De Raad voor Vergunningsbetwistingen heeft de vergunning voor de geplande verbrandingsoven van ISVAG in Wilrijk vernietigd. Daarmee krijgt de milieubeweging gelijk: de geplande verbrandingsoven heeft een te grote capaciteit, kan op andere plaatsen zijn restwarmte nog beter gebruiken en staat op een verkeerde locatie. In de haven zijn er geschiktere locaties. Voor Vlaanderen moet dit het signaal zijn om de blik op een circulaire toekomst te richten, en een pad uit te stippelen om de eigen ambities voor afvalvermindering waar te maken.

Overcapaciteit verbranding

ISVAG vraagt in haar omgevingsvergunning een capaciteit van 190.000 ton afvalverbranding per jaar. Dat is een pak meer dan haar huidige capaciteit. En het is een stevige overschatting: aan 197 kg afval/inwoner/jaar gaat het om een overraming van maar liefst 30.000 ton. De bijkomende capaciteit is dus helemaal niet nodig.

Bovendien wil Vlaanderen net richting minder afvalverbranding en meer hergebruik.  Volgens het Vlaams Energie-en Klimaatplan, moet tegen 2030 25% minder afval verbrand worden. 

Restwarmte en locatie

Verbrandingsovens produceren heel wat restwarmte, die kan gebruikt worden voor de verwarming van woonwijken, maar ook in de industrie. Uit het project-MER van de vergunning blijkt dat er niet genoeg rekening gehouden is met de warmtevraag van de omgeving in het onderzoek van alternatieve locaties van de oven. Er zijn dus betere locaties om deze oven te plaatsen, bijvoorbeeld in de haven.

Wat blijkt? Die locatie-alternatieven zijn nauwelijks onderzocht. Daarnaast is het advies van het Vlaamse Energieagentschap (dat eerst ongunstig was en daarna gunstig) onwettig verklaard. 

Blik op een circulaire toekomst

We vragen de Vlaamse Overheid, inclusief OVAM, werk te maken van een gedegen strategie rond eindverwerking van afval. Begin 2030 zullen heel wat bestaande installaties hun lopende vergunningen moeten hernieuwen: zo’n 1.500.000 ton aan vergunde capaciteit moet worden herbekeken. Dat betekent een unieke kans om het huiswerk te maken van hoe we afvalverbranding willen organiseren in Vlaanderen. Een duidelijk plan van aanpak is verstandiger dan een ad hoc-benadering en dito beoordeling van dossiers van individuele verbrandingsovens.