We moeten investeren in de sociale zekerheid die ons altijd beschermd bij pech of bij verlies van job. Dat zegt Raf De Weerdt, federaal secretaris van het ABVV. “Onze sociale zekerheid is een robuust systeem en moet dat blijven. Iedereen komt er op een gegeven moment wel mee in aanraking. Investeren in sociale zekerheid is investeren in levenskwaliteit.”

Raf De Weerdt, specialist sociale zekerheid, klaagt aan dat de regering ongedekte cheques uitschrijft aan bedrijven, maar die dan wel tracht te innen door geld te halen bij de mensen. Ze verwoorden het als ‘besparen op sociale uitgaven’, maar het komt neer op meer betalen bij de dokter of duurdere geneesmiddelen.

Cadeaus voor werkgevers
“Het regeringsbeleid was er de afgelopen jaren op gericht cadeaus te geven aan werkgevers. De ongedekte taxshift, met een verlaging van de patronale sociale zekerheidsbijdragen, is daar het belangrijkste voorbeeld van. Een cadeau van enkele miljarden, zorgt natuurlijk elders op de balans voor een tekort. Onder het mom van noodzakelijke besparingen zijn ze dan in de uitgaven gaan snoeien. In de gezondheidszorg, bijvoorbeeld, betalen we meer voor een doktersbezoek. Geneesmiddelen worden duurder. Deze maatregelen hebben een directe impact op het dagelijks leven van ieder individu. Hier of daar een paar miljoen wegsnijden … De mensen vóelen dat.”

Natuurlijk is de betaalbaarheid een zorg. Tot nu toe wordt de focus gelegd op de uitgavenzijde. Wat zijn die uitgaven van de sociale zekerheid? Jouw uitkering wanneer je ziek wordt, een ongeval krijgt of je job verliest. Jouw pensioen, jouw betaalde vakantie, moederschapsrust. Jouw uitkering van de mutualiteit of de RVA, als je ziek bent of je loopbaan onderbreekt. Die uitgaven van de sociale zekerheid betekenen ook dat je bij de dokter, de tandarts of in het ziekenhuis minder moet betalen.

“Onze sociale zekerheid is heus geen overdreven riant systeem”, zegt Raf De Weerdt. “Het grootste deel van de middelen gaat naar de ziekteverzekering, toch wel de basis van een beschaafde samenleving. Een ander belangrijk deel gaat naar de pensioenen, die in ons land eigenlijk zelfs te laag zijn. En een laatste deel gaat naar andere uitgaven, zoals werkloosheid, arbeidsongevallen of het jaarlijks vakantiegeld voor arbeiders.”

Toonbeeld solidariteit
“Onze sociale zekerheid is een toonbeeld van solidariteit. De gezonden betalen voor de zieken, de hoge lonen dragen meer bij dan de lage lonen, diegenen die het geluk hebben te kunnen werken betalen voor diegenen die de pech hebben hun werk te verliezen en de actieven betalen de pensioenen voor diegenen die hun leven lang gewerkt hebben. En dat alles in de wetenschap dat je zelf op dit sociaal stelsel beroep zal kunnen doen als je het nodig hebt. Het is een robuust systeem dat investeringen verdient. Investeren in sociale zekerheid is investeren in levenskwaliteit.”

Daarom moeten we kijken naar de inkomstenzijde. Raf De Weerdt: “Vandaag is het vooral via de arbeid van de werknemers dat hiertoe wordt bijgedragen. Wij willen die basis verbreed zien, naar andere vormen van inkomen, zoals die uit kapitaal. Zo stellen we dit systeem veilig voor de komende generaties.”

Twee snelheden
Logisch toch? Hoe groter het bereik waarop je solidariteit gebaseerd is, hoe beter je tegenslagen kan opvangen. Hoe groter de gemeenschappelijke pot door bijdragen te verzamelen, hoe beter je de personen kan helpen die er op een bepaald ogenblik nood aan hebben. En dat is de functie van onze sociale zekerheid. Bovendien moeten we vermijden een sociale zekerheidssysteem met twee snelheden te creëren. “We willen niet evolueren naar een systeem waar een grote groep mensen slechts een zeer beperkte bescherming geniet en slechts beroep kan doen op een basiszorg. Diegene die het zich kunnen veroorloven nemen een bijkomende verzekering en genieten van de ruimere zorg.”