wettelijk verankerd worden.
Verloop van de actie
Onder ruime belangstelling van radio en televisie werd de zware menselijke impact van arbeidsongevallen, de realiteit achter de statistieken, naast het Station van Brussel Zuid pakkend gevisualiseerd door in witte pakken gehulde en gemaskerde militanten die op even zovele bedden roerloos de 80 jaarlijkse dodelijke slachtoffers symboliseerden.
Foto’s
Onze reporter-supporter was erbij om de solidariteit van LEF te betuigen en maakte enkele foto’s. Zie https://photos.app.goo.gl/LmsAHFtkQAGTNrJb6
Slotbedenking
De verzekering voor beroepsziekten is sinds 1927 onderdeel van de sociale zekerheid waaraan alle werkgevers een vast percentage van de loonmassa bijdragen. Zij hebben er geen rechtstreeks belang bij dat aanvragen tot erkenning zouden geweigerd worden.
De verzekering voor arbeidsongevalllen, werd sinds de invoering ervan in 1903, daarentegen volledig overgelaten aan (privé) verzekeringsmaatschappijen. Zowel deze maatschappijen als de werkgevers, die deze verzekeringen (verplicht) onderschrijven hebben belang bij de weigering om arbeidsongevallen te erkennen. De eerste om winstmotieven, de tweede omdat hun verzekeringspremie gemoduleerd wordt in functie van het aantal (erkende) ongevallen.
Dit is weer een illustratie van de pernicieuze effecten van de privatisering van maatschappelijk noodzakelijke vangnetten, i.p.v. systemen gebaseerd op solidariteit.
