STIJGENDE KINDERARMOEDE IS EEN BLAMAGE VOOR HET BELEID

Armoedig beleid betekende vooral bijkomende taksen en prijsstijgingen. Kwetsbare groepen moeten elke dag de onverbiddelijke keuze maken tussen verwarming en voedsel, tussen huur en schoolgeld betalen. Kinderarmoede is de top van de ijsberg van het onbarmhartige beleid, zo staat in een brief van Decenniumdoelen aan de Vlaamse parlementsleden.

Toch had Vlaanderen andere keuzes kunnen maken. Bea Cantillon en Wim Van Lancker wezen al op het gebrek aan moed om van het Groeipakket een instrument tegen armoede en ongelijkheid te maken. Canada opteerde voor zo een beleid. Hun kinderarmoedeplan is ambitieus en bevat voldoende middelen met een genereus Groeipakket voor de kwetsbare groepen.

Het huidige Vlaamse Groeipakket zal, zoals Leen Dubois van K&G zegt, inderdaad een effect hebben op armoede en ongelijkheid, maar niet voldoende. Vandaag is amper 6 % van het budget voor het Groeipakket bestemd voor sociale toeslagen. Optrekken tot 10% zou een wereld van verschil maken.
Decenniumdoelen, in haar campagne Komafmetarmoede, heeft aangetoond dat mits een heroriëntering van het huidige budget, echt ingezet kan worden op armoedebestrijding. Een hoger bedrag voor elk kwetsbaar gezin is mogelijk. Armoedeorganisaties als het Netwerk tegen Armoede en Welzijnszorg verwittigden de regering al in de armoedetoets. Zij bleef echter doof voor wat leeft bij mensen in armoede.

De toekomstige regering kan een nieuwe blamage vermijden. Inzetten op kinderarmoede vraagt meer dan een lik-op-stuk beleid, het vraagt een moedig beleid dat gaat voor investeren in kinderen en gezinnen. Wanneer gaan de regeringsonderhandelingen over zaken die er echt toe doen?