Een duizendtal actievoerders vanuit de Koerdische Gemeenschap betoogden op 22 mei in Brussel om zich solidair te verklaren met de hongerstakers in de Turkse gevangenissen, en om op te roepen dat de eisen ingewilligd worden opdat deze hongerstakingen stoppen. De eisen van de hongerstakers zijn niet meer dan de vraag dat Turkije haar eigen wetten naleeft en zich houdt aan haar internationale verplichtingen.

Erdogan is op oorlogspad

Concreet gaat het om de isolatie van de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan van de buitenwereld. Nochtans is Öcalan een sterke stem voor een vreedzame, politieke en onderhandelde oplossing van de Koerdische kwestie. Zelfs vanuit een eenzame opsluiting op het Imrali gevangeniseiland, was hij de belangrijkste aanstuurder van het vredesproces tussen 2013 en 2015. Toen de AKP-regering en Erdogan voor zichzelf beslisten om opnieuw het oorlogspad te bewandelen, werd hij in april 2015 in totale isolatie weggezet. Enkele maanden later begon de oorlog opnieuw. Zijn familie, advocaten en politici kunnen hem al jaren niet meer bezoeken. De advocaten kunnen zijn cliënt al sinds 2011 niet meer bezoeken. Europa stond erbij en keek er naar...

Geef vrede een kans

Leyla Güven, een parlementariër die zelf opgesloten zat, startte op 7 november 2018 een hongerstaking als een aanklacht tegen het schenden van de wetten door de overheid zelf en wees naar de isolatie van Öcalan als kantelpunt om Turkije terug in het democratische kamp te trekken. Sinsdien kreeg zij navolging door duizenden andere hongerstakers. Als Öcalan vrij kan spreken en handelen, is hij in staat om een uitweg te bieden uit de huidige politieke malaise en systeemcrisis. Öcalan's spreken zal een verademing zijn voor alle democratische krachten van Turkije. Maar de dictatoriale Erdogan probeert elk alternatief op zijn beleid in de kiem te smoren door alle democratische politieke krachten te brutaliseren onder het mom van "strijd tegen de PKK". Opnieuw staat Europa erbij en kijkt ernaar...

Protest helpt. Dat is bewezen.

Het protest in de gevangenissen en de solidariteitsbeweging erbuiten drijft de AKP-regering in het nauw. Ze heeft al toegevingen moeten doen. Een keer heeft Öcalan's familie hem mogen bezoeken, en recent nog zijn advocaten ook. Maar dat zijn eenmalige toegevingen die erop gericht zijn verwarring te zaaien en de hongerstakingen te breken. De hongerstakers zelf zeggen dat ze hier niet in trappen en doorgaan met hun actie. Wat ze willen, is dat Turkije zich houdt aan haar eigen wetten en internationale verplichtingen en dat alle gevangenen van hun rechten structureel kunnen gebruikmaken.

Wat kan Europa doen?

Recent heeft de Comittee for the Prevention of Torture (CPT, een organisatie van de Raad van Europa) een bezoek gebracht aan verschillende Turkse gevangenissen. Ze zijn ook op Imrali geweest en hebben Ocalan bezocht. Ook dat is het resultaat van het Koerdisch protest in Europa. Er zijn hongerstakingen in Straatsburg, Parijs, Berlijn, Den Haag, Londen en Rome. Bij een eerder bezoek heeft de CPT aanbevelingen en aanpassingen geformuleerd maar Turkije heeft er niks mee gedaan. Hetzelfde mag niet opnieuw gebeuren. Als Turkije zich niet aan de regels wilt houden, moeten de Raad van Europa en de Europese Unie krachtig protesteren.

De betoging vertrok om 11u van het centraal station in Brussel en liep naar het Luxemburgplein waar het Europees Parlement ligt. Daar werd om 13u een slotmeeting met speeches gehouden.

Orhan Kilic
NavBel