Inge Devriendt, woordvoerster van HbH Aalst hield hield bij de uitreiking een toespraak, die wij publiceren.

‘Zet je even, want je gaat verschieten’ klonk het in november aan de telefoon: ” Hart Boven Hard regio Aalst krijgt de Vredesprijs 2019.”

Nooit gedacht, totaal onverwacht, maar daarom niet minder plezant. We waren verrast, maar ook vereerd.

In eerste instantie een hele dikke, welgemeende dankuwel!

Het is voor ons immers ook een kans om nog meer mensen te bereiken en te verbinden, samen te werken met nog meer mensen en organisaties in Aalst en omstreken. Want aan een vredevolle samenleving werken doe je per definitie niet alleen.

Ooit gingen we van start met onze 10 Hartenwensen. We vertaalden die gaandeweg naar al bestaand rechten : Art 23 van onze grondwet garandeert immers eenieder een menswaardig bestaan.

Het is nodig politici daar op tijd en stond aan te herinneren: als besparingen teveel de zwakkeren in onze samenleving treffen bijvoorbeeld. Vandaar onze campagne ‘Right(s)now!Art23’

Als in Aalst het OCMW 3 jaar op rij besluit om 600.000 €, bedoeld voor armoedebestrijding, terug te schenken aan de algemene middelen van de stad, onder het motto ‘geen hangmat, wel een springplank. Het is tenslotte allemaal belastinggeld.’dan is het nodig erop te wijzen dat ook in ons Charmante Aalst armoede, kansarmoede, kinderarmoede, wel degelijk bestaan en dat die middelen niet alleen nuttig maar vooral nodig zijn. Wij vinden het géén ‘goed beheer’ van de centen als die er wel degelijk zijn maar niet worden aangewend voor wie ze het meest nodig heeft. Polariseren en belastingbetalende mensen plaatsen tegenover wie dat niet doet… is niet wat men mag verwachten van beleidsmakers.

De uitspraak ‘efficiënt inzetten van gelden van de belastingbetaler’ wordt vooral efficiënt ingezet om daarvoor het nochtans ontbrekende ‘draagvlak’ te creëren.

Dat mooie gebouwen weliswaar de façade zijn van onze stad, maar mensen de fundamenten van onze samenleving , was dan ook het thema van het verkiezingsdebat dat we organiseerden.

Het gebouw blijft maar sterk als het fundament wordt versterkt op de zwakste plaatsen, en als iedereen er zijn schouders onder steekt naar draagkracht. In mei ,op Tax Justice Day , lopen we, samen met de vakbonden ACV en ABVV, al eens in de weg aan het station van Aalst, om te blijven herhalen dat fiscaliteit moet staan voor een rechtvaardige herverdeling van wie het goed heeft, naar wie het met veel minder moet doen. Dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, en niet omgekeerd.

Vrede is echter niet alleen het uitblijven van fysieke oorlog, maar veel meer dan dat. Ook bij ons hangt verbale en verdoken oorlogvoering in de lucht.

Op geen van beide slagvelden zijn we echter machteloos, ook al voelt dat soms zo.

Verdoken is de oorlog wanneer lokale organisaties onder mekaar moeten strijden, om de nodige subsidies voor schitterend buurtwerk en samenlevingsopbouw, en ook daarbij slachtoffers vallen, onder het mom van ‘besparingen’ . Iets minder verdoken is de verbale oorlog als bij een brand met alleen kinderen in huis, meteen veroordelend gewezen wordt naar de origine van de moeder, en zij afgezet wordt tegenover de ‘werkende Vlaming die zich in bochten wringt om opvang te verzekeren’. Alsof zij niet ook een hardwerkende Aalstenaar is die zich allicht ook in bochten wringt om rond te geraken, financieel en materieel, om werk en gezin te kunnen combineren.

Als binnen onze samenleving politieke partijen, organisaties, maar op social media een groeiend aantal quasi-anonieme figuren, volop inzettten op het verdelen van mensen, en het verkondigen van haat, dan kan je daar best op ingaan. Met slechts 1 beperking: niet door op de persoon te mikken, maar door beleefd, respectvol, zeg maar: vredevol, argumenten aan te brengen en zo een echte discussie aan te gaan.

Zwijgen is dikwijls geen optie; het kan er immers op lijken dat je instemt met wat werd gezegd of geschreven.

In discussies die dreigen te ontaarden in gescheld kan je proberen de focus te verleggen en kijken naar gemeenschappelijke belangen:

We willen allemaal een warme samenleving, waar het goed toeven is voor iedereen. We hopen allen zo lang mogelijk in goede gezondheid onze tijd te mogen doorbrengen met kinderen en kleinkinderen, vrienden en familie, en hopelijk mogen we dat allemaal met de zekerheid van een inkomen bij werk, een vervangend inkomen bij tegenslag en ook nog na jarenlang hard werken.

Het is vandaag dan wel onze feestdag, maar 2019 was een terecht feestjaar voor de 75-jarige sociale zekerheid die door journalist Geert Van Istendael ons ‘belangrijkste exportproduct ‘ wordt genoemd. We gaven daarom ook samen met de vakbond ABVV een zeer gesmaakte boekvoorstelling , naar aanleiding van het boek van Kim De Witte over onze ( te lage) pensioenen.

Kom je op social media in een discussie over de profiteurs van ziekteuitkeringen schokkende, ronduit ranzige meningen tegen in de zin van wat we deze week lazen :

“Natuurlijke selectie zoals vroeger. De zwakkeren moeten eruit. Is ook beter voor een sterker nageslacht. Mensen die vroeger geen maand zouden overleven omdat ze te zwak zijn worden nu in leven gehouden op kosten van de maatschappij ...ik zeg spuitje geven" dan volstaat het, gewoon te reageren met : “ Ik ben het niet met je eens”. Dat onthielden we van een lezing door Christophe Busch ( ex-directeur Dossinkazerne) onlangs georganiseerd door OKRA: zwijgen is geen optie.

Die boodschap verspreiden we met plezier.

Willen we ook niet allemaal schone lucht en een aangename leefomgeving, met zowel tijd als plaats voor ontspanning?

We protesteerden dan ook samen mee tegen de illegale bomenkap op de Electrabel-site, en drongen zo mee aan bij het stadsbestuur op sancties tegen de overtreders. Dat we met de soep voor het goede doel ook onze magen vulden, maakt duidelijk dat protest niet altijd gepaard moet gaan met veel ‘lawijt’, maar af en toe met een flinke kom gezelligheid.

Dat geld niet even belangrijk is als ons milieu leerden we uit onze boekvoorstelling : Als de laatste boom geveld is, eten we ons geld wel op van Ludo De Witte.

Een veilige leefomgeving waarin we ons veilig kunnen verplaatsen met zo weinig mogelijk gevaar voor lijf en leden.

Als beleidsmakers op oorlogspad gaan tegen terrorisme, maar niet het fietspad durven nemen wegens te onveilig, dan mogen we onze fietsbel al eens laten rinkelen, ook al gaan we niet winkelen.

Maar ook als het over oorlog op het fysieke slagveld gaat kunnen we als burger iets betekenen:

De meeste grootbanken investeren in wapenhandel omdat ze geld verdienen aan oorlog en gewapend conflict. Gelukkig worden steeds meer ethische banken opgericht. Je geld verzetten is dus een zeer goede vorm om oorlog tegen te gaan. En heb je geen geld, dan kan je petities tekenen van Fairfin, Oxfam, 11.11.11 etc.. om de druk te vergroten. Wereldwijd dringt Avaaz, een mondiale burgerbeweging met meer dan 55 miljoen leden aan op ethisch en milieuvriendelijk handelen door zowel bedrijven als overheden en hun financiers, de banken.

Te vaak werken bedrijven die grondstoffen winnen samen met het leger. Naast het feit dat deze bedrijven het conflict voeden, zien zij potentieel om meer grondstoffen te winnen in conflictsituaties.

Meer en meer voeren lokale gemeenschappen actie tegen deze industrie.

Door informatie te verschaffen over de geldstromen die gepaard gaan met oorlogsvoering, help je wereldwijd om hun acties te ondersteunen. Een kleine, vredevolle actie van verzet is simpelweg (een deel van) je geld verzetten. Zo leerde ons de lezing Move your Money. Je kan van bank veranderen, een duurzame spaarrekening openen, een aandeel kopen van een duurzame coöperatie een lening geven aan een project dat je wel nauw aan het hart ligt.

En ook een petitie tekenen betekent in dat geval weer een moreel steuntje. Het moet echt niet altijd om geld gaan. Morele steun is van onschatbare waarde.

Blijven informeren over de rode draad doorheen al deze thema’s : geld en macht, onlosmakelijk verbonden en inwisselbaar, is echter ook al een hele stap vooruit. Dat is waar we ook blijven op inzetten in 2020.
Dankzij jullie prijs met hernieuw deschwung !

WEIR DOENG VOESJ !

We zouden in het voorjaar iets doen met een aantal andere organisaties in Aalst, maar zitten na de feestdagen met een gebrek aan inspiratie.

Hebben jullie een voorstel? Een idee? Kennen jullie organisaties die zouden willen meewerken? Laat het ons weten.

Piet Huysentruyt zou zeggen : “ En, wat hebben we nu geleerd ?”
-aan de vrede werken kan iedereen, overal
-het is niet moeilijk het is gemakkelijk, zou Kamiel Spiessens zeggen, maar ook Koizer Kamiel
-het kan ook smakelijk en gezellig zijn
-sluit je dus aan bij Hart Boven Hard, kom ook eens naar een vergadering