Op 17 januari start het ondertussen al sterk gemediatiseerde assisenproces tegen drie artsen die in 2010 euthanasie uitvoerden bij Tine Nys, een vrouw met psychische problemen. In de aanloop naar het proces formuleert filosoof Johan Braeckman een aantal kritische bedenkingen.

In 2010 overleed de toen 38-jarige Tine Nys door euthanasie. Ze behoort tot de kleine minderheid van patiënten die tot nu toe euthanasie aanvroeg op basis van psychisch lijden. De Belgische wet maakt weliswaar een onderscheid tussen euthanasie bij lichamelijk en psychisch lijden, maar de essentiële voorwaarden zijn dezelfde: de vraag moet vrijwillig zijn en niet voortkomen uit externe dwang; ze moet weloverwogen zijn en meer dan eens worden geformuleerd. De patiënt die euthanasie wil, moet wilsbekwaam en bij bewustzijn zijn, zich in een medisch uitzichtloze situatie bevinden en aanhoudend en ondraaglijk lijden, dat wil zeggen dat het lijden niet gelenigd kan worden en het gevolg is van een lichamelijke of psychiatrische aandoening die men niet zinvol verder kan behandelen.