Ja, het is zeer bekend dat de blokkade ons in elk opzicht schade berokkent. De blokkade richtte al op andere momenten veel schade aan, en zeker nu. Vele Cubanen hebben dat al eerder aangeklaagd.
Stel dat Cuba niet zelf in staat zou zijn een medicament te produceren, grondstoffen zou moeten verkrijgen, via derden, in landen ver weg van hier. En dat moet importeren via vaak via informele wegen uit India, China. Het is erg moeilijk voor Cuba medicijnen of grondstoffen te verkrijgen die eigenlijk hier vlakbij in de VS te koop zijn.
Kijk, op dit moment worden we zwaar getroffen door COVID-19. We mobiliseren nu de mensen die mondmaskers kunnen produceren, omdat we daar in het verleden geen industriële textielproductie voor hadden. En hoeveel dichter zouden we ze kunnen kopen?
Ja, het is duidelijk dat de blokkade ons in alles treft. Ze treft ons in de aankoop van medicijnen zelf en grondstoffen om ze te produceren. Dus zagen wij ons verplicht om zelf medicijnen te ontwikkelen, om modernere medicamenten te ontwikkelen en dat door zelf de problemen op te lossen.
En nu gebeurt hetzelfde met de beademingstoestellen. Door het bijeenbrengen van de technici en ingenieurs voor de productie van medisch materiaal. Zij hebben zich ingezet om een oplossing te kunnen bieden en op die manier te kunnen garanderen dat er meer machines beschikbaar zijn dan er nodig zouden kunnen zijn.
Want we weten nog altijd niet hoeveel patiënten we zullen krijgen die moeten beademd worden. We hebben immers de "piek" nog niet bereikt. We gaan nog altijd in tijgende lijn, stilaan bereiken we wel het "plateau". Maar hoeveel patiënten mogelijk moeten beademd worden weten we niet.
Wat zeker is, is de impact die onze aanpak van "detecteren en contacten opsporen” zal hebben. Patiënten die geen ernstige symptomen vertonen naar het hospitaal brengen, zal zeer gunstig blijken te zijn.
Maar laat er geen twijfel over bestaan dat de blokkade in dit alles ons zeer erg schaadt.