De BBTK is niet te vinden voor een maatregel waarbij bewoners in woonzorgcentra die besmet zijn met Covid-19 en deze die niet besmet zijn, in afzonderlijke woonzorgcentra zouden worden ondergebracht. Een dergelijke organisatie zou inhouden dat personeel en bewoners uit hun natuurlijke woon – en werkomgeving worden weggetrokken. 

De BBTK stelt zich bovendien heel wat vragen bij deze manier van werken. Dit zou namelijk betekenen dat niet-besmette personeelsleden samen met de gezonde bewoners samen 24u/24 samen moeten leven en niet meer terug naar hun gezin kunnen. Dit is praktisch en emotioneel onhaalbaar. Je zal maar een gezin hebben. Bovendien is een controle op arbeidsduur om het haalbaar te houden dan helemaal ondenkbaar.

Indien er een hoge besmettingsgraad is, lijkt het de BBTK - in de huidige omstandigheden - het beste dat deze bewoners overgebracht worden naar de ziekenhuizen. De situatie is daar momenteel onder controle en ziekenhuizen zijn ook het beste uitgerust om met besmette patiënten om te gaan. Ze beschikken over de expertise, het opgeleide personeel en de nodige beschermingsmiddelen om deze mensen te behandelen. Dit vaak in schril contrast met vele woonzorgcentra.

We merken dat de cohortzorg, die opgezet wordt in woonzorgcentra, in veel situaties problemen geeft. Enerzijds omdat de infrastructuur er niet voor geschikt is en we anderzijds ook merken dat er onvoldoende personeel is om het waar te maken. We vernemen dat bepaalde woonzorgcentra overdag een afzonderlijke werking hebben tussen besmette afdelingen en niet besmette. Terwijl ’s nachts dezelfde verpleegkundigen beide afdelingen moeten verzorgen. In dat geval streeft de opsplitsing haar doel totaal voorbij. Een eventuele opsplitsing moet permanent zijn mét het juiste en voldoende beschermingsmateriaal. Dit blijft een groot pijnpunt. De Vlaamse overheid stelt in haar richtlijnen dat een chirurgisch mondmasker voor het personeel volstaat voor de behandeling van een besmette patiënt. Maar dit klopt niet. De richtlijn staat haaks op de verplichting van de werkgever om zijn personeel veilige werkomstandigheden te bieden.

De BBTK meent bovendien dat ouderen die na een hospitalisatie voor Covid-19 terugkeren, best niet opgevangen worden in het woonzorgcentrum, zoals dit op vandaag voorzien is. Dergelijke personen zouden best eerst opgevangen worden in de voorziene schakelzorgcentra. De Vlaamse regering is vandaag pas gestart met deze operationeel te maken. Dit is rijkelijk te laat en bovendien zal, indien men de mensen niet laat terugkeren naar het woonzorgcentrum, er een grotere capaciteit nodig zijn. Het opnemen van besmette patiënten in ervoor uitgeruste ziekenhuizen enerzijds en de operationalisering van de schakelzorgcentra die ondersteund worden door werknemers uit de thuisverpleging en thuiszorg op basis van vrijwilligheid anderzijds, kunnen ervoor zorgen dat de druk op de woonzorgcentra en het personeel vermindert.

Momenteel vermoedt de BBTK dat de Vlaamse regering haar adviezen formuleert op de kap van de woonzorgcentra. Het is een gemakkelijkheidsoplossing. De Vlaamse regering slaagt er in deze uitzonderlijke situatie amper in om haar eigen crisisoplossingen operationeel te krijgen. Het draaiboek bestaat op papier maar het wordt niet waargemaakt.

Deze situatie dreigt zich straks ook voor te doen in de residentiële voorzieningen voor personen met een beperking waar de piek nog moet komen. We hopen dat de taskforce daar proactief nog een en ander kan rechtzetten. De BBTK herhaalt haar eis vooraf betrokken te worden bij beslissingen die rechtstreeks of onrechtstreeks een impact hebben op het personeel.

Johan Van Eeghem (NL) Federaal Secretaris