De globale pandemie was een vingeroefening voor wat ons mogelijk te wachten staat met de klimaatopwarming. Uit de voorbije crisisperiode vallen daarom heel wat interessante en belangrijke lessen te trekken.

Sinds de uitbraak in 2002 van SARS, een coronavirus, hebben wetenschappers ons herhaaldelijk gewaarschuwd voor een nieuwe pandemie. In 2016 plaatste de Wereldgezondheidsorganisatie coronavirussen in de top acht van virale bedreigingen, waarvoor meer onderzoek nodig was.

Er kwam geen onderzoek omdat er voor Big Pharma op dat moment geen winstverwachtingen waren. Daardoor waren we in 2020 totaal onvoorbereid op de komst van SARS-CoV-2, de nieuwste coronavirus.

Ook toen de pandemie uitbrak werd nauwelijks geluisterd naar de virologen. Zij hadden voorspeld dat de verspreiding exponentieel zou verlopen en dat er snel moest ingegrepen worden. Ondanks het feit dat slechts een kleine minderheid van de besmette personen ernstig ziek wordt, zou de bestaande capaciteit van de IC-bedden wellicht niet volstaan.[1] De virologen kregen helaas gelijk.