De opwarming van de aarde inperken tot 2°C en bij voorkeur tot 1,5°C boven het niveau van vóór de industrialisering, vergt een aanzienlijke verlaging van de mondiale uitstoot van broeikasgassen. Om die doelstellingen te bereiken, zijn extra overheidsmaatregelen nodig aangezien het huidige klimaatbeleid ontoereikend is. Marktgebaseerde of door het begrotingsbeleid gestuurde instrumenten zijn onontbeerlijk in het beleidsinstrumentarium van de overheid. Door de relatieve prijs van vervuiling te verhogen, verschaffen marktgebaseerde instrumenten de vervuilers marktstimuli om de vervuiling terug te schroeven. Zodoende bevorderen ze energie-efficiënte technologieën, op voorwaarde dat aan de broeikasgasemissies een passende prijs wordt verbonden.

In dit artikel worden de begrotingsinstrumenten besproken die België heeft ingevoerd om de broeikasgasemissies te verminderen, met een bijzondere aandacht voor belastingen en subsidies die de private kosten van de CO₂-uitstoot beïnvloeden. Daarbij wordt nagegaan hoe kostenefficiënt die instrumenten zijn en welke impact ze hebben op de herverdeling