De regeringspartijen N-VA, Open Vld en CD&V hebben een akkoord bereikt over de betonstop. Bond Beter Leefmilieu (BBL) vindt het moratorium op de woonuitbreidingsgebieden positief. Zo blijven in een klap duizenden hectaren open ruimte onbebouwd. De schadevergoeding voor bouwgrond die van bestemming wijzigt, zet echter de deur open voor speculanten en dreigt een bouwshift onbetaalbaar te maken. Veel zal nu afhangen van de concrete teksten.

Gisteren werden de grote lijnen van het politiek akkoord bekend gemaakt. Teksten zijn er nog niet, dus het blijft gissen naar de exacte inhoud. BBL juicht toe dat er een “stolp” komt over de woonuitbreidingsgebieden. Dat zijn grotere, aaneengesloten stukken open ruimte, die we helemaal niet moeten bebouwen om de groei van de bevolking op te vangen. Er is meer dan plaats genoeg in de echte woongebieden. Door een moratorium zouden zo in een pennentrek duizenden hectaren open ruimte onbebouwd blijven. Dat is pure winst voor natuur en landschap. Het is nog niet duidelijk hoe strikt deze stolp juist zou zijn en onder welke voorwaarden gemeenten kunnen beslissen om deze gronden toch te verkavelen.

De eerder voorziene regeling die zonevreemde activiteiten in landbouwgebied verder versoepelde is van tafel gehaalden. De vele zonevreemde activiteiten in leegstaande landbouwgebouwen veroorzaken een verdere verrommeling van het platteland. Denk maar aan de vele bandencentrales, kapperszaken of groothandels in landbouwgebieden. Het is positief dat dat niet meer mogelijk zal zijn.

Niet akkoord met hogere schadevergoedingen

Het grootste minpunt van dit akkoord zijn de hogere schadevergoedingen die betaald moeten worden als bouwzones omgezet worden naar open ruimte. BBL heeft altijd gepleit voor een systeem waarbij eigenaars volledig terugkrijgen wat ze zelf betaald hebben. Door nu de huidige marktwaarde te gebruiken als schadevergoeding, worden speculanten beloond. Bovendien zal de factuur daarvoor in de miljarden lopen, waardoor een betere ruimtelijke ordening onbetaalbaar wordt. Zeker omdat de Vlaamse regering de factuur doorschuift naar de gemeenten, die daarvoor geen budgetten hebben.